Ο κυνισμός της Δύσης στη Συρία

Οι κυβερνητικοί βομβαρδισμοί στον πολιορκούμενο θύλακα των ανταρτών στην ανατολική Γούτα συνεχίζονται, με αποτέλεσμα να διογκώνεται καθημερινά η εκατόμβη νεκρών στα ανατολικά της Δαμασκού. Όπως είπε σε συνέντευξή της προς τη Deutsche Welle η πολιτικός επιστήμονας και δημοσιογράφος Κριστίν Χέλμπεργκ η οποία έζησε μεταξύ 2001 και 2008 στη συριακή πρωτεύουσα, ο σύρος πρόεδρος Άσαντ ακολουθεί μια προσφιλή για τον ίδιο τακτική: «Οι μέθοδοι παραμένουν ίδιες: προχωρούν σε αποκλεισμό περιοχών, προκαλούν την πείνα και βομβαρδίζουν συνεχώς προκειμένου οι άνθρωποι να μην μπορούν πλέον να ζήσουν εκεί και να παραδοθούν. Το ζητούμενο είναι η υποταγή ή η εκδίωξη των ανθρώπων. Δεν πρόκειται για μια μάχη κατά τρομοκρατών, αλλά για μια συλλογική τιμωρία αμάχων οι οποίοι είτε εξεγέρθηκαν κατά του Άσαντ είτε δεν κινήθηκαν εναντίον των εκεί ανταρτών».

Πολλά και αντικρουόμενα συμφέροντα

Όπως επισημαίνει η ειδικός, όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις που επιχειρούν να δημιουργήσουν ζώνες αποκλιμάκωσης για τον άμαχο πληθυσμό, δηλαδή Ρωσία, Ιράν και Τουρκία «αποτυγχάνουν σε αυτό διότι την ίδια ώρα είναι και δυνάμεις εισβολής που προάγουν τα δικά τους συμφέροντα στη Συρία».

Σύμφωνα με την Κριστίν Χέλμπεργκ, «οι αντίπαλοι του Άσαντ, δηλαδή ακτιβιστές, αντάρτες και αντικαθεστωτικοί δεν είχαν ποτέ τη στήριξη που χρειάζονταν για να προκαλέσουν την πτώση του καθεστώτος. […] Το ουσιαστικό πρόβλημα στη Συρία είναι ότι ενώ εμπλέκονται πολλοί, κανείς δεν βοηθά τους άμαχους πολίτες. Καμία στρατιωτική δύναμη που είναι σήμερα παρούσα στη Συρία δεν φροντίζει για την προστασία των πολιτών, όλοι κοιτούν μόνον τα δικά τους συμφέροντα. Αυτή είναι η πραγματική αποτυχία της διεθνούς κοινότητας».

Περί εντολών του ΟΗΕ

Όπως λέει η πολιτικός επιστήμονας, η Ρωσία και το Ιράν στηρίζουν στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά το καθεστώς Άσαντ. Η Τουρκία παρενέβη για τη δική της μάχη κατά των Κούρδων ενώ παρούσες είναι και οι ΗΠΑ αλλά και η Γερμανία στη δική τους μάχη κατά του ΙSIS.

«Όλα αυτά σημαίνουν: όλοι πετούν πάνω από τη Συρία, όλοι βομβαρδίζουν, αλλά κανείς δεν φροντίζει να μην βομβαρδίζονται άμαχοι. […] Εμείς οι Ευρωπαίοι είμαστε διατεθειμένοι να συμμετάσχουμε σε επιθέσεις στη Συρία και χωρίς προηγούμενη εντολή των ΗΕ, επιμένουμε όμως στην εντολή του ΟΗΕ όταν πρόκειται για την προστασία αμάχων. Από συριακή σκοπιά πρόκειται για μια ιδιαίτερα κυνική προσέγγιση».

Πόσο ρεαλιστικό όμως είναι να εγκαταλείψουν οι κάτοικοι την ανατολική Γούτα;

«Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η εκκένωση 380.000 ανθρώπων. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στην ανατολική Γούτα τότε θα πρέπει να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί, να παράσχουμε βοήθεια και διεθνή προστασία και δη εκεί όπου βρίσκονται, διότι είναι η πατρίδα τους. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να εκδιωχθούν από τις εστίες τους καθώς γνωρίζουν τι τους περιμένει στην Ιντλίμπ».

Ντιάνα Χοντάλι / Κώστας Συμεωνίδης