Το Ιράν, το Αφγανιστάν και το "σόου Σαρκοζυ"

Η κατάσταση στο Αφγανιστάν θα είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματα συζήτησης κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ που αρχίζει σε λίγες μέρες στη Ν. Υόρκη. Και ο σχολιαστής της Αλγκεμάινε της Φραγκφούρτης επισημαίνει: είναι γνωστό ότι τμήμα του πακιστανικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών της χώρας προστατεύουν, αν δεν υποστηρίζουν, τους ισλαμιστές. Ο πρόεδρος Μουσάραφ, που θέλει να επανεκλεγεί στο ίδιο αξίωμα, κάνει στροφή ανάμεσα στην εξασφάλιση της δύναμής του μέσα στο στρατό από τη μια, και τη συμμαχία του με τις ΗΠΑ στον πόλεμο κατά τα τρομοκρατίας από την άλλη. Το ποιους κινδύνους κρύβει αυτή η στροφή φαίνεται από την είδηση, ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν θέλει να κηρύξει τον πόλεμο κατά του Πακιστάν. Το καθεστώς ανασφάλειας στη χώρα, η οποία διαθέτει πυρηνικά όπλα, δίνει αφορμή για μεγάλη ανησυχία.

Με αφορμή τη συζήτηση που άρχισε χθες στο γερμανικό κοινοβούλιο, το οποίο θα πρέπει εντός του Οκτωβρίου να αποφασίσει αν θα παραταθεί η γερμανική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung παρατηρεί: το θέμα αυτό ερεθίζει όσο κανένα άλλο τα κόμματα στη Βουλή. Η δυσαναλογία ανάμεσα στο δημόσιο ενδιαφέρον και την πραγματική σημασία της γερμανικής αποστολής κάνουν σαφή τη αντιφατική σχέση της γερμανικής κοινής γνώμης και των κομμάτων με το στρατό.

Το Ιράν, και με αφορμή τις πρόσφατους υπαινιγμούς του γάλλου υπουργού εξωτερικών για προσφυγή στα όπλα, βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα των συζητήσεων στα ΗΕ, Και η ιταλική Ρεπούμπλικα προσπαθεί να διαγνώσει τι κρύβεται πίσω από τις γαλλικές θέσεις. :Ο κύριος Κουσνερ αποφάσισε να παίξει το ρόλο της Κασσάνδρας και να χτυπήσει συναγερμό στην Ευρώπη, αλλά και για να προειδοποιήσει τον ιρανό πρόεδρο. Γιατί άραγε; Δεν επαρκούν οι απειλές των ΗΠΑ; Είναι τόσο αναγκαίο για τον πρόεδρο Μπους να αυξήσουν και ευρωπαίοι τη δόση των προειδοποιήσεων; Το πρόβλημα είναι ότι πίσω από αυτούς που ζητούν μεγαλύτερη σκληρότητα απέναντι στη Τεχεράνη, κρύβονται και εκείνοι που συνέστησαν την εισβολή στο Ιράκ. Πρόκειται για τα ίδια λογική του προληπτικού πολέμου, ότι δεν πρέπει να χαθεί χρόνος που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο αντίπαλος για να αποτρέψει το χάος.

Στον αντίποδα η γαλλική Le Figaro, η οποία θεωρεί ότι οι υπάρχουσες κυρώσεις κατά της Τεχεράνης έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα. Και ζωγραφίζει ένα σενάριο τρόμου : Σε περίπτωση επίθεσης το ιρανικό καθεστώς δεν θα έμενε με δεμένα τα χέρια. Θα άρχιζε ένα ασύμμετρο πόλεμο χρησιμοποιώντας πολλούς μοχλούς στη περιοχή, όπως οι σιίτες πολεμιστές στο Ιράκ ή η Χιζμπολά στο Λίβανο. Στο στόχαστρο του Ιράν θα μπορούσαν να μπουν και οι γαλλικές δυνάμεις στο Ν. Λίβανο. Υπό το πρόσχημα μάλιστα ενός πολέμου εναντίον ενός εξωτερικού εχθρού το καθεστώς των μουλάδων θα εξουδετέρωναν και αντιπολίτευση στη χώρα.

Για σόου του Νικολά Σαρκοζύ στη διεθνή πολιτική σκηνή κάνει λόγο η αυστριακή εφημερίδα Salzburger Nachrichten. Ο άνθρωπος αυτός αποφασίζει για όλα, γράφει ο αρθρογράφος, στιγματίζει τον πρωθυπουργό του ως ένα παραγιό και υποχρεώνει τα ΜΜΕ να σκηνοθετούν τις εμφανίσεις τους. Θα πρέπει όμως να καταλάβει πως στη διευρυμένη Ευρώπη το Παρίσι δεν έχει πια την ίδια θέση που είχε. Τα πυρά του κατά της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας ήταν άσφαιρα. Το ίδιο και οι επιθέσεις του κατά της Τουρκίας. Τα περιθώρια χειρισμών του Σαρκοζύ πολύ σύντομα θα πρέπει να περιοριστούν.