Το δίλημμα της Δύσης στη Λιβύη: ναι ή όχι στην προμήθεια όπλων;

«Όπλα από τη Δύση», «Συγκεκριμένη βοήθεια στους αντάρτες της Λιβύης», «Η αντοχή των εξεγερμένων», είναι μερικοί από τους σημερινούς τίτλους των μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων για τις εξελίξεις στη Λιβύη.

Η γαλλική εφημερίδα Le Figaro γράφει: «Οι Λίβυοι επαναστάτες δεν μπορούν να συγκριθούν με τους αντάρτες του Τσαντ ή της Τσετσενίας.

Δίνουν την εντύπωση τολμηρών ανταρτών με φυσεκλίκια στο στήθος και συνοφρυωμένα πρόσωπα, αλλά τελικά ο στρατός της ελεύθερης Λιβύης δεν είναι τίποτε άλλο από διαδηλωτές που μεταμφιέστηκαν σε αντάρτες.

Θα ήταν επομένως χρήσιμο να τους προμηθεύσει κανείς ασυρμάτους και όπλα. Όμως ακόμη και αυτό δεν θα έλυνε τα βασικά προβλήματα, όπως π.χ. την έλλειψη στρατιωτικής εκπαίδευσης.»

Η αυστριακή Salzburger Nachrichten υποστηρίζει ότι πρέπει να δοθεί στρατιωτική βοήθεια στους Λίβυους αντικαθεστωτικούς: «Σε ένα σημείο συμφωνεί ολόκληρη η διεθνής κοινότητα από τη Μόσχα μέχρι την Ουάσιγκτον. Οι ημέρες του καθεστώτος Καντάφι είναι μετρημένες. Όσο πιο λίγες, τόσο πιο καλά. Εάν χρειάζεται γι’ αυτό συγκεκριμένη βοήθεια πρέπει να δοθεί.

Όλα τα άλλα δεν είναι παρά υποκρισία και αναβολή μιας επιθυμητής από όλους καινούργιας αρχής, που έτσι και αλλιώς θα είναι πολύπλοκη.»

Η ιταλική La Stampa τονίζει την ανυπαρξία της ΕΕ στο ζήτημα της Λιβύης: «Τι απέμεινε άραγε από την ενωμένη Ευρώπη μετά την κρίση του ευρώ και εν μέσω της σύγκρουσης στη Λιβύη; Πολλά πράγματα στον οικονομικό τομέα και πολύ λίγα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.»

Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου είναι υπέρ της πολιτικής στήριξης των αντικαθεστωτικών και ταυτόχρονα της συνέχισης των αεροπορικών επιθέσεων της συμμαχίας: «Εάν η Δύση θέλει να δει τη Λιβύη χωρίς τον Καντάφι, πρέπει να συνεχίσει την αεροπορική της επέμβαση και να εμπιστευθεί τους εξεγερμένους, έστω και αν δυσκολεύεται να κατανοήσει πλήρως ποιοί ακριβώς είναι και τι θέλουν.

Εάν δεν το πράξει, τότε ο πόλεμος θα κρατήσει πολύ. Και τότε ενδέχεται να μπει στο παιχνίδι και αυτός που όλοι φοβούνται: η Αλ – Κάιντα και οι συν αυτή. Επομένως πρέπει να εμπιστευθούμε τους εξεγερμένους, όσο κάνουν λόγο για ελευθερία και σύνταγμα και δεν ακολουθούν εκείνους που μιλούν για θεοκρατικό καθεστώς.»

Η Φουκουσίμα προβληματίζει και εξακολουθεί να απασχολεί τον ευρωπαϊκό τύπο. Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά σχόλια.

Η γαλλική εφημερίδα Les Echos υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα των εποπτικών αρχών στην πυρηνική βιομηχανία: «Ένα από τα σημαντικότερα διδάγματα της Φουκουσίμα είναι η ανεξαρτησία των εποπτικών αρχών στην ατομική βιομηχανία.

Αυτός το θεσμός δεν επιτρέπεται να δέχεται πιέσεις ούτε από τους πολιτικούς, ούτε από την οικονομία. Αντίθετα πρέπει να μπορεί αυτόνομα να ελέγχει και να επιβάλλει κυρώσεις.

Στην Ιαπωνία οι αρχές εποπτείας των πυρηνικών εργοστασίων είναι ενταγμένες σε ένα υπουργείο, το οποίο διάκειται ευνοϊκά προς την πυρηνική βιομηχανία.

Στη Γαλλία από το 2006 διευρύνθηκαν οι αρμοδιότητες των εποπτικών αρχών.

Και αμέσως επικρίθηκαν από τον όμιλο ηλεκτρικής ενέργειας EDF και την Areva, με το επιχείρημα ότι οι διευρυμένοι έλεγχοι θα καθυστερούσαν τις γαλλικές εξαγωγές.

Μετά από τη Φουκουσίμα κατανοούμε πια όλοι πόσο σημαντικές είναι οι ανεξάρτητες εποπτικές αρχές.»

Η γερμανική Tageszeitung ασκεί κριτική στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ): «Με το δειλό της κρυφτούλι μετά την Φουκουσίμα, αλλά και παλαιότερα με την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνομπίλ, και τη χρήση όπλων ουρανίου στο Ιράκ και την πρώην Γιουγκοσλαβία, η Π.Ο.Υ καθιστά εαυτήν και πάλι συνυπεύθυνη για το θάνατο και τις ενδεχόμενες ασθένειες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Την ευθύνη για την παταγώδη αποτυχία της Π.Ο.Υ. φέρουν όμως και τα 193 μέλη της.

Διότι παρά τις επανειλημμένες παραλείψεις και παραβάσεις της καμία από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν διαμαρτυρήθηκε για την στάση της Π.Ο.Υ.»