Ο ιμάμης του Ράμσταϊν

Ο Μιρ Αλί πηγαίνει από σκηνή σε σκηνή. Μιλά με τους Αφγανούς, ακούει τον πόνο τους, δίνει συμβουλές. Hλικίας 41ενός χρονών είναι ιμάμης και στρατιωτικός μαζί, και έχει τον βαθμό του λοχαγού. Είναι ο μοναδικός ιμάμης στις αεροπορικές ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Τέλος Ιουλίου ξεκίνησε τη θητεία του στη αμερικανική βάση του Ράμσταϊν στο γερμανικό κρατίδιο Ρηνανία Παλατινάτο και είναι ο άνθρωπος που καταλαβαίνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον τις ανάγκες και τους φόβους των Αφγανών προσφύγων.  

Οικογένειες και ασυνόδευτα παιδιά

Σε τεράστιες καφετιές σκηνές ζουν χιλιάδες Αφγανοί πρόσφυγες, που έχουν μεταφερθεί από γειτονικές χώρες του Αφγανιστάν κάτω από απερίγραπτες συνθήκες. Συνολικά σε αυτή την αεροπορική βάση των Αμερικανών έχουν προσγειωθεί μέχρι τώρα δεκάδες στρατιωτικά και αεροσκάφη αμερικανικών αεροπορικών εταιρειών με 33.000 Αφγανούς. Όχι μόνο οικογένειες αλλά και ασυνόδευτα παιδιά, όπως λέει ο ταξίαρχος Γιος Όλσεν, διοικητής της 86η πτέρυγας πτήσεων. «Έχουμε τελευταία πληθυσμό και από ασυνόδευτα παιδιά, που πρέπει να φροντίσουμε. Τρέχουν ακόμη επιχειρήσεις, όπως ξέρετε, οι συνθήκες είναι χαοτικές σε όλη αυτήν την κρίση. Υπάρχουν και πολλοί που μεταφέρθηκαν σε άλλες χώρες. Και τώρα δεχόμαστε μερικούς από αυτήν την κατηγορία πληθυσμού».

Δίπλα στον Μιρ Αλί τα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο με άλλους Αμερικανούς στρατιώτες. Για τους ενήλικες η μόνη γλώσσα για να έρθει κανείς σε επαφή μαζί τους είναι η θρησκεία. Θέματα υπάρχουν πολλά. «Αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, το πιο φανερό είναι ότι έχουν εκδιωχθεί από το σπίτι τους, είναι μακριά, σε μια ξένη χώρα» λέει ο ιμάμης στο tagesschau.de. «Πολλοί δεν έχουν τίποτα περισσότερο από τα ρούχα που φορούν και το όνομά τους». 540 σκηνές έχουν στηθεί για την φιλοξενία τους. Στα μεταλλικά πλέγματα οι γυναίκες έχουν κρεμάσει ρούχα.

«Σαν πετρωμένοι»

Σε μίαν άσπρη σκηνή υπάρχει καρφιτσωμένο ένα λευκό χαρτί με την φωτογραφία ενός τζαμιού και τις ώρες προσευχής. Είναι μια από τις 11 σκηνές που υπάρχουν για τις θρησκευτικές ανάγκες των Αφγανών – ξεχωριστά άνδρες από γυναίκες. Ο ιμάμης Αλί βγάζει τα παπούτσια του, μπαίνει μέσα και κάθεται γονατιστός πάνω σε χαλιά. Λέει ότι για τους πρόσφυγες είναι ο μόνος οικείος χώρος μετά τον ξεριζωμό τους. «Είναι σαν πετρωμένοι» λέει. «Ανησυχούν για τα μέλη οικογενειών τους που άφησαν πίσω. Αυτό είναι συνεχής σκέψη, που μου αναφέρουν όταν τους επισκέπτομαι. Μου ζητούν τρόπο για να επικοινωνήσουν μαζί τους. Είναι μια συνεχής κατάσταση που τους ανησυχεί. Προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε να καταλαγιάσουν οι φόβοι τους δίνοντάς τους ελπίδα και ότι άλλο σε επίπεδο πίστης ή σε άλλους τομείς τους βοηθά για να μετριάσουν το άγχος».  

Η περιγραφή που δίνει για την κατάσταση είναι πολύ χαρακτηριστική. «Είναι σαν να επισκευάζουμε ένα κατεστραμμένο αεροσκάφος εν πτήσει». Ο ιμάμης Μιρ Αλί και η ομάδα του κάνουν ότι μπορούν. Η περιπέτεια δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίζεται σε άλλες χώρες υποδοχής. Ίσως αργότερα και στις ΗΠΑ.

Ειρήνη Αναστασοπούλου/Tagesschau.de/APTN