بازگشت موفقانه سه فضانورد به زمین

تقریباً سه و نیم ساعت پس از جدا شدن از ایستگاه تحقیقات فضایی "آی اس اس" در بیرون از اتموسفیر زمین، کپسول فضایی سیوز، حامل الکساندر گیرست، ماکسیم سورایِف و رید وایسمن، فضانوردان آلمانی، روسی و امریکایی، در صحرای قزاقستان به زمین فرود آمد. این مطلب را مرکز هدایت پروازهای فضایی در حومۀ مسکو تأیید کرد. از آنجایی که کپسول مستحکم سیوز را نمی توان به محل دقیقی برای نشست هدایت کرد، بدون منظور یک ساحۀ غیر مسکونی به درازای 900 کیلومتر و پهنای 200 کیلومتر در نظر گرفته شده بود. در ایستگاه تحقیقات فضایی "آی اس اس"، در فاصلۀ تقریباً 400 کیلومتری از زمین، حالا دو فضانورد روسی و یک امریکایی باقی مانده اند.

سفینۀ فضایی با وزن تقریباً سه تُن، در هوای ابرآلود و برودت تحت صفر، توسط پاراشوت ها از سرعت افتاده و در صحرای قزاقستان به زمین نشست. تلویزیون دولتی روسیه نشان داد که کمک رسانان چگونه سرنشینان را از کابین تنگ سیوز بیرون می کشند. گیرست که سر تراشیدۀ خود را با یک کلاه سفید پوشانیده بود، با یک لبخند مشت دست راست خود را به هوا بلند کرد. گیرست به زبان روسی گفت که این اولین سفر وی به فضا برایش خوب گذشته است. ماکسیم ویکتوروویچ سورایف، فضانورد روسی از یک "همکاری عالی" میان روسیه، ایالات متحدۀ امریکا و آلمان سخن گفت. او گفت: «هرکسی باید از این همکاری فضانوردان "آی اس اس" بیاموزد».

یکی از افراد نیروی نجات گفت: «سرنشینان کپسول فضایی خود را عادی احساس می کنند». داکتران این فضانوردان را مورد معاینه قرار دادند. یوهان دیتریش ورنر، رئیس مرکز تحقیقات هوایی و فضایی آلمان در مصاحبه ای با دویچه وله از یک احساس آرامش سخن زد.

او گفت:«نشست کپسول فضایی به زمین، که بسیار ساده از آن گزارش می‌شود، مطابق با پلان به ساعت 4 و 58 دقیقۀ صبح موفقانه انجام یافت. پیمودن این مسیر توأم با خطرات است. کپسول باید به یک زاویۀ درست وارد اتموسفیر زمین شود، پاراشوت ها به موقع باز شوند و در نهایت راکت ها برای کاستن سرعت کپسول باید درست کار کنند. اینها همه چیزهای بدیهی نیستند، از این رو حالا بسیار احساس آرامش می کنم».

یکی از دلایلی که نشست دوبارۀ فضانوردان به زمین شدیداً پر زحمت پنداشته می شود این است که بدن آنها، پس از سپری کردن چندین ماه در یک محیط بی وزنی، بسیار ضعیف می شود. فضانوردان پس از فرود آمدن شان به زمین باید مدتی بر روی چوکی های قاتکی بنشینند. یک داکتر گفت: «تا هنوز احساس جهت یابی آنها مختل است». هر سه فضانورد، در حالی که با کمپل پوشانیده شده بودند، به طرف کامره دست تکان دادند، آنگاه مددرسانان آنها را به داخل یک خیمه بردند.

"بسیار عالی بود"

الکساندر گیرست جمعاً 166 روز را در فضا سپری کرد. این فضانورد 38 ساله در پایان مأموریت فضایی اش از طریق تویتر به مرکز تحقیقات فضایی اروپا (ایسا) نوشت: «از همۀ تان سپاسگزارم که مرا در فضا همراهی کردید. در نتیجۀ همه حمایت های شما، مأموریتم بسیار عالی بود». این دانشمند جئوفیزیک یازدهمین آلمانی بود که به فضا رفت. او سومین فضانورد آلمانی است که در ماه اکتوبر برای انجام مأموریت خارج از زمین عازم ایستگاه تحقیقات فضایی "آی اس اس" شد.

او در زمان اقامت اش در این ایستگاه مانند یک ستارۀ موسیقی مشهور شده بود. بیشتر از 180 هزار نفر تقریباً همه روزه گزارش های وی در مورد زندگی در ایستگاه "آی اس اس" و عکس های شهرها را از طریق تویتر تعقیب می کردند. گیرست در جریان مسابقات جهانی فوتبال با وایسمن همکار امریکایی اش شرط بسته بود، اما چون تیم مورد نظر وی برنده نشد، وایسمن موهای سر گیرست را تراشید.

تجربه های زیاد علمی

اما در اصل گیرست در فضا بیشتر به کار مشغول بود. این فضانورد در تقریباً 100 تجربۀ علمی سهم داشت. مثلاً از جمله او واکنش برخی از مواد خاص را در عدم موجودیت قوۀ جاذبه آزمایش کرد. به قول یوهان ورنر تحقیقات علمی در فضا تنها برای دانشمندان انجام داده نمی شود.

او به دویچه وله گفت:«نخست آرزومندم که نتایج تحقیقات علمی برای دیگران ثمر بخش باشد. اما کارهای که در ایستگاه "آی اس اس" انجام می یابند و تحقیقاتی را که گیرست انجام داده است، واقعاً به نفع مردم در زمین تمام می شوند. طور مثال تنظیم فشار خون، که یکی از مشکلات انسان هاست، مسأله ای است که تنها در یک فضای بی وزنی می توان روی آن تحقیقات بهتری را انجام داد. و یا هم مشکل سیستم دفاعی بدن انسان، که در وجود بعض افراد ضعیف و در وجود شمار دیگری قوی است. اما در محیط بی وزنی سیستم دفاعی بدن انسان دفعاً شکل دیگری به خود می گیرد. همین دگرگونگی به دانشمندان فرصت فهمیدن نکات مبهم را میسر می سازد».

یوهان ورنر رئیس مرکز تحقیقات هوایی و فضایی آلمان در شهر کلن افزود: «گیرست نه تنها وظیفه اش را انجام داد، بلکه بیشتر از وظیفه اش کار کرد». قرار است گیرست آزمایش های خود را به عنوان اولین فضانورد در یک مرکز کاملاً جدید تحقیقاتی که در سال 2013 در چارچوب مرکز تحقیقات هوایی و فضایی آلمان ساخته شده است، به اکمال برساند.