Η Ελλάδα ανατρέπει οικονομικούς κανόνες

«Οι Έλληνες προτιμούν να δανείζουν σε επιχειρήσεις παρά στο κράτος» είναι ο τίτλος άρθρου της εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung που επισημαίνει: «Είναι εξαιρετικά σπάνιο κρατικά ομόλογα (…) να πρέπει να προσφέρουν σαφώς μεγαλύτερα επιτόκια από τα ομόλογα επιχειρήσεων της ίδιας χώρας». Η εφημερίδα αναφέρει συγκεκριμένα το παράδειγμα του αθηναϊκού ομίλου επιχειρήσεων «Μυτιληναίος» που «προσέφερε για πενταετές ομόλογο 300 εκ. € επιτόκιο 3,1% ενώ ένα μήνα αργότερα το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να προσφέρει επίσης για πενταετές ομόλογο 3 δις € κουπόνι με 4,375%».

Όπως επισημαίνει η εφημερίδα, «(…) τα ομόλογα που εκδίδονται απευθείας στην αγορά έχουν εξελιχθεί γρήγορα για τις μεγάλες επιχειρήσεις σε ένα ενδιαφέρον εργαλείο χρηματοδότησης. Διότι οι ελληνικές τράπεζες ασχολούνται περισσότερο με το να επιχειρούν να περιορίσουν τα βουνά των κόκκινων δανείων και την ακριβή χρηματοδοτική βοήθεια της ΕΚΤ από το να διαθέτουν μεγάλα δάνεια». Το ερχόμενο διάστημα μάλιστα, όπως αναφέρει η εφημερίδα αναμένονται στην αγορά ακόμη περισσότερα εταιρικά ομόλογα. Επιχειρώντας να εξηγήσει τους λόγους της στροφής των ελλήνων επενδυτών προς τα εταιρικά ομόλογα η FAZ επισημαίνει ότι μετά το κούρεμα του 2012 το ελληνικό κράτος δεν έχει ανακτήσει ακόμη την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Μια ακόμη ελληνική ιδιαιτερότητα είναι ότι εξαιτίας των capital control οι έλληνες επενδυτές δεν μπορούν να επενδύουν στο εξωτερικό.

Η καγκελάριος για το προσφυγικό

Σε πρόσφατη συνέντευξή της και κληθείσα να απαντήσει στο ερώτημα εάν με την πολιτική της ενθάρρυνε ενδεχομένως πρόσφυγες να έρθουν στη Γερμανία, η γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ είχε απαντήσει ότι εάν αρχίσουμε να απολογούμαστε για το ότι δείχνουμε ένα φιλικό πρόσωπο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, τότε η Γερμανία δεν είναι πλέον η πατρίδα της.

Σε νέα της συνέντευξη, αυτή τη φορά στην αυριανή Tageszeitung η κ. Μέρκελ ρωτήθηκε εάν θα επαναλάμβανε τη δήλωσή της αυτή; Η Γερμανία, όπως είπε, «(…) είναι η χώρα μου, διότι σε όποιον θέλει άσυλο στη Γερμανία, του δίνουμε τη δυνατότητα να υποβάλει τη σχετική αίτηση και επιπλέον δημιουργούμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στις χώρες (σ.σ. προέλευσης των προσφύγων), καταπολεμώντας τα αίτια της προσφυγικής κρίσης. Παράλληλα όμως πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι υπάρχουν κανόνες. (…) Δεν βοηθάμε την Αφρική, λέγοντας ότι δεχόμαστε όποιον θέλει να έρθει. Πρέπει να προσεγγίσουμε το ζήτημα διαφορετικά. Θα πρέπει να καταπολεμήσουμε τα αίτια των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, να συμβάλουμε στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, να δημιουργούμε προοπτικές στις χώρες προέλευσης και να βρούμε νόμιμους δρόμους μετανάστευσης αντί να βοηθάμε ουσιαστικά τους διακινητές (…)». Η καγκελάριος κάνει την ίδια ώρα όμως έναν σαφή διαχωρισμό: «(…) Οι πρόσφυγες που έρχονται στη Γερμανία θα πρέπει να προστατεύονται από τον πόλεμο και τις πολιτικές διώξεις. Όσον αφορά τους ανθρώπους που θέλουν να έρθουν σε εμάς για οικονομικούς λόγους, το ζητούμενο φυσικά είναι να έρχονται αυτοί που χρειαζόμαστε, για παράδειγμα νοσηλευτικό προσωπικό». 

Η Μέρκελ αποφεύγει την ανοιχτή αντιπαράθεση

Την προεκλογική τακτική της Άγκελα Μέρκελ σχολιάζει το περιοδικό Spiegel: «Έπειτα από σχεδόν δώδεκα χρόνια στο αξίωμα της καγκελαρίου, σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει μια κάπως καλύτερη, γυναικεία πολιτική. Η Μέρκελ αποφεύγει την ανοιχτή αντιπαράθεση, η εξουσία έχει γίνει αυτοσκοπός για εκείνη και έχει κολλήσει στην καρέκλα όπως κάθε άνδρας πριν από εκείνη.
Μόνο μια φορά θα βρεθούν αντιμέτωποι οι δύο υποψήφιοι για την καγκελαρία, σε ένα τηλεοπτικό ντιμπέιτ. Γι' αυτό και είναι τόσο σημαντική αυτή η εκπομπή που θα προβληθεί στις 3 Σεπτεμβρίου και αναμένεται να την παρακολουθήσουν 15 εκατομμύρια άνθρωποι. Όμως δεν είναι τα κανάλια –που κατά βάθος εκπροσωπούν τη γερμανική κοινή γνώμη – εκείνα που θα θέσουν τους όρους του ντιμπέιτ, αλλά η Μέρκελ και οι συνεργάτες της». Παρακάτω ο αρθρογράφος επισημαίνει: «Ονομάζεται προεκλογικός αγώνας γιατί η δημοκρατία χρειάζεται αντιπαραθέσεις. Οι άνθρωποι πρέπει να ξυπνήσουν από το λήθαργο και να αναρωτηθούν: τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν καλά; Πρέπει να αλλάξει κάτι; Γι' αυτό ο αγώνας χρειάζεται τη φασαρία των όπλων, το θόρυβο. Αλλά η δρ. Μέρκελ αγαπά την ησυχία. Η ίδια δεν θα είχε πρόβλημα εάν οι άνθρωποι συνέχιζαν να κοιμούνται».

Αλεξάνδρα Κοσμά