Το τελευταίο αντίο σε έναν μεγάλο ηθοποιό

Η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Μπρούνο Γκαντς συγκλόνισε τον καλλιτεχνικό κόσμο και πέρα από το γερμανικά σύνορα. Μετά από μάχη με τον καρκίνο ο σπουδαίος ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στη Ζυρίχη, όπου και μεγάλωσε.

Ο πατέρας του που εργαζόταν σε εργοστάσιο ήταν Ελβετός και η μητέρα του Ιταλίδα. Ήδη στα μαθητικά του χρόνια είχε ανακαλύψει την αγάπη του για το θέατρο. Παράτησε το σχολείο λίγο πριν πάρει απολυτήριο και ξεκίνησε να παρακολουθεί βραδινά μαθήματα στη σχολή θεάτρου Zürcher Bühnenstudio. Οι πρώτες του δουλειές στο θέατρο ήταν στη Γερμανία, στο Γκέτιγκεν και τη Βρέμη, όπου γνώρισε τον σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν με τον οποίο συνεργάστηκε για πολλά χρόνια.

Ίσως ο πιο πειστικός άγγελος

Στο θέατρο Schaubühne του Βερολίνου, το οποίο κατά τη δεκαετία του 1970 υπό τη διεύθυνση του Πέτερ Στάιν αποτελούσε σημείο αναφοράς της ευρωπαϊκής θεατρικής σκηνής, ο Γκαντς έπαιξε τον Πέερ Γκυντ στο ομώνυμο έργο του Ερρίκου Ίψεν αλλά και τον Φάουστ του Γκαίτε σε ένα μεγαλεπήβολο πρότζεκτ του Στάιν που διήρκεσε 21 ώρες.

Ταυτόχρονα ξεκίνησε να αναλαμβάνει ρόλους και στον κινηματογράφο. Κάποιες από τις πιο εμβληματικές ταινίες του ήταν «Νοσφεράτου – ο δράκουλας της νύχτας» του Βέρνερ Χέρτζογκ (1978), αλλά και η συνεργασία με τον φίλο του Βιμ Βέντερς, με τον οποίο συνεργάστηκε μεταξύ άλλων στις ταινίες «Ένας αμερικανός φίλος» (1977) και «Τα φτερά του έρωτα» (1987). Σε αυτή ενσάρκωνε έναν άγγελο-παρατηρητή των κατοίκων του Βερολίνου. Η εν λόγω ταινία τον έκανε τόσο γνωστό που, όπως δήλωνε αργότερα, όσοι άνθρωποι τον αναγνώριζαν αισθάνονταν ασφάλεια: «Άνθρωποι στο αεροπλάνο που έλεγαν δε χρειάζεται να ανησυχούμε, αφού είστε εσείς εδώ δεν μπορεί να συμβεί τίποτα».

Η συνεργασία με τον Αγγελόπουλο

Το 1998 ο ελβετός ηθοποιός συνεργάστηκε και με τον έλληνα σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο στην ταινία «Μια αιωνιότητα και μια ημέρα». Σε αυτήν ο Γκαντς παίζει τον συγγραφέα Αλέξανδρο ο οποίος πασχίζει να ολοκληρώσει το ποίημα του Διονύσιου Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι». Για την ταινία ο σκηνοθέτης βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Αξέχαστη έχει μείνει και η ερμηνεία του στην ταινία «Ψωμί και τουλίπες» (2000) του Σίλβιο Σολντίνι όπου ενσαρκώνει έναν ισλανδό σερβιτόρο ο οποίος ερωτεύεται μια ιταλίδα νοικοκυρά. Πρόκειται για μια ρομαντική κωμωδία, ένα ασυνήθιστο ρεπερτόριο για τον Γκαντς ο οποίος προτιμούσε τις ταινίες με πιο βαριά θέματα. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία.

Τομή στην καριέρα του θεώρησε ο ίδιος το ρόλο τη στην ταινία «Η πτώση» του Όλιβερ Χίρσμπιγκελ στην οποία έπαιξε τον Χίτλερ τις τελευταίες μέρες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο καταφύγιό του στο Βερολίνο. Ο Γκαντς κατάφερε να δημιουργήσει επί της μεγάλης οθόνης έναν χαρακτήρα, τέρας και άνθρωπο ταυτόχρονα, κάτι το οποίο του εξασφάλισε διθυραμβικές κριτικές.

Το βράδυ του Σαββάτου, λίγες ώρες μόνο μετά το θάνατο του ηθοποιού, στη γερμανική πρωτεύουσα έγινε η απονομή των βραβείων της Μπερλινάλε. Οι παρευρισκόμενοι τίμησαν τον εκλιπόντα χειροκροτώντας όρθιοι και ο διευθυντής της Μπερλινάλε Ντίτερ Κόσλικ, παραφράζοντας τον τίτλο της ταινίας «Τα φτερά του έρωτα» που στο πρωτότυπό του είναι «Ο ουρανός πάνω από το Βερολίνο», δήλωσε για τον Μπρούνο Γκαντς «Τώρα βρίσκεται πράγματι στον ουρανό πάνω από το Βερολίνο».

afp, dpa / Αλεξάνδρα Κοσμά