«Ομαδικός τάφος» η Μεσόγειος
20 Απριλίου 2015
Τη σαφή ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στους μετανάστες που προσπαθούν να προσεγγίσουν την ήπειρο μέσω της θαλάσσιας οδού, επισημαίνει σε άρθρο της η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Η Ευρώπη αδυνατεί να διασώσει πρόσφυγες που βρίσκονται στα θαλάσσια σύνορά της, ενώ η επιχείρηση διάσωσης «Mare Nostrum», η οποία έπαυσε να λειτουργεί τον Νοέμβριο του 2014, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε επιχείρηση «Ομαδικός τάφος».
Την ίδια ώρα όμως «δεν μπορεί η Ευρώπη να είναι ο μόνος και βασικός υπεύθυνος μίας τρόπον τινά ομαδικής δολοφονίας», τη στιγμή που αφρικανοί αξιωματούχοι δεν λαμβάνουν μέτρα προκειμένου να αποτρέψουν αυτή την τραγωδία .
Σε σχόλιο σήμερα στην Süddeutsche Zeitung αναφέρεται ότι «εάν η Ευρώπη θέλει να αποφύγει τέτοιου είδους καταστροφές και να ελέγξει το κύμα των μεταναστών, θα πρέπει να καταφθάνει νωρίτερα στα πλοιάρια του θανάτου, να επιτρέπει ακόμα και σε μεγάλο αριθμό μεταναστών να περνούν από μια διαδικασία καταγραφής και σύμφωνα με σαφείς κανονισμούς να αρνείται, όπου χρειάζεται, την παραμονή ορισμένων ανθρώπων, διασφαλίζοντας παράλληλα την επιστροφή τους στις χώρες προέλευσής τους.»
Επαναλειτουργία του «Mare Nostrum»
Την επαναλειτουργία του προγράμματος «Mare Nostrum» προτείνει η Tageszeitung, από τη στιγμή που και το νέο πρόγραμμα, το οποίο προβλέπει λιγότερες διασώσεις, δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή μείωση του αριθμού των προσφύγων στην Ευρώπη. Αντίθετα ο μόνος αριθμός που αυξήθηκε είναι αυτός των νεκρών. «Η Ευρώπη θα έπρεπε να σταματήσει να συζητά μη ρεαλιστικές λύσεις και να επικεντρωθεί σε εφικτά σενάρια.»
Μέχρι και το μοντέλο του Ellis Island που εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ πριν από έναν αιώνα, είναι προτιμότερο, γράφει το Spiegel Online, συγκριτικά με αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Λαμπεντούζα. Στο νησί του ποταμού Hudson, όπου κατέφθαναν χιλιάδες μετανάστες, οι υπεύθυνοι προχωρούσαν σε μια διαλογή: όσοι είχαν χρήματα ή κάποιο χρήσιμο για την τοπική οικονομία επάγγελμα μπορούσαν να εισέλθουν στη χώρα.
Οπωσδήποτε το συγκεκριμένο παράδειγμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως από τα πιο «ανθρώπινα» της ιστορίας, όμως μ' αυτή τη μέθοδο κάποιοι πρόσφυγες κατάφεραν να διαφύγουν από καταστάσεις πολέμου και φτώχειας. Σήμερα δεν βλέπουμε να συμβαίνει ούτε αυτό.
Aλεξάνδρα Κοσμά