Οι «εκκεντρικοί» πρόεδροι του Ολυμπιακού

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung, μία ημέρα πριν από τον αγώνα ανάμεσα στην Άιντραχτ και τον Ολυμπιακό, αναφέρεται σε όλα εκείνα που συνδέουν τις δύο ομάδες, αν και μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί ως αντίπαλοι σε ευρωπαϊκό γρασίδι: «Στα χαρτιά ο αγώνας ανάμεσα στην Άιντραχτ της Φρανκφούρτης και τον Ολυμπιακό αποτελεί μία πρεμιέρα. Οι δυο ομάδες δεν έχουν παίξει ποτέ μαζί σε έναν ευρωπαϊκό αγώνα. Αυτό συμβαίνει μεταξύ άλλων, και επειδή ο έλληνας κατά συρροή πρωταθλητής στη χώρα του κατά το πρόσφατο παρελθόν έκανε την εμφάνισή του στο Champions League, ενώ η Άιντραχτ έπρεπε να συμβιβαστεί με μία συμμετοχή στο Εuropa League».

Σύμφωνα με την εφημερίδα της Φρανκφούρτης, οι δύο ομάδες έχουν όμως και άλλα κοινά που τους ενώνουν – ακόμη κι αν εκείνα βρίσκονται περίπου τρεις δεκαετίες πίσω: «Το καλοκαίρι του 1988 ο Λάγιος Ντέταρι μετακόμισε από τον ποταμό Μάιν στο λιμάνι, για το οποίο τραγούδησε η Μελίνα Μερκούρη, για ένα ποσό-ρεκόρ, ύψους 17 εκατομμυρίων μάρκων εκείνη την εποχή. Ο Ούγγρος ποδοσφαιριστής είχε μόλις σκοράρει στην Άιντραχτ, χαρίζοντας της το κύπελλο. Λίγο αργότερα, τον χειροκρότησαν πάνω από 10.000 οπαδοί του Ολυμπιακού μπροστά στο δημαρχείο του Πειραιά. Ο αδελφός του προέδρου του συλλόγου, του εκκεντρικού και αργότερα φυγά, Γιώργου Κοσκωτά, φέρεται να έδωσε τον Ντέταρι, ο οποίος τελικά έμεινε στον Πειραιά μόνο για δύο χρόνια, μια λευκή επιταγή – μαζί με το αίτημα να συμπληρώσει το ποσό για τον μισθό του ο ίδιος. Σήμερα ο Ολυμπιακός δεν ακολουθεί πια τέτοιου είδους επιχειρηματικές πρακτικές. Ο παντοδύναμος εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού εδώ και 11 χρόνια και έχει δώσει στο σύλλογο μία στέρεη οικονομική βάση. Αλλά και εκείνος έχει να επιδείξει εκκεντρικότητα και απρόβλεπτη συμπεριφορά κατά καιρούς. Όπως με μία από τις πρώτες αποφάσεις του τον Αύγουστο του 2010, όταν απέλυσε τον γερμανό Έβαλντ Λίνεν μετά από μόλις 50 ημέρες ως προπονητή (...).

Μια άλλη αποφασιστική κίνηση του Μαρινάκη ήταν η συμμετοχή του Κριστιάν Καρεμπέ ως στρατηγικού συμβούλου στο εποπτικό συμβούλιο. Ο Γάλλος, που έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής με το equipe tricolore στη χώρα του το 1998, έπαιζε ήδη στον Ολυμπιακό από το 2001 έως το 2004 και διαθέτει ένα εξαιρετικό δίκτυο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, το οποίο οι Πειραιώτες μπορούν να αξιοποιήσουν μέχρι σήμερα. (...) Ο Καρεμπέ έχει επανειλημμένα τονίσει ότι ο Ολυμπιακός είναι ικανός να κερδίσει το Europa League».

Ένα «βιώσιμο» Σύμφωνο Σταθερότητας

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε μία συζήτηση για το αμφιλεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας. Όπως επισημαίνει η Süddeutsche Zeitung ορισμένες από τις χώρες-μέλη πιέζουν για πιο χαλαρούς κανόνες, άλλες όμως ζητούν αυστηρότερες ρυθμίσεις - και όλοι περιμένουν το πως θα τοποθετηθεί η Γερμανία. Ωστόσο, σύμφωνα με την εφημερίδα, «το πώς θα τοποθετηθεί το Βερολίνο δεν είναι σαφές. Ως υπουργός Οικονομικών, ο Όλαφ Σολτς τόνιζε πάντα ότι οι κανονισμοί δεν χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, καθώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας αποδείχτηκε ότι είναι αρκετά ευέλικτοι - χάρη στη δυνατότητα αναστολής τους. Όμως στο εκλογικό πρόγραμμα των Σοσιαλδημοκρατών υπάρχει και κάτι ακόμη. Εκεί μπορεί κανείς να διαβάσει ότι οι κανονισμοί πρέπει να εξελιχθούν "σε ένα βιώσιμο σύμφωνο". Έτσι, αντί για προγράμματα λιτότητας, θα πρέπει τώρα να γίνουν επενδύσεις. Κάτι ανάλογο ζητούν οι Πράσινοι. Οι Φιλελεύθεροι, ωστόσο, προειδοποιούν για αποκλίσεις. Το διερευνητικό έγγραφο με το οποίο το SPD, το FDP και οι Πράσινοι προετοιμάζουν τις διαπραγματεύσεις συνασπισμού προσπαθεί να φέρει την ισορροπία: Το σύμφωνο έχει αποδείξει την ευελιξία του, λένε, και στη βάση του η κυβέρνηση θέλει να "διατηρήσει τη βιωσιμότητα του χρέους και να εξασφαλίσει βιωσιμότητα και επενδύσεις φιλικές προς το κλίμα". Τo τι ακριβώς σημαίνει αυτό και υπό ποιους όρους συγκεκριμένα θα φανεί σύντομα - στις επίπονες συζητήσεις που εκκρεμούν στις Βρυξέλλες».

Την πόλωση στις συζητήσεις σχετικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας σχολιάζει και η Handelsblatt στις στήλες της: «Για την Κομισιόν, η συζήτηση για το χρέος είναι ένα τεντωμένο σχοινί. Σχεδόν κανένα άλλο ευρωπαϊκό πολιτικό ζήτημα δεν είναι τόσο φορτισμένο συναισθηματικά. Οι χώρες του ευρώ είναι διαιρεμένες. Εκτός από τη Γαλλία, χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα ζητούν επίσης χαλάρωση των αυστηρών κανονισμών. Στον αντίποδα οι "τέσσερις οικονόμοι": η Αυστρία, η Σουηδία, η Δανία και η Ολλανδία». Και σύμφωνα με την εφημερίδα, το αν και πώς μπορεί να επιλυθεί το ζήτημα θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη μελλοντική γερμανική κυβέρνηση.

Χρύσα Βαχτσεβάνου