Ο χορός είναι ζωή

Μια αίθουσα γεμάτη με ασημένιες μπάλες, διαφορετικού βάρους και διαμετρήματος περίπου δύο μέτρων. Οι επισκέπτες περνούν ανάμεσά τους κουνώντας ελαφρά τη μέση και τους γοφούς. Η έκθεση στο μουσείο Hygiene της Δρέσδης έχει θέμα το χορό, άρα καθόλου τυχαία η κίνηση που πρέπει να κάνει ο επισκέπτης για να δει τα εκθέματα.

«Ο χορός είναι μια από τις πιο παλιές μορφές ανθρώπινης έκφρασης και για το λόγο αυτό θέλαμε να ρίξουμε μια ματιά. Και αυτή η μορφή έκφρασης δεν συναντάται μόνο στη σκηνή αλλά και στην καθημερινότητα, είναι και μια λαϊκή μορφή έκφρασης» λέει η επιμελήτρια Κόλιν Σμιτζ.

Ο χορός διηγείται πως οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους, πως συμπεριφέρονται. Η σημασία του χορού που κρύβεται πίσω από το βαλς, αλλά και το breakdance και το hip-hop ξετυλίγεται μέσα από βιβλία, γλυπτά, βίντεο, φωτογραφίες, σχέδια.Το μπαλέτο το συναντάμε ήδη στην αυλή των Βερσαλλιών αλλά η περίοδος του ρομαντισμού το απογείωσε. Οι χορευτές πάντως σε όλες τις εποχές αποτελούσαν αντικείμενο θαυμασμού. Ο θαυμασμός αυτός αποτυπωνόταν κυρίως σε πίνακες και σε γλυπτά.

Η ιστορία του χορού έχει σημαδευτεί από την παράδοση αλλά και από αλλαγές, από ρήξεις. Αντικατόπτριζε τα ανθρώπινα όρια αλλά και τις συμβάσεις.«Ο χορός είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά δεν είναι παγκόσμια γλώσσα. Όλοι έχουμε τον δικό μας λεξιλόγιο σωματικής έκφρασης, το οποίο όμως μπορούμε να μεταδώσουμε και στους άλλους» λέει και πάλι η Κόλιν Σμιτζ.

Η αναζήτηση ταυτότητας

Ποιός δεν ξέρει τους χορούς της belle epoque, το foxtrott αλλά και το rock ‘n’ roll. O χορός επηρέασε τη μόδα, τον τρόπο συμπεριφοράς, τη σεξουαλικότητα. Ο χορός είναι πάντα έκφραση της εποχής. Συχνά όμως έχει ημερομηνία λήξης. Στη δεκαετία του 1960 για παράδειγμα, τα ζευγάρια λάτρευαν να λικνίζονται στους ρυθμούς του cha-cha-cha.

Αυτό που είναι κοινό και αφορά τον χορό σε όλο τον κόσμο, όπως λέει η γερμανίδα επιμελήτρια Κόλιν Σμιτζ είναι «η αναζήτηση μιας ορισμένης ταυτότητας». Ο χορός ανοίγει δρόμους για νέες χώρες αλλά και αναπαράγει κλισέ, όπως για παράδειγμα το πάθος του ισπανικού φλαμένκο ή το τυπικό ελληνικό συρτάκι που δεν ήταν παρά μια ανακάλυψη του Χόλλυγουντ.

Το κύριο εργαλείο στο χορό είναι το σώμα και αυτό που παλιά θεωρούνταν άσχημο μπορεί σήμερα να θεωρείται ωραίο. Οι χορογράφοι είναι πάντως αυτοί που κυρίως δίνουν τον τόνο και σφραγίζουν εποχές. Σήμερα για παράδειγμα η Γερμανίδα Σάσα Βαλτς σφραγίζει με τις χορογραφίες της το σύγχρονο χορό και θέτει ερωτήματα σχετικά με τα όρια του σώματος.

Σε 1.200 τ.μ. στο μουσείο Hygiene της Δρέσδης ξετυλίγεται η ιστορία του χορού. Η έκθεση ολοκληρώνεται στις 20 Ιουλίου του ερχόμενου χρόνου.

Silke Bartlick / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη