«Συνειδητή και ηθελημένη» η κλιμάκωση από τον Τραμπ

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel σχολιάζει στη διαδικτυακή του έκδοση: «Όλο το μίσος, η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες στους δρόμους της Αμερικής έχει βαθύτερα και πολύ πιο σύνθετα αίτια […]. Η διαμαρτυρία είναι το σύμπτωμα μιας ασθένειας που ταλαιπωρεί τις ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Η χώρα έχει δυο πρόσωπα: αφενός είναι ένα powerhouse, μια οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική υπερδύναμη που με την αποστολή του SpaceX έστειλε μόλις άλλον έναν πύραυλο στο διάστημα. Αφετέρου όμως υπάρχει αυτή η βάναυση ανισότητα, ένας κοινωνικός διχασμός, τον οποίο δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς στην Ευρώπη. Στην εν εξελίξει κρίση του κορωνοϊού αυτός ο διχασμός έχει λάβει πλέον αδιανόητες διαστάσεις. Την ώρα που τα πράγματα συνεχίζουν να πηγαίνουν καλά για τους δισεκατομμυριούχους αλλά και για ένα κομμάτι της -ως επί το πλείστον λευκής- μεσαίας τάξης, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας περνά όλο και πιο πολύ στο περιθώριο».

Το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «[...] Η οργή αυτή μαίνεται στις ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Πυροδοτήθηκε για πρώτη φορά το 2008 όταν εκατομμύρια Αμερικανοί βυθίστηκαν σε μια οικονομική και δημοσιονομική κρίση, παρότι οι ίδιοι δεν έφεραν καμία ευθύνη και για την οποία δεν λογοδότησε ποτέ κανένας από τους υπεύθυνους τραπεζίτες και πολιτικούς. Πολιτικά εκδηλώθηκε τότε κυρίως υπό τη μορφή του υπερσυντηρητικού κινήματος Tea Party το οποίο αφανίστηκε στο μεταξύ από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Όταν το 2016 έθεσε υποψηφιότητα ο Τραμπ, δεν χρειάστηκε καν να ξυπνήσει πρώτα αυτή την οργή, αλλά απλώς να την υποκινήσει. Από την οργή αυτή άντλησε το πολιτικό του κεφάλαιο. Ήταν η κινητήρια δύναμη της νίκης του. Και καθότι θέλει να κερδίσει και πάλι τις εκλογές του Νοεμβρίου, συνεχίζει να πυροδοτεί έκτοτε την οργή αυτή τόσο στους υποστηρικτές όσο και στους αντιπάλους του. Αυτό είναι ανήθικο και άκρως επικίνδυνο για την Αμερική».

«Ο Τραμπ ρίχνει λάδι στη φωτιά»

Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung της Κυριακής επισημαίνει: «Στο πεδίο της επιδημίας αντέδρασε με καθυστέρηση για να μην βλάψει την οικονομία. Στη δε Μινεάπολη έριξε λάδι στη φωτιά, απειλώντας με τη χρήση όπλων. Σε μια τέτοια φάση οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη από ένα πρόσωπο που θα ηρεμήσει και θα ενώσει τη χώρα [...]. Η κρίση φαίνεται όμως να βγάζει από τον Τραμπ μόνο ό,τι χειρότερο. Κάνει αυτό που μπορεί καλύτερα: να πυροδοτεί την πόλωση και να διχάζει τους ανθρώπους […]. Στις τελευταίες εκλογές η πολιτική αυτή τον ωφέλησε. Συκοφάντησε τους Μεξικανούς και πυροδότησε την οργή εκείνων που αισθάνονταν παραμελημένοι από την πολιτική ελίτ. Μακάρι να μην κεφαλαιοποιήσει αυτή τη φορά τη στρατηγική αυτή».

Η ιταλική La Repubblica: «Λεηλασίες και εμπρησμός αστυνομικού τμήματος στη Μινεάπολη. Πυροβολισμοί εν μέσω διαδηλώσεων στο Λούισβιλ, στο Κεντάκι. […] Και ένας πρόεδρος ρίχνει λάδι στη φωτιά λέγοντας: ''Αν ξεκινήσουν οι λεηλασίες θα ξεκινήσουν και οι πυροβολισμοί''. Το twitter τον τιμωρεί και προειδοποιεί τους πολίτες. […] Ο Τραμπ μάχεται σε δυο νέα θερμά μέτωπα: το ένα στους δρόμους, το άλλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία χειραγωγούσε ο ίδιος έξυπνα μέχρι πρότινος. Δυο νέα μέτωπα για να μην τον αποτελειώσουν η πανδημία και η ανεργία. Πρόκειται για μια σαφή και συνειδητή στρατηγική. […] Θα την ακολουθήσει μάλλον μέχρι τις εκλογές».

Κώστας Συμεωνίδης