«Χαμένες ψήφοι προς τους λαϊκιστές»

Συνέντευξη σε πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες -μεταξύ των οποίων και στη Süddeutsche Zeitung - έδωσαν οι δύο κεντρικοί υποψήφιοι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και Μάρτιν Σουλτς. Όποιος επικρατήσει θα γίνει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ένας «νεωτερισμός» στις ευρωεκλογές.

«Η λιτότητα βάθυνε την κρίση»

Μια από τις πρώτες ερωτήσεις αφορά στον τρόπο που σκέπτονται να πάρουν «πόντους» από τους λαϊκιστές και τις ακραίες δυνάμεις. «Είναι κάτι που λέμε συνεχώς» απαντά ο Γιούνκερ. «Όποιος ψηφίσει τους λαϊκιστές, ψηφίζει λόγο χωρίς περιεχόμενο. Πρόκειται για χαμένες ψήφους». Στην ερώτηση προς τον Σουλτς τι διαφορετικό θα έκανε για να αντιμετωπίσει την ευρωκρίση ο απερχόμενος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παραδέχεται πως δεν υπήρχαν πολλές εναλλακτικές. «Κοιτώντας στο παρελθόν πρέπει να παραδεχθώ ότι το Συμβούλιο δεν θα μπορούσε να δράσει διαφορετικά, διότι βρίσκονταν σε κατάσταση άμυνας και ανάγκης. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν παίρνει κανείς τις συμφωνίες της ΕΕ υπό μάλης και τρέχει στους διαδρόμους, θα πρέπει να δράσει». Άρα, επιμένει ο δημοσιογράφος, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ως πρώην επικεφαλής του Γιούρογκρουπ έπραξε ορθά ό,τι έπραξε,. « Όχι», απαντά ο Σουλτς, «η υιοθέτηση της γραμμής ότι πρώτα θα πρέπει να εξυγιανθούν οι προϋπολογισμοί για να έρθουν στη συνέχεια οι επενδυτές και η οικονομική ανάπτυξη, οδήγησε στην όξυνση της κρίσης. Η πολιτική λιτότητας αποτέλεσε την κατευθυντήρια γραμμή της Ευρώπης και δεν λειτούργησε. Χρειαζόμαστε επενδύσεις που θα τονώσουν την ανάπτυξη».

Από την πλευρά του ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ υπογράμμισε ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, οι χριστιανοδημοκράτες της λιτότητας και οι σοσιαλιστές της γενναιόδωρης κοινωνικής πολιτικής, αλλά ο χωρίς εναλλακτική εξορθολογισμός των προϋπολογισμών, σε συνδυασμό με μια πολιτική προσανατολισμένη στην ανάπτυξη. Στην ερώτηση αν θα πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ιταλία και τη Γαλλία για να μειώσουν το δημόσιο χρέος τους, ο Γιούνκερ απαντά αρνητικά με κατηγορηματικότητα. Ο Μάρτιν Σουλτς, χωρίς να αμφισβητεί την αναγκαιότητα για μείωση του χρέους προς όφελος ολόκληρης της ΕΕ, με παράλληλη πολιτική ανάπτυξης, υποστηρίζει ότι θα πρέπει να εξεταστεί πρώτα τι ακριβώς χρειάζονται οι δύο χώρες. «Κι αν τελικά αποδειχθεί ότι χρειάζονται ένα ακόμη χρόνο, θα ήμουν πρόθυμος να τους τον δώσω».

Ως αχτίδα φωτός χαρακτηρίζουν το αποτέλεσμα της χθεσινής συνάντησης του ελβετού προέδρου και προεδρεύοντος του ΟΑΣΕ Ντιντιέ Μπουρχάλτερ με τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν και την προτροπή του προς τους αυτονομιστές να αναβάλουν το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής για την ανεξαρτητοποίηση της ανατολικής Ουκρανίας.

Περισσότερο λάδι στη φωτιά

Η Frankfurter Rundschau θεωρεί καταρχήν πολύ καλή ιδέα την επιλογή του ελβετού προέδρου γι' αυτήν την αποστολή. Και συνεχίζει: «Ο δρόμος τερματισμού του εμφυλίου οδηγεί μέσα από τη Ρωσία και γέφυρες μπορεί να χτίσει κάποιος, του οποίου η ουδετερότητα δεν αμφισβητείται. Όπως φαίνεται, ο Πούτιν είναι έτοιμος να δοκιμάσει αυτήν την γέφυρα. Η πρότασή του για αναβολή του δημοψηφίσματος στην ανατολική Ουκρανία είναι η πρώτη καλή είδηση εδώ και πολύ καιρό. Η Δύση θα πρέπει τώρα να πιέσει την ηγεσία του Κιέβου να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τους αυτονομιστές και με συντονιστή τον ΟΑΣΕ».

Ο σχολιαστής της εφημερίδας Nürnberger Nachrichten υποστηρίζει ότι από τις εξελίξεις αποδεικνύεται πως ο Πούτιν ελέγχει άμεσα τους αυτονομιστές. «Ενδιαφέρον είναι ότι οι φίλοι αυτονομιστές του Πούτιν αντέδρασαν άμεσα στα όσα είπε ο αρχηγός του Κρεμλίνου. Άρα η Μόσχα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ασκεί μεγάλη επιρροή, ειδάλλως δεν θα αντιδρούσαν στις προτροπές της. Ο τερματισμός της βίας αποτελεί την καλύτερη προϋπόθεση για έναρξη διαλόγου». Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt χαρακτηρίζει ανεύθυνη τη στρατηγική του Νάτο απέναντι στην ουκρανική κρίση και την πρόθεσή του να εγκαταστήσει μόνιμα νατοϊκές δυνάμεις στην ανατολική Ευρώπη. «Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έχυνε περισσότερο λάδι στη φωτιά, παρά θα την έσβηνε», επισημαίνει ο σχολιαστής της. «Άδειες περιεχομένου απειλές, τις οποίες δεν στηρίζουν ούτε οι μισές από τις χώρες του ΝΑΤΟ, είναι γελοίες αλλά και επικίνδυνες. Διότι χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα από τον Πούτιν για νέες προκλήσεις. Ένα ΝΑΤΟ που αναλώνεται σε επικίνδυνο ακτιβισμό, είναι ένα ΝΑΤΟ που δεν χρειάζεται η Δύση».

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής