Φριτς Ούρμπαχ – Αποστολή στο Αφγανιστάν

«Δεν ήμουν σίγουρος ότι οι εικόνες που έβλεπα ήταν πραγματικές. Ήταν αδιανόητο». Πολύ γρήγορα όμως ο Φριτς Ούρμπαχ συνειδητοποίησε ότι οι επιθέσεις θα είχαν επίδραση στη ζωή του, επαγγελματικά και προσωπικά. Τα ερείπια των δίδυμων πύργων έκαιγαν ακόμα, όταν οι συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ δήλωναν την αλληλεγγύη τους με τις ΗΠΑ.

Λίγους μήνες αργότερα το γερμανικό κοινοβούλιο αποφάσιζε τη συμμετοχή του γερμανικού στρατού στην αποστολή στο Αφγανιστάν. Στους σχεδιασμούς της επιχείρησης συμμετείχε και ο συνταγματάρχης Φριτς Ούρμπαχ. Οι άνδρες, που θα έπαιρναν μέρος στην πρώτη γερμανική αποστολή, έπρεπε να οργανωθούν και να εκπαιδευθούν.

Στα τέλη του 2001 ο Φριτς Ούρμπαχ έλαβε μέρος σε μια νατοϊκή άσκηση στην Τουρκία. Θυμάται ότι η αποστολή στο Αφγανιστάν κυριαρχούσε στις συζητήσεις μεταξύ των στρατιωτικών: «Έβλεπα τα βομβαρδιστικά Β52 να φεύγουν για το Αφγανιστάν και σκεφτόμουν ότι η επιχείρηση δεν ήταν πλέον κάτι θεωρητικό για μας, αλλά κάτι απολύτως χειροπιαστό».

Για τον Φριτς Ούρμπαχ οι πολυήμερες απουσίες από το σπίτι και την οικογένειά του έγιναν τον επόμενο καιρό καθημερινότητα. Ο αξιωματικός πήρε μέρος σε πολλές αποστολές στο Αφγανιστάν. Την πρώτη φορά το φθινόπωρο του 2003. «Τα παιδιά ήταν τότε μικρά. Ευτυχώς η γυναίκα μου είναι από στρατιωτική οικογένεια και γνώριζε καλά ότι αργά ή γρήγορα θα αναχωρούσα και εγώ για το Αφγανιστάν».

Ως διοικητής της Ομάδας Ανασυγκρότησης (PRT) στο Φαϊζαμπάντ του βορείου Αφγανιστάν ο Φριτς Ούρμπαχ «έχασε» τρεις στρατιώτες του σε αποστολή τον Απρίλιο του 2010. Τους είχε προσωπικά αποχαιρετήσει πριν αναχωρήσουν από τη γερμανική στρατιωτική βάση. «Είχα την ευθύνη για τους άνδρες αυτούς, να ενημερώσω τους συγγενείς πίσω στην πατρίδα, την ψυχολογική υποστήριξη, όλα όσα είχαν σχέση με το τραγικό γεγονός», θυμάται. «Γνώρισα τους στρατιώτες λίγο πριν από την επιχείρηση, στην οποία έχασαν τη ζωή τους. Και όταν κάποιος από την στρατιωτική οικογένεια σκοτώνεται, είναι επόμενο να μας επηρεάζει», λέει ο Φριτς Ούρμπαχ, ο οποίος έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από 12 αποστολές στο Αφγανιστάν.

Επί αρκετά χρόνια ο Γερμανός στρατιωτικός παρακολουθούσε από πολύ κοντά τη διαρκή και μάλιστα αυξανόμενη απειλή για τη ζωή των στρατιωτών. «Η πρώτη αποστολή το 2002 ξεκίνησε όταν τα πράγματα στο Αφγανιστάν ήταν σχετικά ήρεμα. Σιγά-σιγά όμως συνειδητοποιήσαμε ότι η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη για όλους μας.»

Το Σεπτέμβριο του 2010, με αφορμή την απειλή ενός φανατικού Αμερικανού ότι θα ρίξει δημόσια στην πυρά ένα κοράνι, πραγματοποιήθηκαν βίαιες διαδηλώσεις Αφγανών μπροστά από το γερμανικό στρατόπεδο στο Φαϊζαμπάντ. Ο Φριτς Ούρμπαχ διηγείται: «Μας πέταγαν πέτρες. Για να εκτονώσει την κατάσταση η αφγανική αστυνομία έριξε προειδοποιητικές βολές στον αέρα». Σε μια συζήτηση με εκπροσώπους των διαδηλωτών ο Γερμανός αξιωματικός είδε άνδρες που του θύμισαν τους τρομοκράτες της 11^ης Σεπτεμβρίου. «Επρόκειτο για νεαρούς, φονταμενταλιστές. Από τον τρόπο που συμπεριφέρονταν και επιχειρηματολογούσαν εκτιμούσα ότι θα μπορούσαν να ανήκουν σε εκείνους που πραγματοποίησαν τα τρομοκρατικά χτυπήματα με τα αεροσκάφη την 11^η Σεπτεμβρίου. Είχαν παρόμοια ηλικία, τα ίδια επιχειρήματα, αυτή την απορριπτική στάση σε κάθε τι διαφορετικό».

Ο Φριτς Ούρμπαχ είναι ένας πολιτικά σκεπτόμενος στρατιωτικός. Έμαθε πολλά από τη συμμετοχή του στις αποστολές στο Αφγανιστάν. Έμαθε να προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα. Αυτό αφορά και τους αρχικούς στόχους της επιχείρησης. «Το 2002 επιδιώξαμε να οδηγήσουμε τη χώρα στη Δημοκρατία. Και για να το πετύχουμε αυτό, ήμασταν πεπεισμένοι ότι χρειαζόμασταν ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα των δύο φύλων. Από αυτούς τους στόχους έχουμε λάβει πλέον αποστάσεις».

Παρόλα αυτά ο Γερμανός συνταγματάρχης πιστεύει ότι οι Αφγανοί θα πρέπει να αναλάβουν μεσοπρόθεσμα τα ηνία της χώρας, έτσι ώστε το Αφγανιστάν να μην προσφέρει ποτέ ξανά προστασία σε τρομοκράτες, όπως εκείνους της 11^ης Σεπτεμβρίου. «Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα μπορέσουμε να αφήσουμε σιγά-σιγά τους Αφγανούς να πάρουν τη τύχη της χώρας στα χέρια τους».