Το success story των Γερμανικών Σιδηροδρόμων

Το πιο γρήγορο τραίνο της Γερμανίας, το ICE, είναι μουσειακό είδος. Μια ώρα διαρκεί η ξενάγηση στο σιδηροδρομικό μουσείο της Νυρεμβέργης γύρω από τον «άσπρο σίφουνα» με την κόκκινη γραμμή, που σήμερα κλείνει 25 χρόνια ζωής. Όταν το 1991 μπήκε σε τροχιά, ξεκίνησε για τη χώρα ο αιώνας της ταχύτητας πάνω σε δύο ράγες. Τα πρώτα 25 κομμάτια ακολούθησαν άλλα 270. Όμως ο αιώνας ταχύτητας για τη Γερμανία τελείωσε λίγο μετά την έναρξή του. Όταν το 2017 θα μπει σε λειτουργία η νέα γενιά των ICE, η τελική ταχύτητα δεν θα ξεπερνά τα 250 χιλιόμετρα την ώρα.

Παραμέλησε την πελατεία του

Στο νέο μοντέλο άλλα πράγματα έχουν βαρύτητα, όπως η μικρότερη κατανάλωση ενέργειας και η σταθερή λειτουργία των κλιματιστικών. Ούτως ή άλλως η Γερμανία δεν διαθέτει υποδομές για πραγματικά ταχείες αμαξοστοιχίες. «Στο 70% του δικτύου η μέση ταχύτητα είναι ανάμεσα στα 160 με 220 χιλιόμετρα ανά ώρα» αναφέρει εκπρόσωπος των Γερμανικών Σιδηροδρόμων. Το ζήτημα είναι ότι σε ένα τόσο πυκνό δίκτυο, όπως αυτό της Γερμανίας, τα τραίνα πρέπει να κάνουν πολλές στάσεις, δεδομένου ότι η εταιρεία, για να κερδίσει περισσότερους πελάτες, θέλει να προγραμματίσει στάσεις για τα ICE και σε άλλες πόλεις. Από την οπτική γωνία της Ένωσης Επιβατών Pro Bahn οι στάσεις θα είναι μεν πολύ συχνές για αμαξοστοιχίες μεγάλων ταχυτήτων.

Από τότε που η Deutsche Bahn καταγράφει απώλειες η διοίκηση έχει εκπονήσει νέα στρατηγική. Τα όνειρα για εισαγωγή στο χρηματιστήριο και για άνοιγμα στον διεθνή ανταγωνισμό έχουν δώσει τη θέση τους σε πιο ρεαλιστικούς στόχους, όπως λέει ο επικεφαλής του ομίλου Ρίντιγκερ Γκρούμπε: στη δημιουργία ενός σιδηροδρόμου στα μέτρα της Γερμανίας. Διότι, απασχολημένος με φιλόδοξα σχέδια για να γίνει παγκόσμιος παίκτης, ο όμιλος παραμέλησε την πραγματική πελατεία του, η οποία, προκειμένου να φτάσει γρήγορα και οικονομικά στον προορισμό της, επιλέγει αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους και λεωφορεία μεγάλων διαδρομών.

Δεν είναι όλες οι αμαξοστοιχίες σε άρτια κατάσταση;

Το 2015 εκδόθηκαν 132 εκ. εισιτήρια για τραίνα ICE, Intercity και Eurocity. Σε αντίθεση με τον προαστιακό που επιδοτείται από τα κρατίδια, οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι στηρίζονται μόνο στα έσοδά τους. Μέχρι το 2013 θα πρέπει να επενδύσουν 12 δις ευρώ, το μεγαλύτερο τμήμα σε σύγχρονα τραίνα. Για τη Deutsche Bahn τα ICE αποτελούν success story, ακόμη κι αν στο παρελθόν κηλιδώθηκε η φήμη τους. Το 1998, για παράδειγμα, κοντά στην πόλη Έσεντε ένα ICE εκτροχιάστηκε και έπεσε σε γέφυρα. 101 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, άλλοι 88 τραυματίστηκαν σοβαρά. Αιτία; Η ρήξη ενός εξαρτήματος στον τροχό της αμαξοστοιχίας. Για να μη θυμηθούμε τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν μια μέρα με καύσωνα, τα κλιματιστικά δεν λειτούργησαν επαρκώς με αποτέλεσμα να λιποθυμήσουν επιβάτες.

Η εφημερίδα Stuttgarter Zeitung έβγαλε στη δημοσιότητα μια εσωτερική μελέτη, σύμφωνα με την οποία δεν λειτουργούν όλα τα τραίνα ICE σε άριστη τεχνική κατάσταση. Ένας εκπρόσωπος δεν θέλησε να πάρει θέση επιμένοντας ότι ο στόλος των ICE ήταν και συνεχίζει να είναι ασφαλής. Πάντως, εάν θέλει κανείς να δει από κοντά το γρηγορότερο τραίνο της Γερμανίας πρέπει να πάει στη Νυρεμβέργη. Δίπλα του βρίσκεται η πρώτη ατμομηχανή, στο πρωτότυπο. Το ICE είναι σε αντίτυπο. Το πρωτότυπο βρίσκεται σε κυκλοφορία.

Dpa/Ειρήνη Αναστασοπούλου