Παρεξηγημένη η γενιά της πανδημίας;

Και τι δεν έχει καταλογιστεί στη νεολαία για τη στάση της στην πανδημία. Ότι δεν τηρεί τα περιοριστικά μέτρα, ότι απερίσκεπτη συνεχίζει να πηγαίνει σε κλαμπ και σε πάρτι, να συνωστίζεται σε πάρκα και σε πλατείες σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ότι δεν συμπεριφέρεται με γνώμονα την κοινωνική αλληλεγγύη. Ισχύουν όλα αυτά; Έρευνα των Πανεπιστημίων Γκαίτε της Φρανκφούρτης και του Χίλντεσχαϊμ καταλήγει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Στην έρευνα συμμετείχαν 7000 έφηβοι και νέοι, οι οποίοι ρωτήθηκαν πώς βιώνουν την περίοδο της κρίσης του κορωνοϊού και ιδιαίτερα το δεύτερο κύμα πανδημίας. Οι απαντήσεις τους δίνουν τροφή για σκέψη.

«Αισθάνονται ότι δεν λαμβάνονται υπόψη»

«Για τα βασικά συναισθήματά τους και την στάση τους μπορεί κανείς να την πει γενικά ότι χαρακτηρίζονται από μεγάλη αποδοχή για τα περιοριστικά μέτρα», υπογραμμίζει η Ζαμπίνε Άντρεσεν, καθηγήτρια Παιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης, στο Γερμανικό Ραδιόφωνο DLF. «Από την μια πλευρά οι νέοι δείχνουν ετοιμότητα να συμβάλλουν στην υλοποίησή τους. Από την άλλη ωστόσο πρέπει να πούμε ότι τους τελευταίους μήνες έχουν αναπτύξει αισθήματα απαισιοδοξίας. Διακατέχονται από φόβο για το μέλλον και αποκομίζουν την εντύπωση ότι δεν λαμβάνονται πια υπόψη, ότι κανείς δεν τους ακούει».

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην έρευνα ένα 65% των ερωτηθέντων εφήβων και νέων δήλωσε ότι αισθάνεται πώς δεν καταγράφονται οι ανησυχίες του. Κι αυτό κατά την Γερμανίδα καθηγήτρια είναι πολύ σημαντικό, να ρωτούνται οι νέοι για τα προβλήματά τους στο σχολείο, στο σπίτι, στο χώρο που βρίσκονται κάθε φορά. Και οι απόψεις τους να λαμβάνονται υπόψη στη διαμόρφωση των επόμενων μέτρων για τον κορωνοϊό. Αυτό αφορά στον τρόπο που μαθαίνουν και διαβάζουν στο σπίτι, τι προβλήματα αντιμετωπίζουν και πώς αυτά μπορούν να διορθωθούν. Δεν έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες τεχνολογικές δυνατότητες στο σπίτι, δεν έχουν όλα τα παιδιά το δικό τους δωμάτιο. Θα δημιουργηθούν δύο κατηγορίες μαθητών;

«Να κάνουμε το παν για να ονειρευτούν οι νέοι»

«Πρόκειται για μια συζήτηση που θα πρέπει να κάνουμε επειγόντως. Με τον κορωνοϊό έγιναν πιο εμφανείς οι αδυναμίες των υποδομών που υπήρχαν και πριν ξεσπάσει η πανδημία και πλήττουν τους περισσότερους νέους» σημειώνει η Ζαμπίνε Άντερσεν. «Υπάρχουν ελλείψεις στην ψηφιοποίηση και κατά συνέπεια δυσκολίες στη συμμετοχή στο μάθημα από το σπίτι. Κι αυτό βάζει σε πιο μειονεκτική θέση τους νέους που στο σπίτι τους έχουν ελάχιστες δυνατότητες να απομονωθούν. Όταν στο σπίτι δεν μπορώ να βρω ήσυχη γωνιά απλά και μόνο για να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου, αυξάνεται τα στρες και το βάρος και περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό οι δυνατότητες μάθησης και μόρφωσης. Πρόκειται για σημαντικό εύρημα της έρευνάς μας, το οποίο δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε».

Θα ήταν λάθος, υπογραμμίζει η γερμανίδα καθηγήτρια, να κάνουμε λόγο ήδη από τώρα για μια λεγόμενη «γενιά του κορωνοϊού», να στιγματίσουμε δηλαδή μιαν ολόκληρη γενιά με όλα τα αρνητικά σε σχέση με τις δυσκολίες στο σχολείο και το σπίτι. Αντίθετα θα πρέπει να κάνουμε το παν για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για να μπορέσουν οι νέοι άνθρωποι να ονειρευτούν, να κάνουν σχέδια και να τα εφαρμόσουν.

΄Ανια Ράινχαρντ/DLF

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου