Η τέχνη του πικνίκ

Με πάνω από 1000 αντικείμενα η έκθεση «Ώρα για πικνίκ» στο Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φραγκφούρτης επιχειρεί μια αναδρομή στην ιστορία του πικνίκ. Η έκθεση ξεκινά με έναν πίνακα του Εντουάρ Μανέ. Ένα άλλο χαρακτηριστικό έργο είναι αυτό του γερμανού Χάινριχ Χάσελχορστ (στη φωτογραφία): το πικνίκ ως κοινωνικό γεγονός της αριστοκρατίας τον δέκατο ένατο αιώνα.

Τα σερβίτσια για πικνίκ κατέχουν ειδική θέση στην έκθεση. Αυτό το ιαπωνικό σετ με μαχαιροπίρουνα του 1800 συνδυάζεται με μια κομψή θήκη Louis Vuitton του 1910. Ειδικά φτιαγμένη για να μεταφέρεται με αυτοκίνητο ή μηχανή. Η πολυτέλεια και οι λεπτομέρειες στο σερβίτσιο και τη θήκη αποδεικνύουν ότι κάποτε το πικνίκ δεν θεωρούνταν απλώς ένα πρόχειρο διάλειμμα για ένα γρήγορο γεύμα στη φύση.

Για πάνω από 40 χρόνια η φωτογράφος Μπάρμπαρ Κλεμ φωτογράφιζε ανθρώπους από όλον τον κόσμο σε στιγμές της καθημερινότητάς τους. Από το Κέιπ Τάουν μέχρι την Κίνα, το Ιράν και την Ουκρανία ένα είναι το κοινό στοιχείο των φωτογραφιών της: καταγράφουν στιγμές κοινωνικότητας, όπως το φαγητό με παρέα στην εξοχή. Στη φωτογραφία, ένα οικονεγειακό πικνίκ στο Κέιπ Τάουν.

Αν και το φαγητό στην ύπαιθρο συνδυασμένο με χαλάρωση και ρέμβη αποτελεί μια πολύ παλιά συνήθεια, ο όρος πικνίκ καθιερώθηκε στην Γαλλία την εποχή του Μπαρόκ. Ιδιαίτερη άνθηση όμως γνώρισε αρχικά στην Αγγλία του δεκάτου ογδόου αιώνα, ως αγαπημένη συνήθεια των Άγγλων ευγενών. Το συνδύαζαν με αγώνες ιππασίας και ιστιοπλοΐας.

Κι όμως στο Μεξικό υπάρχει μια περίεργη παράδοση. Την Ημέρα των Νεκρών (Dia de los Muertos) συγγενείς και φίλοι μαζεύονται στους τάφους των αγαπημένων τους για ένα συμβολικό γεύμα. Ένας άλλος θρύλος λέει ότι οι Βρετανοί στρατιώτες έστηναν το δικό τους ιδιότυπο πικνίκ στις άκρες των πεδίων μαχών κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους.

Το φαγητό στην ύπαιθρο και η άμεση επαφή με τη γη αγαπήθηκαν και από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι πρώτοι έστησαν μεγάλα γεύματα στη φύση. Η μόδα του πικνίκ καλλιεργήθηκε στη συνέχεια στη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. «Déjeuner sur l' herbe» είναι ο τίτλος της εγκατάστασης των Γκιουντέμ Γκεζπινάρ και Μπαλάζ Βεστσέζι που παρουσιάζεται επίσης στην Φραγκφούρτη.