Το Αφγανιστάν λυδία λίθος για το μέλλον του ΝΑΤΟ

Μετά την συζήτηση για το Ιράν, την Κίνα και τα ζητήματα αφοπλισμού η Διεθνής Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, «το Νταβός της Ασφάλειας», όπως το ονομάζουν πολλοί, επέστρεψε στα θέματα τα οποία είχαν προκαλέσει στην σύγκλησή της: το μέλλον του ΝΑΤΟ και τη στρατηγική του. Με αυτό τον στόχο είχε συγκληθεί το 1962 και η 1η Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια.

Αναγκαιότητα ο μετασχηματισμός του ΝΑΤΟ

48 χρόνια μετά την 1η Διάσκεψη τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην για το ΝΑΤΟ και τη στρατηγική του. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, με την επανένωση της Γερμανίας και την πτώση της ΣΕ και των σοσιαλιστικών χωρών, η δυτική συμμαχία δεν διαθέτει πια κανένα συγκεκριμένο καθήκον και, για ορισμένους, δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Όμως το ΝΑΤΟ διεύρυνε ήδη το ρόλο του σε διεθνές επίπεδο: από τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, στην ανθρωπιστική βοήθεια μέχρι τις παρεμβάσεις σε περιοχές κρίσης, όπως π.χ. στο Αφγανιστάν.

Και όπως διαβεβαίωσε χθες στη Διάσκεψη του Μονάχου ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν αυτό είναι το μέλλον της δυτικής συμμαχίας:

«Δεν πρόκειται για ζήτημα επιλογής, αλλά για αναγκαιότητα: το ΝΑΤΟ πρέπει να γίνει μια υπηρεσία ασφαλείας με παγκόσμια δικτύωση. Η παγκοσμιοποίηση είναι πια καθημερινότητα σε όλα τα πεδία της ζωής μας. Τέτοιου είδους οργανώσεις, όπως το ΝΑΤΟ, δεν οφείλουν απλώς να το διαπιστώσουν, αλλά πρέπει και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Δεν αμφιβάλλω ότι το ΝΑΤΟ πρέπει και μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις μεγάλες προκλήσεις.»

Προτεραιότητα η σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, τα άλλα έπονται

Με τη χθεσινή διακήρυξη του ΓΓ του ΝΑΤΟ, που συνιστά και το νέο σχέδιο στρατηγικής της συμμαχίας, δεν συμφωνούν όμως όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ.

Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Καρλ-Τέοντορ τσου Γκούτενμπεργκ αντιμετωπίζει κριτικά μια τέτοια άποψη και επομένως και μια τέτοια στρατηγική διότι, όπως υποστηρίζουν και ειδικοί σε ζητήματα ασφαλείας, πρέπει «κατ’ αρχήν το ΝΑΤΟ να ανταπεξέλθει στην πρώτη και μεγαλύτερη πρόκληση: στην σταθεροποίηση του Αφγανιστάν». Όλα τα άλλα έπονται, όπως δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας: «Μετά από λάθη, ελλείμματα και προβλήματα εφαρμογής των διαφόρων σχεδίων και αποφάσεων προχωρήσαμε τώρα στην αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων δίνοντας όμως ιδιαίτερο βάρος στην στρατιωτική εκπαίδευση και στην προστασία του άμαχου πληθυσμού. Αυτός είναι ο σωστός δρόμος.»

Τόσο ο κ. Τσου Γκούτενμπεργκ, όσο και οι άλλοι ομόλογοί του δεν έθιξαν όμως το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ευελπιστούσε σε περισσότερους στρατιώτες από τους Ευρωπαίους εταίρους της για το Αφγανιστάν.

Τέλος ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν επεσήμανε ότι η συμμαχία οφείλει να διευρύνει τη συνεργασία της σε θέματα ασφαλείας και με τις αναδυόμενες δυνάμεις της Ασίας όπως την Κίνα, την Ινδία και το Πακιστάν.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Εάν το ΝΑΤΟ καταφέρει να εφαρμόσει με επιτυχία τη στρατηγική του στο Αφγανιστάν, τότε θα μπορεί να πείσει ότι είναι εις θέσιν να πετύχει όλα αυτά τα μεγαλόπνοα που διακήρυξε ο κ. Ράσμουσεν στη διάσκεψη.

Σε λυδία λίθο αναδεικνύεται λοιπόν η επιτυχία του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.

Andreas Noll / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης