Μόνο εξεγέρσεις σε Σαουδική Αραβία και Κατάρ θα απειλούσαν την τροφοδοσία με πετρέλαιο

Η παραγωγή πετρελαίου στην Λιβύη αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα λόγω των δραματικών εξελίξεων στη χώρα. Χάρη ωστόσο στην Σαουδική Αραβία, η οποία δέχθηκε να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε, οι διεθνείς τιμές πετρελαίου αυξήθηκαν σε λογικά πλαίσια.

Τι θα γίνει όμως αν οι ταραχές και συγκρούσεις εξαπλωθούν στον αραβικό κόσμο; Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πετρελαϊκή κρίση;

Στα ερωτήματα αυτά απάντησε ο επικεφαλής του οικονομικού ινστιτούτου του Μονάχου IFO Χανς-Βέρνερ Ζιν σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του Deutschlandfunk: «Η Λιβύη δεν αποτελεί πρόβλημα. Η παραγωγή της είναι περίπου το 20% της Σαουδικής Αραβίας.

Είναι λοιπόν εύκολο για τους Σαουδάραβες να εξασφαλίσουν την παγκόσμια τροφοδοσία με πετρέλαιο. Θα είχαμε ωστόσο πρόβλημα αν πραγματοποιούνταν εξεγέρσεις στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Τότε θα βρισκόμασταν μπροστά σε αδιέξοδο. Προς το παρόν όμως δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Το θετικό είναι πάντως ότι η όποια άνοδος στην τιμή του πετρελαίου εξισορροπείται από την αύξηση της παραγωγής ορισμένων χωρών».

Ανεξάντλητα τα αποθέματα της Σαουδικής Αραβίας

Στη συνέντευξή του ο Χανς-Βέρνερ Ζιν απέκλεισε το ενδεχόμενο εξέγερσης ή πολιτικής ανατροπής στην Σαουδική Αραβία: «Η Σαουδική Αραβία είναι σε θέση να καλύψει κενά για όσο χρόνο χρειαστεί. Τα αποθέματά της σε πετρέλαιο είναι τεράστια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει το ενδεχόμενο μιας επανάστασης στη Σαουδική Αραβία. Οι άνθρωποι ζουν καλά, έχουν ένα προνομιούχο στάτους και οι πολίτες δεν πληρώνουν φόρους. Επομένως δεν υπάρχουν καν οι προϋποθέσεις για μια επανάσταση, όπως στις χώρες της βόρειας Αφρικής, όπου οι άνθρωποι πεινούν».

«Οι Έλληνες δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν»

Ο επικεφαλής του οικονομικού ινστιτούτου του Μονάχου απάντησε και στις γερμανικές ανησυχίες για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας παίρνοντας ως παράδειγμα την Ελλάδα: «Εξακολουθώ να πιστεύω στο ευρώ και την νομισματική ένωση. Θα πρέπει ωστόσο να υπάρχουν κανόνες. Δεν είναι δυνατόν μια οικονομικά εύρωστη χώρα να πληρώνει εσαεί μια άλλη χώρα που ζει πάνω από τις οικονομικές τις δυνατότητες. Στην Ελλάδα η εθνική αποταμίευση είναι μείον 12%. Που σημαίνει ότι οι δαπάνες του δημοσίου και των ιδιωτών ξεπερνούν τις οικονομικές επιδόσεις κατά 12%.

Γι αυτό η χώρα έχει ένα τεράστιο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, το οποίο χρηματοδοτούνταν μέχρι πρότινος με δάνεια. Οι πιστώσεις αυτές όμως δεν χορηγούνται πλέον από τις αγορές και τώρα επιδιώκεται η εξασφάλισή τους μέσω της πολιτικής οδού. Στο τέλος όμως οι Έλληνες δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν. Παίζουμε δηλαδή κορώνα-γράμματα την σύνταξή μας. Οι Γερμανοί αποταμιεύουν ή επενδύουν σε ασφαλιστικές εταιρίες ή και ομόλογα δημοσίου νοτιοευρωπαϊκών χωρών με την ελπίδα ότι σε 20 χρόνια, όταν εμείς θα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της δημογραφική εξέλιξης, εκείνες οι χώρες θα είναι σε θέση να πληρώσουν. Υποψιάζομαι ωστόσο ότι μερικές χώρες δεν σκέφτονται καν το ενδεχόμενο να επιστρέψουν χρήματα».

DLF / Jürgen Limiski / Στέφανος Γεωργακόπουλος

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου