Η «ευρωκρίση» πέρα από τις ωραιοποιήσεις των αριθμών

Ξεκινώντας με τη διαπίστωση ότι η προσαρμογή των αριθμών στις επιθυμίες μας είναι εφικτή, αλλά όχι οι πραγματικές συνθήκες διαβίωσης, η Κέρστιν Γκάμελιν επιχειρεί στις σελίδες της Süddeutsche Zeitung, μια «άλλη» ανάγνωση της ευρωκρίσης και της εξέλιξής της. Μια ανάγνωση που διαφέρει αισθητά από εκείνη που προβάλλουν οι υπουργοί του eurogroup και οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης.

Η Γκάμελιν κάνει λόγο για δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια ευρώ που έγιναν πακέτα για «να διασωθούν οι τράπεζες». Σύμφωνα με την ανάλυση, «οι θεσμοί της ΕΕ στις Βρυξέλλες προκαθορίζουν πόσο χρέος είναι επιτρεπτό». Η Ευρώπη και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, «δεν είναι πλέον μια κοινότητα πολιτών, αλλά μια επιχείρηση, η οποία θα πρέπει να είναι πάνω από όλα αποτελεσματική, ανταγωνιστική και οικονομική», επισημαίνει η Γκάμελιν.

«Σε μια χώρα με 11 εκατ. κατοίκους μόνο 2 εκατ. έχουν κανονική δουλειά»

Η γερμανίδα δημοσιογράφος αναφέρεται στις επιδόσεις των χωρών της κρίσης στα πεδία της μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους και σημειώνει ότι «για πρώτη φορά μετά από καιρό, η Ελλάδα καταγράφει πλεόνασμα εσόδων και η Πορτογαλία πλησιάζει το στόχο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα». Η γερμανική κυβέρνηση και άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης απονέμουν εύσημα στις δύο χώρες, ωστόσο, «μια ματιά στην εσωτερική ζωή των δύο χωρών γεννά αμφιβολίες» αναφέρεται στο δημοσίευμα: «Η ελληνική κυβέρνηση έχει εκκρεμείς λογαριασμούς που υπολογίζονται στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Σε μια χώρα με 11 εκατομμύρια κατοίκους μόνο δύο εκατομμύρια έχουν μια κανονική δουλειά, για την οποία πληρώνονται. Δεν αναμένεται να αυξηθεί προσεχώς ο αριθμός των απασχολουμένων που αμείβονται. Επίσης δεν αναμένεται να αλλάξουν οι συνθήκες υπέρ των εργαζομένων. Καθημερινά εγκαταλείπουν την Ελλάδα κατά μέσο όρο 100 καλά εκπαιδευμένοι Έλληνες προκειμένου να εργασθούν κάπου στην Ευρώπη. Ακόμη και επιχειρήσεις μεταναστεύουν, καθώς είτε δεν τους δίνονται πλέον δάνεια είτε αυτά χορηγούνται με υψηλά επιτόκια, με αποτέλεσμα (σ.σ. Deutsche Welle: οι ελληνικές επιχειρήσεις) να μην έχουν καμία ελπίδα να αντέξουν στον ανταγωνισμό από άλλες χώρες της ευρωζώνης».

«Κάποια μέρα θα τελειώσει η νομισματική ένωση»

Η Γκάμελιν επικαλείται το παράδειγμα της θυγατρικής της Deutsche Telekom στην Αθήνα (σ.σ: ΟΤΕ), η οποία παίρνει δάνεια προσαρμοσμένα στην φερεγγυότητα της μητρικής εταιρείας, σε αντίθεση με τις άλλες ελληνικές επιχειρήσεις που καλούνται να πληρώσουν το πολλαπλάσιο.

Η Κέρστιν Γκάμελιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πραγματικότητα στις χώρες της κρίσης καταδεικνύει ότι η επωδός πολλών βορειοευρωπαϊκών χωρών, που θέλει την νομισματική ένωση να λειτουργεί ως αποτελεσματική επιχείρηση δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. «Διευρύνεται από μέρα σε μέρα το χάσμα μεταξύ των χωρών που θεωρείται ότι διοικούνται καλά, όπως η Γερμανία και των χωρών εκείνων που χαρακτηρίζονται μη ανταγωνιστικές. Η Γερμανία αντλεί οφέλη από την μετανάστευση εξειδικευμένων εργαζομένων, ενώ στις χώρες προέλευσης των μεταναστών μαζί με τους νέους εξαφανίζεται και το μέλλον», επισημαίνει η Γκάμελιν για να καταλήξει: «Εάν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι, οι ωραιοποιήσεις των υπολογισμών (σ.σ: των αριθμών) θα τελειώσουν κάποια μέρα και μαζί τους και η νομισματική ένωση».

Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη