Στο έλεος της ξηρασίας πολλές περιοχές της Γαλλίας

Μια λίμνη για να κάνει κανείς μπάνιο είναι το μόνο τουριστικό αξιοθέατο που έχει να προσφέρει το Κουκουρόν στην οροσειρά Μασίφ Σαντράλ της νότιας Γαλλίας, εκτός από το πανέμορφο χαμηλό ορεινό τοπίο. Όμως, το περασμένο καλοκαίρι η λίμνη στέρεψε. Και επειδή την καλοκαιρινή ξηρασία διαδέχθηκαν οι μειωμένες βροχοπτώσεις τον χειμώνα, το νερό εξακολουθεί να είναι σπάνιο στο χωριό, με την τοπική χλωρίδα να υποφέρει επίσης. Προς το παρόν, το πόσιμο νερό είναι διαθέσιμο για τους κατοίκους μονάχα επειδή το χωριό, αν και σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων, προμηθεύεται από τις γειτονικές κοινότητες.

Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο, στο Κουκουρόν επικρατεί ξηρασία: οι πολυάριθμες φυσικές αλλά μικρές πηγές που προμήθευαν με καθαρό νερό το χωριό, έχουν στερέψει σε μεγάλο βαθμό λόγω των καιρικών συνθηκών. Κανείς από τους κατοίκους του χωριού δεν θυμάται να έχει ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Κανονικά η περιοχή έχει πολλές βροχοπτώσεις - σε μια ακτίνα 30 χιλιομέτρων έχουν τις πηγές τους ο Αρντές, ο Αλιέ και ο Λίγηρας, ο μακρύτερος ποταμός της Γαλλίας.

Βοήθεια από τις γειτονικές κοινότητες

Σε υψόμετρο 1.000 μέτρων, το καλοκαίρι στο Κουκουρόν η θερμοκρασία σπανίως ξεπερνά τους 30 βαθμούς. Τον χειμώνα, όταν το θερμόμετρο πέφτει μερικές φορές κάτω από τους -10 βαθμούς, το χωριό μοιάζει να είναι έρημο. Όμως, ακόμη και για τους λίγους εναπομείναντες κατοίκους, το νερό πρέπει πλέον να μεταφέρεται οδικώς.

Μεγάλα βυτιοφόρα, καθένα από τα οποία μπορεί να χωρέσει περίπου 12.000 λίτρα νερού, ταξιδεύουν δύο φορές την εβδομάδα στο Σεν-Σιργκ-αν-Μοντάν, μεταφέροντας νερό από μία πηγή σε απόσταση 13 χιλιομέτρων. Ήδη, η μεταφορά του νερού αποδεικνύεται άκρως ζημιογόνα για το Κουκουρόν, τόσο επειδή έχει κοστίσει έως τώρα περίπου 100.000 ευρώ στο χωριό, αλλά και επειδή βλάπτει ποικιλοτρόπως την τοπική οικονομία: το τυροκομείο του Κουκουρόν, το οποίο απασχολεί 15 εργαζόμενους, αναγκάστηκε προσφάτως να μειώσει σημαντικά την παραγωγή του γνωστού μπλε τυριού του.

Νέα εθνική στρατηγική

Το Κουκουρόν είναι μόνο μία από τις πολλές γαλλικές περιοχές που πλήττονται, με τη Γαλλία να προστίθεται στη λίστα των ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα ξηρασίας. Κατά το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερες από 500 κοινότητες εξαρτώνταν από βυτιοφόρα για τον εφοδιασμό με πόσιμο νερό. Στα τέλη Μαρτίου, ο πρόεδρος Μακρόν παρουσίασε μια εθνική στρατηγική για το νερό: μέχρι το 2030, η χώρα θα πρέπει να εξοικονομεί 10% από την κατανάλωση νερού. Το μέτρο αυτό είναι απαραίτητο, δήλωσε ο πρόεδρος, επειδή η Γαλλία θα έχει περίπου 30 έως 40% λιγότερο διαθέσιμο νερό μέχρι το 2050 λόγω της κλιματικής αλλαγής, με τον Μακρόν να εξηγεί πως «πρόκειται πάνω απ' όλα για ένα σχέδιο αποχής και μακροπρόθεσμης αποδοτικότητας στην κατανάλωση νερού».

Οι δραστικοί περιορισμοί στην κατανάλωση νερού αποτελούν εδώ και καιρό μέρος της καθημερινότητας. Ακόμη και τον χειμώνα, οι κάτοικοι στις περισσότερες κοινότητες δεν επιτρεπόταν να ποτίζουν το γκαζόν ή τους λαχανόκηπούς τους. Εκτός από την εξοικονόμηση, ο Μακρόν θέλει επίσης να επικεντρωθεί στην επαναχρησιμοποίηση του νερού – για παράδειγμα σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων. Επί του παρόντος, μόνο το 1% του νερού επαναχρησιμοποιείται.

Ανανέωση των υποδομών

Εκτός από τις εκκλήσεις προς τους πολίτες και τους αυστηρότερους κανονισμούς για τη γεωργία, το γαλλικό κράτος θέλει επίσης να επενδύσει στις υποδομές, κάτι που συμβαίνει ήδη στο Κουκουρόν. Κατά την εξέταση του δικτύου ύδρευσης, ένας ειδικός ανακάλυψε τέσσερις μεγάλες τρύπες στις σωληνώσεις και σταμάτησε αμέσως τις διαρροές – πετυχαίνοντας μείωση στην κατανάλωση νερού κατά 40 κυβικά μέτρα ημερησίως.

Όμως, ένα σύγχρονο δίκτυο αγωγών και η ελπίδα για άφθονη βροχή δεν αρκούν. Τον περασμένο Μάρτιο, ξεκίνησαν εργασίες για τη σύνδεση του χωριού με μία πηγή σε απόσταση 6 χιλιομέτρων. Ο αγωγός αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Ιούνιο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το πρόβλημα θα λυθεί.

Προκειμένου να καλύψει την επένδυση ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ για το έργο, το Κουκουρόν αναγκάστηκε να πάρει δάνειο. Αλλά όταν οι τουρίστες επιστρέψουν ξανά στη λίμνη του χωριού το καλοκαίρι, οι διοικούντες ευελπιστούν πως όλα θα γίνουν πάλι όπως πριν.

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς