Πλάτων και Γαύδος: γερμανικές εκμεταλλεύσεις ελληνικών κεφαλαίων

Τελικά ό τι και να γίνει τα γερμανικά βλέμματα στρέφονται στην Ελλάδα. Αναρχία στις χρηματοπιστωτικές αγορές και διαφαινόμενη οικονομική κρίση, οπότε θα έλεγε κανείς ότι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι καταφεύγουν πάλι σε κλασσικά κείμενα, ξέρουμε για παράδειγμα ότι πολλοί ανατρέχουν πάλι στο Κεφάλαιο του Μαρξ για να δουν πώς αναλύει τις βάσεις του καπιταλισμού. Και όμως το τελευταίο τεύχος του ετήσιου περιοδικού θεωρητικών αναζητήσεων «Πολιτική Σκέψη» που εκδίδεται στο Βερολίνο, ξέρετε σε ποιο κεφαλαιώδες έργο είναι αφιερωμένο; Στους Νόμους του Πλάτωνα, το γεροντικό εκείνο και στριφνό πόνημα του αρχαίου φιλοσόφου, με τίτλο: « Η εξουσία των νόμων και η εξουσία του ανθρώπου». Κατάδυση λοιπόν στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία αναζητώντας το πώς είναι δυνατόν σε μια κοινωνία, σε μια πολιτεία οι νόμοι να θεραπεύουν ή να εξισορροπούν τις αδυναμίες του ανθρώπου, του πολίτη.

Ο ρεαλισμός της διαφήμισης …

Τελικά ό τι και να γίνει τα γερμανικά βλέμματα στρέφονται στην Ελλάδα. Ποικιλοτρόπως. Όχι μόνο στην αρχαία, αλλά και στη σύγχρονη που δεν παράγει πλέον σκέψη αλλά τουλάχιστον ψυχική ευφορία. Μια διαφήμιση αυτή την εβδομάδα στη λαϊκή εφημερίδα Bild. Αρχίζει τόσο ρεαλιστικά και ψύχραιμα όσο ίσως καμιά διαφήμιση. Απαριθμεί όλες τις αρνητικές ειδήσεις που καταφθάνουν από την Ελλάδα τους τελευταίους μήνες: πρωτοφανείς ταραχές στο κέντρο της Αθήνας τον Δεκέμβριο, η χώρα στο δόκανο της οικονομικής κρίσης, ο ελληνικός τουρισμός σε υποχώρηση. Και όμως, λέει η διαφήμιση που απευθύνεται στον απλό Γερμανό καταναλωτή, όλα αυτά τα προβλήματα εγκλείουν τη μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει εδώ και τώρα τη χώρα των θεών. Γιατί τα προβλήματα αυτά ακριβώς ανάγκασαν τους Έλληνες ξενοδόχους να κατεβάσουν τις τιμές και τώρα ο Γερμανός τουρίστας καλό θα είναι να αρπάξει τις προσφορές αυτές, μέχρι και 40% φθηνότερες από το κανονικό. Και ποια νησιά προτείνει η διαφήμιση; Όχι τα κλασσικά θέρετρα, την Κρήτη, τη Μύκονο και τη Ρόδο, αλλά άγνωστες μορφονιές: τη Σκιάθο και την Πάρο, την Ικαρία και τη Γαύδο.

... και η εθνική συνέχεια

Τελικά ό τι και να γίνει τα γερμανικά βλέμματα στρέφονται στην Ελλάδα. Παραπονιόμαστε καμιά φορά που οι Γερμανοί είναι προσηλωμένοι στην αρχαιότητα και δεν βλέπουν την ελληνική συνέχεια, δεν βλέπουν το χθες μέσα στο δικό μας σήμερα. Τώρα τι συνέχεια κι τι ασυνέχεια; Μήπως το γερμανικό βλέμμα είναι σοφότερο και πρακτικότερο από τις όποιες δικές μας στενοχώριες; Παίρνει από την αρχαιότητα αυτό που αξίζει και το μελετά, ας πούμε τη φιλοσοφία και την πολιτική σκέψη, και το μελετά σημειωτέον εμβριθώς εδώ και 250 χρόνια, και από τη σημερινή Ελλάδα παίρνει πάλι αυτό που αξίζει, αυτό που του λείπει: λίγο φως, λίγη ανεμελιά, ένα γαρύφαλλο, την αποκάρωση του απομεσήμερου. Δεν τον νοιάζει αν εκείνο το παλιό οδήγησε σ’ αυτό το σημερινό. Χαίρεται τη χρηστική αξία και των δύο. Μόνο εμείς πεισμώνουμε και θέλουμε σώνει και καλά πειστήρια και τεκμήρια και επαίνους ει δυνατόν για τη συνέχεια την αδιάσπαστη κτλ κτλ. Καλύτερα να μην επιμένουμε άλλο….