Θα χυθεί φως στο ακροδεξιό παρασκήνιο της δολοφονίας Λίμπκε;

Όταν αρχές Ιουνίου του 2019, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Βάλτερ Λίμπκε, επικεφαλής των διοικητικών υπηρεσιών στην πόλη Κάσελ, βρέθηκε νεκρός στη βεράντα του σπιτιού του με μια σφαίρα σφηνωμένη στον κρόταφο, σείστηκε ολόκληρη η Γερμανία. Δεν επρόκειτο για μια εγκληματική πράξη του κοινού ποινικού δικαίου, αλλά για τίποτα λιγότερο από την ποιότητα της δημοκρατίας στην ίδια τη Γερμανία. Το θύμα, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της προσφυγικής πολιτικής της Άγκ. Μέρκελ.

Ως εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης ο Λίμπκε έκανε αγώνα για να βοηθήσει πρόσφυγες από τη Συρία. Πολλοί πολίτες στάθηκαν στο πλευρό του, άλλοι τον μίσησαν ανοιχτά. Ο Λίμπκε έγινε στόχος ακροδεξιάς καμπάνιας, που η σφοδρότητά της ακόμη και την κρίσιμη χρονιά του 2015 ξεπέρασε κάθε φαντασία. Χιλιάδες απειλές για εκτέλεση του «προδότη» έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Άλλοι πάλι καλούσαν σε πράξεις μίσους και λιντσάρισμα.

Επαφές με οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες

Ο φερόμενος ως δράστης, ο Στέφαν Ε. ανήκει στους τελευταίους. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο αποφασιστικό στοιχείο για την πράξη του κρίθηκαν οι πεποιθήσεις τους, που κινούνταν από ρατσισμό και ξενοφοβία. Εκτός αυτού κατηγορείται ότι πριν από χρόνια αποπειράθηκε να δολοφονήσει πισώπλατα με μαχαίρι έναν Ιρακινό πρόσφυγα με το ίδιο κίνητρο. Η ομοσπονδιακή εισαγγελία κατηγορεί και τον Μάρκους Χ. ως συνεργό του. Η δολοφονία Λίμπκε απασχόλησε έντονα διωκτικές αρχές, δικαιοσύνη, ακόμη και κόμματα. Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες εσωτερικού την συνέδεσαν ακόμη και με ένα ολόκληρο κόμμα, την εθνολαϊκικστική, ακροδεξιά “Εναλλακτική για τη Γερμανία”, που τα τελευταία χρόνια αναμειγνύεται ενεργά στη γερμανική πολιτική με συνθήματα ρατσιστικά, ισλαμοφοβικά και αντιμεταναστευτικά. Ορισμένοι μάλιστα αποκαλούν κύκλους του συγκεκριμένου κόμματος ως "πνευματικούς εμπρηστές", που αποτελούν το γόνιμο έδαφος για πράξεις βίας, όπως έγινε στην περίπτωση του Βάλτερ Λίμπκε. Τι όμως σημαίνει αυτό ακριβώς για την νομική επεξεργασία της υπόθεσης; Πόσο ευρύ είναι στην πραγματικότητα το δίκτυο του φερόμενου ως δράστη;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι εισαγγελείς απήγγειλαν χθες κατηγορίες σε βάρος δύο ανδρών. Ο Στέφαν Ε. φέρεται ως κύριος δράστης, ήταν αυτός που την καλοκαιρινή νύχτα του Ιουνίου του 2019 οδηγεί το αυτοκίνητό του έξω από το σπίτι του Λίμπκε και με το πιστόλι του εκτελεί τον Χριστιανοδημοκράτη πολιτικό, που εκείνη την περασμένη ώρα κάπνιζε στη βεράντα του. Αργότερα ο Στέφαν Ε. ομολογεί την πράξη του και αποκαλύπτει ότι είχε συνεργό, που τον προμήθευσε με το όπλο του εγκλήματος. Ο Στέφαν Ε. έχει ήδη βεβαρημένο ποινικό μητρώο και ανήκει από χρόνια σε ακροδεξιές ομάδες. Η αστυνομία ανακαλύπτει αποθήκη όπλων, που εκτός από πιστόλια υπάρχουν και αυτόματα. Αργότερα ο Στέφαν Ε. ανακαλεί την κατάθεσή του και εμφανίζεται ως ο μοναδικός δράστης. Με την πάροδο του χρόνου και μετά από έρευνες δημοσιογράφων και αντιφασιστικών ομάδων αποκαλύπτεται ότι ο φερόμενος ως δράστης έχει πολλές επαφές με οργανωμένους ακροδεξιούς. Μαζί με τον Μάρκους Ε. συμμετέχει σε διαδηλώσεις ακροδεξιών και διατηρεί σχέσεις με μέλη της “Ομάδας Κρούσης Αδόλφος Χίτλερ” και τη νεοναζιστική οργάνωση Combat 18. Θεωρείται μάλιστα ως κεντρικό πρόσωπο ανάμεσα στους ακροδεξιούς κύκλους που κάνουν χρήση βίας.

Αμφιβολίες για τη δικαστική επεξεργασία

Μετά τη σύλληψή του η αστυνομία ανακαλύπτει κατάλογο με πιθανούς στόχους για επιθέσεις. Σε αυτή τη φάση ερευνών βγαίνει στην επιφάνεια ένα σημαντικό στοιχείο: ότι ο συνεργάτης των μυστικών υπηρεσιών του κρατιδίου της Έσης Αντρέας Τέμερ είναι ο ενδιάμεσος των αρχών ασφαλείας με νεοναζιστικές ομάδες της πόλης Κάσελ, τόπο διαμονής του Λίμπκε. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία είχε σχέσεις με τον Στέφαν Ε. Η συγκεκριμένη πληροφορία έχει εκρηκτικές διαστάσεις, γιατί ο Τέμερ ενεπλάκη σε μια ακόμη υπόθεση που απασχόλησε τα μεταπολεμικά γερμανικά δικαστικά χρονικά, όσο καμιά άλλη. Πρόκειται για την υπόθεση της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, μέλη της οποίας δολοφόνησαν το 2006, από κοντά και υπό το φως της ημέρας, τον 26χρονο νεαρό τουρκικής καταγωγής Χαλίτ Γιόζγκατ, μέσα στο μαγαζί ίντερνετ, που διατηρούσε. Όλοι οι παρόντες άκουσαν τον πυροβολισμό, όχι όμως ο Αντρέας Τέμερ, που ισχυρίστηκε ότι βρέθηκε τυχαία και ιδιωτικά εκεί για να κάνει χρήση του διαδικτύου. Αργότερα οι διωκτικές αρχές βρίσκουν στο σπίτι του φωτοτυπίες από το βιβλίο του Χίτλερ “Ο Αγών μου”. Στις καταθέσεις του ο Τέμερ πέφτει σε αντιφάσεις και παραλογισμούς.  Η τοπική κυβέρνηση του κρατιδίου όμως κρατά το φάκελο επί χρόνια κλειστό.

Η δολοφονία του Βάλτερ Λίμπκε με αυτήν του Χαλίτ Γιόζγκα φέρει κάποιες ομοιότητες. Και οι δύο έγιναν από πολύ κοντά, και στις δύο δεν υπήρχε ανάληψη ευθύνης. Και εκτός από τον σύνδεσμο και μυστικό πράκτορα Τέμερ, υπάρχει κι άλλος ένας συνεργός, ο Μάρκους Χ., που φέρεται να σχετίζεται και με τη δολοφονία του Γιόζγκα. Η αστυνομία έφτασε στα ίχνη του γιατί βρήκε ύποπτο το ότι συνεχώς έμπαινε στο διαδίκτυο για να παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσης με την NSU. Αλλά τελικά ο φάκελός του έκλεισε με την διαπίστωση ότι “δεν υπάρχει κάτι το ύποπτο”.

Τώρα μετά την απαγγελία των κατηγοριών μπορεί να ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία για τη δολοφονία Λίμπκε. Βέβαια παρατηρητές εκφράζουν ήδη τον φόβο ότι δεν πρόκειται να χυθεί φως στο παρασκήνιο με όλες τις ακροδεξιές οργανώσεις με εμπλεκόμενο τον δράστη. Το περιεχόμενο του κατηγορητηρίου δεν φτάνει μέχρι εκεί. Πολυάριθμες οργανώσεις θυμάτων και παρατηρητές από την κοινωνία των πολιτών φοβούνται ότι με την απαγγελία της κατηγορίας το κράτος θέλει να προχωρήσει απρόσκοπτα στην δικαστική επεξεργασία της υπόθεσης. Η πραγματική αλήθεια όμως πίσω από δράστες και γεγονότα δεν πρόκειται να βγει στο φως.

Χανς Πφάιφερ

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου