Κορυφαίος ηθοποιός και φίλος της Ελλάδας

Στην Ελλάδα έγινε γνωστός από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Εκεί υποδύεται τον δαιμόνιο έμπορο Ιωάννη Βαρβάκη, που ξεκίνησε από τα φτωχικά Ψαρά για να γίνει περιζήτητος στην Αυλή της Αικατερίνης της Μεγάλης. Ήρθε και πάλι στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2019 για την πρεμιέρα της ταινίας «Μη χαμηλώνεις το βλέμμα» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Σύμφωνα με ελληνικά δημοσιεύματα κάθε τόσο απολαμβάνει τις διακοπές του στην Πάρο. Πρόκειται για τον Σεμπάστιαν Κοχ, έναν από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Μιλώντας παλαιότερα στην Deutsche Welle αποκάλυψε ότι είχε αγαπήσει την Ελλάδα από μικρός, καθώς ερχόταν κάθε χρόνο για διακοπές στα ελληνικά νησιά. Και στο απόγειο της ευρω-κρίσης, όταν οι ελληνογερμανικές σχέσεις δοκιμάζονταν, ο Σεμπάστιαν Κοχ αισθάνθηκε υποχρέωσή του να μην μείνει σιωπηλός, να πει μια κουβέντα για την Ελλάδα.  

Σήμερα ο καλός ηθοποιός κλείνει τα 60 του χρόνια. Το ραντεβού για τη συνέντευξη με το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (DPA) είχε δοθεί στο Café Einstein, στην Κουρφιρστενστράσε, στην καρδιά του παλαιού Δυτικού Βερολίνου. Ήταν το στέκι του παλαιότερα. Αγκαλιάζει με οικειότητα τη σερβιτόρα, παραγγέλνει καπουτσίνο με γάλα βρώμης. Πρόσφατα επανήλθε στη μικρή οθόνη, μετά από χρόνια, με την τηλεοπτική σειρά «Euer Ehren», στην οποία υποδύεται έναν δικαστή που μπαίνει στο στόχαστρο της μαφίας. Ο κριτικός της Süddeutsche Zeitung κάνει λόγο για «μεγαλειώδη ερμηνεία». Διαβάζει όμως κριτικές ο Σεμπάστιαν Κοχ; «Εντάξει, δεν βάζω και Google-Alert να δω πότε θα εμφανιστεί το επόμενο κείμενο, αλλά ναι, διαβάζω τις κριτικές, θετικές και αρνητικές».

Κάνει λιγότερη τηλεόραση σήμερα. Γενικά κάνει λιγότερα πράγματα. «΄Εχω ακούσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει 'Θα κάνω επιτέλους ένα διάλειμμα' και μετά σκεφτόμουν ότι το ίδιο έλεγα και πριν από δύο ή και τρία χρόνια. Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα να κάνω αυτό το διάλειμμα», λέει ο Σεμπάστιαν Κοχ. «Γι αυτό κάνω λιγότερες και πιο επιλεγμένες δουλειές». Είναι βέβαια και τυχερός, γιατί δέχεται πολλές προτάσεις και «ανάμεσά τους είναι ενδιαφέροντα πράγματα, είναι και κάποιες βλακείες, αλλά είναι και πράγματα που λες 'Αυτό πρέπει να το κάνω οπωσδήποτε'. Και ξέρετε, έχω τη συνήθεια να διαβάζω όλα τα σενάρια, από την αρχή μέχρι το τέλος».

«Οι ζωές των άλλων», μία ταινία-σταθμός

Πολλά χρόνια πριν από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, ασφαλώς πολλοί Έλληνες θα είχαν εντοπίσει τον Σεμπάστιαν Κοχ στο αριστουργηματικό πολιτικό θρίλερ του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ «Οι ζωές των άλλων», που έκοψε πολλά εισιτήρια και στην Ελλάδα, κέρδισε βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας το 2006, αλλά και Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η δράση εκτυλίσσεται στην πρώην Ανατολική Γερμανία το ...συμβολικό έτος 1984, με την πανίσχυρη «Στάζι» να παρακολουθεί τους πάντες.

Ο Κοχ υποδύεται τον θεατρικό συγγραφέα Γκέοργκ Ντράϊμαν, που αρχίζει να βλέπει με κριτική διάθεση το καθεστώς, χωρίς όμως να επιδιώκει την ανατροπή του. Οι μυστικές υπηρεσίες τον παρακολουθούν, η σύζυγός του τον καταδίδει για να προωθήσει την καριέρα της, αλλά ο διώκτης του, ο συνταγματάρχης της Στάζι Γκερντ Βίζλερ, βασανίζεται κι εκείνος από δικούς του δαίμονες. Σε αυτή την ταινία ο Σεμπάστιαν Κοχ έχει την τύχη να συμπρωταγωνιστεί με μερικούς από τους καλύτερους Γερμανούς ηθοποιούς της γενιάς του, όπως ο Ούλριχ Μύε, η Μαρτίνα Γκέντεκ και ο Ούλριχ Τουκούρ.

Μετά από όλα αυτά το Χόλυγουντ δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Το 2015 ο Κοχ πρωταγωνιστεί, ως καθεστωτικός δικηγόρος Βόλφγκανγκ Φόγκελ, στην εξαιρετική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Η γέφυρα των κατασκόπων» (Bridge of spies). Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και συγκεκριμένα στις ανταλλαγές κατασκόπων που γίνονταν μέχρι και το 1986 στη γέφυρα Γκλίνικε κοντά στο Πότσνταμ, η οποία την εποχή εκείνη συνέδεε τον Ανατολικό με τον Δυτικό Τομέα της διαιρεμένης γερμανικής πρωτεύουσας.

Αναζητώντας τον παράδεισο

Και σήμερα; «Προσπαθώ να είμαι πιστός στον εαυτό μου, να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να απολαμβάνω την κάθε στιγμή», λέει ο Σεμπάστιαν Κοχ στο DPA. Κάθε τόσο εμφανίζεται σε λογοτεχνικές βραδιές με συνοδεία μουσικής και, όπως τονίζει, «το διασκεδάζω πάρα πολύ αυτό. Για παράδειγμα, έχω ξεκινήσει μαζί με τον (γερμανοϊρλανδό μουσικό και δεξιοτέχνη του βιολιού) Ντάνιελ Χόουπ το πρόγραμμα 'Paradise', είναι κάτι υπέροχο».

Paradise, όπως «παράδεισος». «Πριν από πέντε χρόνια σκεφτόμουν: Πώς να είναι άραγε ο παράδεισος; Ποιο περιεχόμενο έχει για μένα η συγκεκριμένη έννοια;», λέει ο Σεμπάστιαν Κοχ. «Έχω μεγαλώσει με το χριστιανικό δόγμα, με τη σκέψη ότι πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να πάμε στον παράδεισο, αλλά κάτι δεν πάει καλά με αυτή τη θεωρία. Τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ζούμε ήδη στον παράδεισο. Είμαστε εδώ. Μπορεί να λειτουργούμε τόσο εγκεφαλικά, ώστε δεν το συνειδητοποιούμε καν, δεν μπορούμε να το περιφρουρήσουμε, δεν γίνεται να συμβιβαστούμε με αυτή τη σκέψη. Αλλά έχουμε όλες τις προϋποθέσεις...»

Γιούλια Κίλιαν (DPA)

Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδημητρίου