Ο Μάρτιν Σουλτς υποψήφιος Καγκελάριος;

«Ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία θα οριστεί πολύ νωρίτερα από όσο σχεδιαζόταν. Προς το παρόν πολλά συνηγορούν στο ότι θα υπάρξει μια έκπληξη» αναφέρει δημοσίευμα του Spiegel στην έντυπη έκδοση που κυκλοφορεί το Σάββατο. Το άρθρο σημειώνει: «Παρατηρείται μια αλλαγή διάθεσης σε μεγάλο τμήμα του SPD η οποία θα μπορούσε στο τέλος να οδηγήσει στην υποψηφιότητα για την καγκελαρία τον Μάρτιν Σουλτς και όχι τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Μέχρι τώρα η πλειονότητα των Σοσιαλδημοκρατών ήταν πεπεισμένη ότι εάν ο Γκάμπριελ καταφέρει να ξεπεράσει τον Σεπτέμβριο με τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις στα τοπικά κοινοβούλια και τη συζήτηση για την αμφιλεγόμενη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Ceta τότε θα τα έχει καταφέρει. Θα μπορούσε να είναι υποψήφιος Καγκελάριος και να οδηγήσει το κόμμα στις εκλογές. Ο Γκάμπριελ γνωρίζει ότι πολλοί βουλευτές τον βλέπουν κριτικά και με σκεπτικισμό…Αλλά και πολλοί οπαδοί του SPD αναγνωρίζουν πολλά στον Γκάμπριελ όχι όμως το ταλέντο να γίνει Καγκελάριος».

Και το δημοσίευμα συνεχίζει: «Είναι πιθανόν τον Οκτώβριο να παρθεί μια απόφαση. Ο Γκάμπριελ σε περίπτωση παραίτησης – και εδώ οι περισσότεροι συμφωνούν – θα πρότεινε ως υποψήφιο για την Καγκελαρία και την προεδρία του κόμματος, τον φίλο του Σουλτς. Ο Σούλτς όμως θα πρέπει να αποφασίσει μέχρι τον Νοέμβριο εάν θα παρατείνει την θητεία του ως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. …Ο Σουλτς πάντως έχει ξεκαθαρίσει πώς θα έθετε υποψηφιότητα μόνο εάν αναλάμβανε και την προεδρία του κόμματος. Ο Γκάμπριελ θα μπορούσε να παραμένει Αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας θα έχανε όμως μεγάλη επιρροή».

Διάσταση απόψεων Γερμανίας και ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος

Στις διαφωνίες της Γερμανίας με το ΔΝΤ, με αφορμή τη συζήτηση στο φθινοπωρινό ετήσιο συνέδριο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον, αναφέρεται δημοσίευμα της Süddeutsche Ζeitung στις οικονομικές της σελίδες. Το δημοσίευμα υπογραμμίζει τις προτροπές του ΔΝΤ προς τη Γερμανία ώστε αυτή να προχωρήσει σε ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα. «Η Γερμανία, σύμφωνα με το ΔΝΤ, προχωρώντας σε ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα δεν θα εξυπηρετούσε μόνο τον εαυτό της κατασκευάζοντας δρόμους, παιδικούς σταθμούς και ψηφιακά δίκτυα. Παράλληλα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα που διαθέτει και να ωφελήσει ολόκληρο τον κόσμο…Δεν είναι όμως μόνο το θέμα των εμπορικών πλεονασμάτων στο οποίο διαφωνούν η Γερμανία και το ΔΝΤ. Και στο θέμα της Ελλάδας συγκρούονται δυο τελείως διαφορετικές απόψεις. Το ΔΝΤ ζητά μια σαφή μείωση του τεράστιου χρέους που πιέζει την Αθήνα. Η Γερμανία όμως αρνείται.»

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η Frankfurter Allgemeine Zeitung: «..H διαφωνία για το θέμα της Ελλάδας ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Γερμανία ξέσπασε και πάλι. Η Λαγκάρντ ζητά εκτός από μεταρρυθμίσεις και μια περικοπή του χρέους. Ο Σόιμπλε αντίθετα υποστηρίζει πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος διότι δεν χρειάζεται σχεδόν να πληρώσει καθόλου τόκους και έχει καλύτερους όρους ανακεφαλοποίησης από ότι η Γερμανία. Πιστεύει πως με τη συζήτηση για το χρέος, ο λαός αποπροσανατολίζεται από τα πραγματικά προβλήματα που είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ένα μοντέλο ανάπτυξης.»

Μαρία Ρηγούτσου