Η χολή και το ΕΚΕΒΙ

Ήταν πριν από λίγες μέρες. Ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας νοσούσε ακόμα μετά από περιπέτεια στη χολή του, διοχέτευε στον τύπο την απόφασή του να κλείσει το ΕΚΕΒΙ, τον θεσμό που εδώ και μια εικοσαετία σχεδόν έχει ταυτιστεί με την προώθηση του βιβλίου στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Φαινόταν σαν απονενοημένο διάβημα, σαν ο υπουργός, άνθρωπος αγαθός περί τα πολιτιστικά, να ήθελε να απαλλαγεί το ταχύτερο δυνατόν από τις προσωπικές και διοικητικές οχλήσεις που τον ταλάνιζαν. Και το κατάφερε, στο επίπεδο της υγείας όλα πήγαν κατ’ ευχήν, στο διοικητικό συνέβη ό, τι πιο απευκταίο για το βιβλίο, η κατάλυση ενός έγκυρου θεσμού.

Η εκδίκηση του δημοσίου

Ο υπουργικός χόλος για το ΕΚΕΒΙ εξηγήθηκε επιτέλους προχθές σε συνέντευξη τύπου από τον κ. Τζαβάρα. Το ΕΚΕΒΙ, είπε, ήταν ένας θεσμός που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 90 και συνιστούσε εκχώρηση ενός τμήματος της κρατικής πολιτικής στον ιδιωτικό τομέα. Με άλλα λόγια: η ελληνική δημόσια διοίκηση, διακεκριμένη διεθνώς για αναποτελεσματικότητα και ματαιοσχολία, θέλει να απορροφήσει πάλι στα άδυτά της, τα σκοτεινά και αποτρόπαια, την πολιτική για το βιβλίο που σαν από αμέλεια ή απρονοησία της είχε ξεφύγει στις αρχές της δεκαετίας του 90 και είχε βγει στο φως και τον καθαρό αέρα. Σε μια στιγμή που άλλες δημόσιες διοικήσεις ανά τον κόσμο εκχωρούν πολιτικές για τον καλύτερο χειρισμό τους, η ελληνική, η καταδικασμένη ανεπανόρθωτα στη συνείδηση των ιδίων πολιτών, θρασύνεται και διεκδικεί και καμώνεται ότι αυτή θα τα κάνει όλα καλύτερα στο μέλλον.

Από την Κοζάνη στη Λωζάνη

Παρακολουθούμε τα ζητήματα του βιβλίου εδώ και τριάντα χρόνια και ξέρουμε ότι ελληνική πολιτική για το βιβλίο πριν από τις αρχές της δεκαετίας του 90 δεν υπήρχε. Παρακολουθούμε τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης εδώ και 25 χρόνια και ξέρουμε ότι το ΕΚΕΒΙ έδωσε εκεί στην ελληνική παρουσία έναν πιο εξωστρεφή και πιο διεκδικητικό προσανατολισμό. Παρόντες ήταν όλα αυτά τα χρόνια στη Φραγκφούρτη και οι εκάστοτε προϊστάμενοι της Διεύθυνσης Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού που θα αναλάβει υποτίθεται τώρα τα ηνία. Υπήρξαν όλοι ανεξαιρέτως άνθρωποι συμπαθέστατοι, ευγενέστατοι και πρωτίστως διακριτικοί. Περπατούσαν πάντα στις μύτες, ξέροντας ενδόμυχα ότι ο διεθνής κόσμος του βιβλίου ήταν γι' αυτούς ένας ανοίκειος πλανήτης. Το ΕΚΕΒΙ αναπλήρωνε πάντα αυτή την αναπόφευκτη αδεξιότητα. Και στην Ελλάδα οργάνωσε τη ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ, το πρόγραμμα «Φιλαναγνωσία», τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, εφαρμόζοντας με αυτή την τελευταία και την αποκέντρωση, άλλο περιφανή στόχο που πολλοί ευαγγελίζονται αλλά λίγοι στηρίζουν στην πράξη. Η απόφαση για την κατάργηση του ΕΚΕΒΙ είναι μια πράξη επιβλαβής για το βιβλίο αλλά συνεπής και απόλυτα εναρμονισμένη με τα πατροπαράδοτο ιδανικό της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Να εξοντώνει ζωντανούς οργανισμούς για να διαφεντεύει αυτή μετά ανενόχλητη τα μαυσωλεία τους.

Σπύρος Μοσκόβου

Yπεύθ. σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη