دیدار انگلامرکل و ولادیمیر پوتین در شهر سوچی روسیه

در پایان ماه اپریل سال ۲۰۱۵ تعدادی از اعضای پارلمان آلمان یک ایمیل دریافت کردند که به نظر می رسید ارسال کننده اش سازمان ملل متحد است. بدون اینکه اعضای پارلمان آگاهی داشته باشند، ایمیل ها را با ضمیمه اش باز کردند و از این طریق اجازه دادند که یک جاسوس دیجیتال داخل سیستم اینترنت پارلمان گردد. یک هفته از این طریق این هکر به چندین گیگابایت از اطلاعات محرمانه پارلمان دسترسی پیدا کرد.

یک مدت دوام کرد تا این آسیب ترمیم شد و حتی زمان بیشتری را دربر گرفت تا بحث های علنی در قبال این حمله جاسوسی اینترنتی آغاز گردیدند. این کار بسیار شرم آور بوده است؛ چراکه از آنچه که ما امروز آگاهی پیدا کردیم، این را نشان می دهد که پارلمان آلمان قربانی یک حمله هکری از طریق روسیه بوده است. این نرم افزار را یک مبتکر فرستاده بود که مقامات امنیتی آلمان آن را به عنوان "تهدید مداوم ۲۸" توصیف کرده اند.

در این مورد، هدف گردآوری اطلاعات در مورد آلمان بود؛ اما در ماه جنوری ۲۰۱۶ مورد دیگری رخ داد که برعکس این امر بود. آن زمان تلاش گردیده بود تا اطلاعات نادرست در قبال آلمان پخش شود. قضیه با "مورد لیزا" آغاز یافت. این دختر ۱۳ ساله روسی-آلمانی در برلین شب را نزد دوستش سپری کرده بود. رسانه های روسی ادعا کردند که لیزا توسط یک پناهجوی عربی ربوده شد و مورد تجاوز قرار گرفته است. بنابرین شهروندان روسی-آلمانی احتمالا در اعتراض به عدم امنیت در آلمان روی جاده ها برآمدند. حتی پس اینکه حقیقت آشکار شد، سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه، مقامات آلمانی را متهم کرد که "روی واقعیت ها به دلیل انگیزه های سیاسی داخلی پرده می کشند".

آلمان هدف روسیه

این دو حادثه نمونه هایی از این هستند که آلمان چه نقش حساسی را در روسیه ایفا می کند. جنیس سارتس، مدیر ارتباطات استراتیژیک ناتو مستقر در ریگا به روزنامه آلمانی "فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ" گفته است که دلیل این کار واضح است، چون آلمان قدرت پیشرو در اروپا است. او در ادامه گفته است که "در این نقش، آلمان تضمین می کند که اروپا به عنوان چنین یک اتحادیه ای ادامه دارد." به قول سارتس یک اروپای قوی به تفسیر مسکو، موضع روسیه را ضعیف می سازد؛ از اینرو این چنین حملاتی صورت می گیرد. یکی دیگر از دلایل این است که آلمان اجازه نخواهد داد که روسیه سرزمین های بیشتری چون شبه جزیره کریمیای اوکرایین را به خود تعلق دهد.

هنگامی که انگلا مرکل صدراعظم آلمان روز سه شنبه به سوچی در بحیره سیاه وارد شد، این اولین ملاقات او با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در خاک این کشور از دو سال به این طرف به شمار می رود. این دو سیاستمدار قرار است در مورد جنگ سوریه و همچنین درگیری ها در اوکرایین و اجلاس برنامه ریزی شده "جی ۲۰" در ماه جولای در شهر هامبورگ با هم بحث کنند. از جمله موضوعات مورد بحث احتمالا تحت نفوذ قرار دادن افکار عمومی در آلمان از جانب روسیه خواهد بود.

به باور جرنوت ایرلر کمیسار حکومت آلمان در امور روسیه، پیام صدراعظم آلمان به احتمال زیاد روشن خواهد بود: «دخالت با چنین روش ها در امور کشورهای دیگر درست نیست. با استفاده از روش های غیرقانونی مانند استراق سمع و یا هک کردن. من فکر می کنم که برای رهبری روسیه واضح است که اگر آنها واقعا دست به چنین کارهایی بزنند و یا از چنین کارهایی حمایت کنند، برای رابطه آلمان و روسیه چه معنی خواهد داشت.»

خواست های آلمان

آلمان روابط با روسیه را بسیار با ارزش درجه بندی می کند. اشتفان زایبرت سخنگوی حکومت آلمان قبل از سفر مرکل به روسیه گفت که هدف حکومت آلمان این است که "روسیه را تا حد ممکن به راه حل های سازنده داخل سازد." اولویت این امر در شرایط دشوار کنونی را حتی اشتفان مایستر کارشناس مسایل روسیه از جامعه آلمان برای روابط خارجی (DGAP) نیز تایید می کند. او می گوید: «انگلا مرکل یگانه سیاستمدار آلمانی نیست که به روسیه سفر می کند. وزیر خارجه این کشور نیز مذاکراتی داشته است و رئیس جمهور آلمان نیز در حال برنامه ریزی مذاکرات است. به نظر من ابتکاری راه اندازی شده تا با طرف روسی مذاکرات راه اندازی شود.»

در دستور کار روسیه نخست گسترش و وزنه دادن به سیاست خارجی این کشور قرار دارد. زابینه فیشر، کارشناس شرق اروپا از موسسه علم وسیاست در برلین (SWP) به این باور است که روسیه از یک "هدایتگر ضعیف بحران" به یک "طراح فعال" در قبال بحران های بین المللی تبدیل شده است. این امر در بحران اوکرایین و همچنین در جنگ سوریه روشن گردیده است. زایبرت می گوید که به خصوص الحاق غیر قانونی کریمیا و بی ثبات سازی شرق اوکرایین مسائلی اند که "روابط بین این دو کشور را تحت فشار" قرار داده است.

زابینه فیشر اضافه می کند که روسیه به منظور افزایش نفوذش در اروپا و نشان دادن قدرتش در سطح بین المللی، از بحران ها استفاده کرده و یا حتی باعث ایجاد بحران گردیده است. به قول فیشر این امر منجر به رویاروی اتحادیه اروپا با چالش های بزرگ شده است. فیشر اضافه می کند که "اتحادیه اروپا تقسیم دوباره اروپا به حوزه نفوذ روسیه را که آرزوی رهبری مسکو است، بدون تضعیف استانداردهای و ارزش ها این اتحادیه که به خطر بی ثباتی بیشتری در منطقه می انجامد، نمی تواند بپذیرد. اقدامات غیرقانونی و غیرانسانی روسیه در مناطق بحران زده دیگر قابل تحمل نیست."

به قول فیشر "برای آلمان و اتحادیه اروپا دشوار خواهد بود با روسیه گفت و گوهای سازنده را دوباره از سر گیرند." او توصیه می کند که "آلمان و اتحادیه اروپا باید در حال حاضر تمرکز شان را بالای مدیریت بحران در سطح محلی به منظور کاهش درد و رنج مردم، داشته باشند."

nka, rs (Kersten Knipp)