اتحادیههای کارگری؛ فعالیت زیر سایۀ مرگ

شاران بوروف دبیر کل اتحادیه بین المللی صنفی کارگران می گوید: "کارگران و فعالان اتحادیه های کارگری در بسیاری از کشورها با بر کناری از کار، خشونت و حتی با قتل از جانب حکومت، کارفرما و یا صاحبان تصدی ها، روبرو می گردند.

سازمان شاران بوروف به مناسب تجلیل از صدومین سالروز، سازمان بین المللی کار (آی ال او) که تا 17 جون سال روان در ژنو برگزار می گردد، گزارشی را تهیه کرده است. بر اساس این گزارش، قاره امریکا برای فعالین اتحادیه های کارگری خطرناکترین منطقه می باشد. در سال گذشته تنها در کولمبیا 49 قضیه ثبت گردیده است. علاوه بر این در برازیل، هندوراس و السلوادور نیز کارگران به دلیل دفاع از حقوق شان جان خود را از دست می دهند. زنان که در اتحادیه های کارگری در کشورهای گواتیمالا، مکسیکو و هایتی فعالند، تهدید به مرگ گردیده اند و در دیگر جاها زندانی ، لت و کوب و شکنجه شده و یا هم از کار برطرف گردیده اند.

در ایالات متحده امریکا 75 تن از اعضای اتحادیه های کارگری کشته شده اند

از آسیا گزارش می شود که هزاران نفر از کارگران زندانی گردیده اند. در سال 2010 میلادی در آسیا همچنین، شمار زیادی تهدید به مرگ و یا هم کشته شده اند. در بعضی از قضایا شرایط کار به حدی بد و غیر انسانی بوده است که کارگران مجبور به خودکشی شده اند. از چین، موجی از خودکشی ها به دلیل شرایط ناهنجار کار گزارش می شود. از کشور هند نیز گزارش می شود که کاگران، به ویژه در کارخانه های تولید پوشاک، در معرض سرکوب شدید قرار گرفته اند. سازمان بین المللی تصدی های کارگری گزارش می کند که در پاکستان فعالان اتحادیه های کارگری که برای به دست آوردن حقوق کارگران فعالیت داشتند، اختطاف و شکنجه گردیده اند.

در افریقا نیز مثل گذشته، عدم توجه به حقوق اتحادیه های کارگری یکی از مشکلاتی است که اتحادیه ها با آن دست و پنجه نرم می کنند. کارفرمایان خصوصی و دولتی اتحادیه های کارگری را نمی پذیرند. در این گزارش آمده است که اعتصاب ها سرکوب می گردند و یا با خشونت به آن ها پاسخ داده می شود. به طور مثال در افریقا حملات خشونت آمیز، شکنجه، آزار و زندانی شدن اعتصاب کنندگان دیده می شود. گفته می شود که در جیبوتی 300 تن از کارگران خط آهن و بندر زندانی گردیده اند کارگران خط آهن در زامبیا که دست به اعتصاب زده بودند، در برابر کارفرمای چینی شان به قتل رسانده شدند.

در همین حال، گفته می شود که در ایالات متحده امریکا نیز 75 تن از اعضای اتحادیه های کارگری کشته شده اند.

مزاحمت و آزار کارگران در آسیا و آفریقا

در شرق میانه، اتحادیه های بین المللی کارگری از محدودیت ها در رعایت مقرارات بین المللی کار شکایت دارند. کارگران مهاجر و افرادی که به حیث خدمتگار در خانه ها مصروف کارند مورد اذیت و آزار، و سوءاستفاده قرار می گیرند و حمایت قانونی را با خود ندارند. مثلاً در بحرین، عراق، اردن، کویت، عمان، قطر، سوریه و یمن، اتحادیه های کارگری از جانب حکومت زیر نظارت قرار دارند. در این گزارش آمده است که ایجاد اتحادیه های کارگری در ایران، عربستان سعودی و امارات متحده عربی در عمل ممکن نیست. بدون در نظر گرفتن محدودیت های قانونی، کارگران در شرق نزدیک دست به اعتراضاتی زدند که از جانب پولیس با شدت سرکوب گردیدند.

در سوی دیگر در اروپا، شرایط اقتصادی از کاهش دستمزد، اصلاحات در حقوق بازنشستگی و کاهش بودجه داخلی متاثر گردیده است؛ به همین دلیل کارگران و کارمندان از ترس اینکه مبادا جای کار خود را از دست دهند، نخواسته اند بر علیه نقض حقوق که در بخش اتحادیه های کارگری صورت گرفته است، اقامه دعوا کنند.

همچنان سازمان بین المللی تصدی های گارگری شکایت دارد که در بسیاری از کشورهای اروپایی گفتگو میان اتحادیه های کارگری و حکومت ها در سطح اجتماعی وجود ندارد. مثلاً در کورواسی، جمهوری چک و هنگری زمانی که در قانون کار تغییرات وارد گردید، حتی خواسته های اتحادیه های کارگری شنیده نشد. در این گزارش آمده است که در مجموع بسته های صرف جویی کشورهای اروپایی تاثیر منفی خود را بالای کارگران و حقوق اتحادیه های کارگری گذاشته است و مدل اجتماعی اروپا را در معرض خطر قرار داده است.

دویچه وله / نبیله کریمی الکوزی

ویراستار: عاصف حسینی