Προσφυγόπουλα στο Αφγανιστάν
Στο Αφγανιστάν τα προσφυγόπουλα υποφέρουν από πείνα, δίψα και αθένειες. Ξεριζώθηκαν μαζί με τους γονείς τους, οι οποίοι διώχθηκαν από τους Ταλιμπάν.
Φτώχεια
Εδώ και δεκαετίες το Αφγανιστάν είναι μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου. Το 36% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η αβεβαιότητα εξαιτίας του συνεχιζόμενου πολέμου στη χώρα. Πολλοί γίνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, με αποτέλεσμα τα παιδιά να υποφέρουν από πείνα και διάφορες ασθένειες.
Πείνα
Πάρα πολλά παιδιά σιτίζονται ελλειπώς. Σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών ο υποσιτισμός των παιδιών έχει αυξηθεί δραματικά από το 2012. Ο πολύ σκληρός χειμώνας κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κατάστασή τους.
Φυγή
Τα παιδιά της εσωτερικής μετανάστευσης ζουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά έχουν τραπεί σε φυγή. Πολλά από αυτά ζουν σε τρώγλες στην Καμπούλ.
Ανάγκες
Αυτό το αγόρι δεν έχει δικά του παπούτσια και πρέπει να φοράει τα μεγάλα ενός ενήλικα. Συχνά τα παιδιά δεν έχουν τα κατάλληλα παπούτσια και ρούχα για το χειμώνα. Το κράτος δεν έχει τα χρήματα να βοηθήσει και τα παιδιά περιμένουν τη βοήθεια που έρχεται από το εξωτερικό.
Ελλείψεις
Τα προσφυγόπουλα που ζουν στις τρώγλες δεν έχουν σχεδόν τίποτα. Ούτε νερό και ηλεκτρισμό. Οι περισσότεροι γονείς είναι άνεργοι και δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Φαγητό;
Πολλά παιδιά ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε ή προσπαθούν να μαζέψουν σκουπίδια που μπορούν να τα πουλήσουν ώστε να αγοράσουν κάτι για να φάνε. Πολλά αναγκάζονται από πολύ μικρά να δουλεύουν. Εργάζονται ως πλανόδιοι πωλητές ή στην οικοδομή.
Απελπισία
Οι οικογένειες που εξαναγκάζονται σε εσωτερική μετανάστευση δεν μπορούν να βρουν καταφύγιο πουθενά. Πρέπει να εγκαταλείψουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους και στην πρωτεύουα δεν υπάρχει δουλειά. Ο αριθμός των προσφύγων όμως παρόλα αυτά αυξάνεται.
Ελπίδα;
Ο αριθμός των προσφύγων θα συνεχίσει να αυξάνεται το επόμενο διάστημα. Δώδεκα χρόνια μετά την αποστολή νατοϊκών δυνάμεων στη χώρα και δαπάνες πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, προβλέπεται δυστυχώς πως τα παιδιά θα συνεχίσουν να ζουν στην αβεβαιότητα, μην έχοντας πρόσβαση σε υποδομές παιδείας και υγείας.