آلبوم عکس: وضعیت پناهجویان و کمک رضاکاران در بالقان

وقتی هنگری مرزش را با صربستان بست، هزاران نفر در هورگوس گیر ماندند. رضاکاران از هنگری و دیگر کشورهای به کمک این آوارگان شتافتند و برای آنها کمپل و وسایل گرمایشی تهیه کردند.

مشکل ارتباط زبانی با وجود رضاکاران عرب و فارس زبان برطرف شده است. یحیی عبدالله، یک دانشجوی سوری در هامبورگ به پناهجویان کمک می کند تا در ایستگاه کلیتی سوار قطار شوند. او می گوید وقتی خانواده ها می رسند، بسیار درمانده هستند، آنها می خواهند با کسی به زبان خودشان سخن بگویند.

در "تووارنیک" در کرواسیا، پناهجویان از سوی رضاکاران پولندی و آلمانی غذای گرم دریافت می کنند. یکی از آوارگان از رضاکاران تشکر می کند و می گوید که غذای گرم خیلی بهتر از غذای روزانه اش مانند نان و سندویچ است. رضاکاران حداقل سه نوبت در یک روز غذا می پزند.

کودکان از یک خیمه که آب تقسیم می کند، بیرون می شوند. رضاکاران با پول شخصی و اعانه مردم از بازار منطقه سبزیجات می خرند.

موترهای آبرسانی کمیابند. بنابراین مردم محل نزدیک کمپ آوارگان آب خود را در اختیار آنان می گذارند تا دست و روی خود را بشویند. در "تووارنیک" کرواسیا، پناهجویان در یک انبار غله نه تنها آب مورد نیاز بلکه برق موبایل خود را تامین می کنند. برخی از رضاکاران محلی حتا برایشان انترنت فراهم می کنند.

سفر آوارگان گاهی با انتظار در صف های طولانی بس و قطار معنا می گیرد. برخی اوقات این کار روزها طول می کشد و مردم می خواهند این صف ها را ترک کنند. هرچند صلیب سرخ یک مرکز پخش در "تووارنیک" دارد، با آن هم رضاکاران غذا و آب را به مردمی که در صف هستند، می رساند.

کسانی که آخر می رسند، کسانی هستند که بیشتر به کمک نیاز دارند. خانواده ها و کودکان از مردهای مجرد آرامتر حرکت می کنند و رضاکاران مدام به آنها کمک می کنند. نظیر لیکج، یک رضاکار کروات می گوید: من امروز هیچ چیز نخورده ام". او در ادامه می افزاید: "اگر خوش اقبال باشم، سه ساعت در شبانه روز می خوابم".

وقتی سلوانیا از ورود پناهجویان از مرز کرواسیا جلوگیری کرد، یک کمپ در منطقه ترانزیت بین دو کشور ایجاد شد. نظیر خدمات صحی ابتدا ممکن نبود چرا که داکتران کروات و صلیب سرخ سلوانیا چندین روز از ورود به منطقه منع شده بودند.