Τέλος στη μονοκρατορία της CSU στη Βαυαρία
29 Σεπτεμβρίου 2008
«Η ηγεμονία του ενός κόμματος έσπασε, η CSU έχασε την απόλυτη πλειοψηφία και κατέβηκε από τον Όλυμπο στην επίγεια πραγματικότητα» υπογραμμίζει η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung για την χθεσινή, ιστορική ήττα της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης στη Βαυαρία:
«Πρέπει ωστόσο να διευκρινίσουμε ότι οι Χριστιανοκοινωνιστές εξακολουθούν να είναι το ισχυρότερο και το πιο επιτυχημένο κόμμα στη Βαυαρία, αλλά και στην Ευρώπη.
Ο ισχυρισμός της αντιπολίτευσης ότι οι Βαυαροί ψήφισαν την ριζική αλλαγή στην εξουσία μάλλον στερείται τεκμηρίων.
Όποιο κόμμα συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό και μάλιστα πάνω από το 40% σημαίνει ότι θα κυβερνήσει, αλλά όχι μόνο του.
Το εκλογικό αποτέλεσμα στη Βαυαρία επικροτεί την τάση της πτώσης των κλασσικών, λαϊκών κομμάτων που εδώ και χρόνια επιβεβαιώνεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στη Γερμανία.»
«Η SPD δεν κατάφερε να επωφεληθεί από το καταρρέων κόμμα της CSU»
«Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα τι απέγινε;» αναρωτιέται η εφημερίδα του Μονάχου Süddeutsche Zeitung:
«Υπάρχει ακόμη, αλλά πάλι δεν κατάφερε να επωφεληθεί από τις αδυναμίες του κυβερνώντος και καταρρέοντος κόμματος.
Αντίθετα η SPD χάνει σιγά – σιγά και την αξιωματική αντιπολίτευση.
Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης προτίμησαν να ενισχύσουν τους Φιλελεύθερους, το καινούργιο κόμμα των Ελεύθερων Ψηφοφόρων, το Κόμμα της Αριστεράς και τους Πράσινους, παρά το καλό παιδί της SPD Φραντς Μάγκετ, που λειτουργεί στο βαυαρικό κοινοβούλιο εδώ και χρόνια σαν ένα είδος διαχειριστή της πτώχευσης.»
«Τόσες ψήφους συγκέντρωσε η ακροδεξιά στην Αυστρία το 1945»
«Τόσες ψήφους, όσες πήρε χθες, έχει να συγκεντρώσει η ακροδεξιά στην Αυστρία από το 1945» επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau:
«Το πρόβλημα στην Αυστρία δεν είναι δυστυχώς η αδυναμία των δημοκρατικών κομμάτων, αλλά η ισχύς των δεξιών.
Οι ψηφοφόροι τους θέλουν δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου στην Αυστρία και κυρίως δεν θέλουν να αφήσουν κανένα που έρχεται από έξω να απολαύσει τα αγαθά της οικονομίας και της κοινωνίας τους.
Οι Αυστριακοί δεξιοί θέλουν μια νησίδα ευτυχίας, ένα εθνικό κράτος με κοινωνικό έλεγχο και κοινωνική προστασία, χωρίς ξένους, εκτός εάν είναι τουρίστες.
Το χειρότερο στην Αυστρία δεν υφίσταται η δυνατότητα μιας αριστερής συμμαχίας.»
«Οι Αυστριακοί ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες οργισμένοι» γράφει στην ανάλυσή της η αυστριακή εφημερίδα Der Standard:
«Τιμώρησαν τους μεγάλους και σκληρότερα το Λαϊκό Κόμμα, ÖVP, που φρόντισε επιμελώς στη διάρκεια του μεγάλου συνασπισμού να μην μπορεί το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα να κρατήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις.
Έτσι προκάλεσαν οι διάνοιες του Λαϊκού Κόμματος την οργή, την απογοήτευση και την έκρηξη των ψηφοφόρων που δεν τιμώρησαν μόνον αυτούς, αλλά κυρίως ενδυνάμωσαν τους Στράχε και Χάιντερ.»
«Πολιτικό επίτευγμα η συμφωνία για το πακέτο-σωτηρίας της χρηματαγοράς»
«Παρά τον προεκλογικό αγώνα το αμερικανικό κογκρέσο και η κυβέρνηση παραμέρισαν τις ιδεολογικές τους αρχές και με ταχύτητα επείγοντος συμφώνησαν σε ένα πακέτο σωτηρίας της χρηματαγοράς ύψους 700 δις δολαρίων» γράφει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau:
«Πρόκειται για ένα εξαιρετικό, πολιτικό επίτευγμα, εάν αναλογιστούμε την παραδοξότητα αυτής της κίνησης.
Αυτό το πακέτο σωτηρίας του αμερικανικού κράτους δεν είναι καθόλου αμερικανικό, διότι αποδυναμώνει τις αγορές.
Είναι άδικο, διότι προσφέρει δισεκατομμύρια σε αυτούς που προκάλεσαν την αθλιότητα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά είναι αναπόφευκτο, διότι μόνον η αποφασιστική αντιμετώπισή του μπορεί να σταματήσει την κατρακύλα λόγω απαισιοδοξίας και πανικού.»
«Τι γίνεται όμως στη Μεγάλη Βρετανία; Όλες οι διαβουλεύσεις για την χρηματοπιστωτική κρίση γίνονται εν κρυπτώ» διαπιστώνει η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph:
«Αυτό το έλλειμμα διαφάνειας και πολιτικής συμμετοχής προκαλεί ανησυχία.
Ποιος τελικά εκπροσωπεί σε αυτές τις συζητήσεις τους φορολογούμενους;
Γιατί δεν συζητιέται το θέμα στο κοινοβούλιο πριν δοθούν τα εκατομμύρια;»
«Δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, ούτε μπορεί να προσδιορισθεί το εύρος, η εμβέλεια και η κατάληξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης» σχολιάζει τέλος η Frankfurter Allgemeine Zeitung:
«Παραμένει εξάλλου ανοιχτό ποιόν θα ωφελήσει η κατρακύλα των αγορών, τον Μακ Κέιν, που εμφανίζεται ως έμπειρος πολιτικός και ικανός διαχειριστής κρίσεων ή τον Ομπάμα, που υποστηρίζει ότι όλα αυτά είναι συνέπειες της οκτάχρονης διακυβέρνησης Μπους.
Ανεξάρτητα από όλα αυτά ωστόσο προκαλεί έκπληξη η ηρεμία με την οποία οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν την κρίση εν μέσω προεκλογικού αγώνα.»