Το φαινόμενο Star Wars

Φυσικά και τα μέσα ενημέρωσης ενισχύουν τη διαφήμιση γύρω από τη νέα ταινία «Η Δύναμη Ξυπνάει» και την προωθούν με τις αναφορές τους. Όμως έχει μια ταινία Star Wars ανάγκη από διαφήμιση; Όχι.

Το 1977 μετά την επιτυχία της πρώτης ταινίας «Ο Πόλεμος των Άστρων» ήταν ήδη φανερό ότι επρόκειτο για ένα ιδιαίτερο φαινόμενο στον χώρο του κινηματογράφου. Η ταινία κέρδισε εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και επτά βραβεία Όσκαρ. Ο σκηνοθέτης Τζωρτζ Λούκας έφερε την επανάσταση στις ταινίες ειδικών εφέ. Ποτέ ξανά δεν υπήρξαν στον κινηματογράφο τόσο εντυπωσιακές διαστημικές μάχες.

Επιπλέον πρόκειται για μια ιστορία που γίνεται εύκολα κατανοητή σε όλο τον κόσμο: η μάχη του καλού εναντίον του κακού που δεν διεξάγεται μόνο με όπλα αλλά και σε πνευματικό επίπεδο. Η θρησκεία στον κόσμο του Star Wars είναι η «δύναμη», ένα είδος ενέργειας που συγκρατεί το σύμπαν. Υπάρχουν δύο πλευρές της δύναμης, μια καλή και μια κακή, όπως το γινγκ και το γιανγκ, ο παράδεισος και η κόλαση.

Αυτή η απλή ιστορία πλαισιώνεται από ένα πολυδιάστατο κινηματογραφικό σκηνικό, σκηνές μάχης, τεχνικά εφέ, τεράστια όπλα και φαντασμαγορικούς εξωγήινους, οι οποίοι ενίοτε παρουσιάζουν και εξαιρετικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όταν για παράδειγμα διασκεδάζουν σε νυχτερινό κέντρο. Όλα αυτά δημιουργούν έναν κόσμο τόσο συναρπαστικό που τα παιδιά και οι νέοι τον εντάσσουν ακόμη και στην καθημερινότητά τους. Αυτό ενισχύεται φυσικά και από την εμπορική εκμετάλλευση που συνοδεύει την ταινία.

Γενιές θαυμαστών

Από τότε που ξεκίνησε η μυθολογία του Star Wars έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Οι πρώτοι θαυμαστές σήμερα είναι πάνω από 50 ετών. Όμως ο πόλεμος των άστρων δεν γνωρίζει γενιές. Συνεχίζει να συνεπαίρνει τόσο τα παιδιά, όσο και τους ενήλικες.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτερες ομάδες θαυμαστών δημιουργούνται γύρω από φανταστικούς κόσμους, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον «Χάρι Πότερ», τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» ή τη σειρά «Game of Thrones». Ακόμη και η DW συμμετέχει σε αυτή τη μανία. Πριν αρκετά χρόνια μάλιστα τίμησε με μια ειδική ιστοσελίδα το σύμπαν του «Star Trek». Η ιστοσελίδα ήταν στη γλώσσα Κλίνγκον που μιλάει ο λαός των Κλίνγκον στη σειρά και την ταινία. Ο τότε γενικός διευθυντής της DW Έρικ Μπέτερμαν υποστήριζε ότι «ο διάλογος μεταξύ των πολιτισμών δε σταματάει στο τέλος του ηλιακού μας συστήματος».

Σε τελική ανάλυση δεν είναι κακό που δεν κατακλύζει μονίμως τα πρωτοσέλιδα η αιματηρή τρομοκρατία του Ισλαμικού Κράτους, αλλά μια φορά κι ένα κινηματογραφικό παραμύθι όπου το καλό νικά ακόμα κατά κράτος το κακό.

Ζίλκε Βουνς