«Η Ελλάδα ανακαλύπτει τον ορυκτό της πλούτο»

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει τακτική», γράφει η Handelsblatt σε ανταπόκριση από την Αθήνα με τίτλο «Η Ελλάδα ανακαλύπτει τον ορυκτό της πλούτο». Η οικονομική εφημερίδα παρατηρεί: «Το 2021 η Ελλάδα κάλυψε το 50% των αναγκών της σε φυσικό αέριο και το 36% των αναγκών της σε πετρέλαιο από την Ρωσία. Τώρα όμως η κυβέρνηση επιδιώκει την ενεργειακή διαφοροποίηση και επιταχύνει την εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Το 2014 κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης η Αθήνα ξεκίνησε να χορηγεί άδειες εξόρυξης σε διεθνείς εταιρίες για θαλάσσιες περιοχές του Ιονίου, αλλά και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Τώρα όμως η ελληνική κυβέρνηση κατεβάζει ταχύτητα. Οι γεωτρήσεις ενδέχεται να ξεκινήσουν σύμφωνα με ειδικούς το 2025 ή το 2026. Μέχρι την εξόρυξη ωστόσο δεν αποκλείεται να περάσουν ακόμα τουλάχιστον 5 ή 6 χρόνια. Σύμφωνα ωστόσο με κυβερνητικούς κύκλους αν διαπιστωθούν καθυστερήσεις στη διαδικασία εξόρυξης η Αθήνα ενδέχεται να πάρει πίσω τις άδειες και να τις δώσει σε άλλους ενδιαφερόμενους.

Η επιτάχυνση της διαδικασίας εντοπισμού αποθεμάτων υδρογονανθράκων, καθώς και η διεύρυνση της υποδομής φυσικού αερίου δεν σημαίνουν ωστόσο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα γυρίσει την πλάτη στους στόχους που έχει θέσει για την προστασία του κλίματος, υπογραμμίζουν κυβερνητικοί κύκλοι. Μέχρι το 2025 η Ελλάδα επιδιώκει τον τερματισμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη και μέχρι το 2030 την κάλυψη του 65% των αναγκών σε ρεύμα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».

Καταδικαστέες οι επιθέσεις εναντίον Ρώσων και ρωσόφωνων

«Όποιος κάνει δημόσια και με προκλητικό τρόπο χρήση του Z, συμβόλου των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων για μια νίκη στην Ουκρανία, επικροτεί προφανώς τον τρόμο του πολέμου και χλευάζει τα θύματα, σχολιάζει στο πρωτοσελίδο η Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο «Όποιος καλεί σε βία συγκρούεται με την συνταγματική τάξη». Σημειώνει η γερμανική εφημερίδα: «Σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο διαπράττει αδίκημα όποιος υποδαυλίζει πάθη επικροτώντας δημόσια έναν επιθετικό πόλεμο. Σοκ προκαλεί όχι μόνο ότι στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ 35 χώρες ψήφισαν αποχή και δεν καταδίκασαν την ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία, αλλά και ότι στην Γερμανία βλέπουμε το τελευταίο διάστημα ρωσικές σημαίες σε διαδηλώσεις κατά των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας. Ορθώς όσοι στρέφονται κατά της συνταγματικής τάξης στη Γερμανία μπαίνουν στο μικροσκόπιο του κράτους δικαίου.

Είναι ωστόσο σημαντικό, ακόμα κι αν υπάρχει διαφωνία σε διαπροσωπικό επίπεδο με αφορμή τον πόλεμο, αυτή να λαμβάνει χώρα πολιτισμένα. Είναι αυτονόητα καταδικαστέες οι επιθέσεις εναντίον Ρώσων, ρωσόφωνων ή κάποιων που ενδεχομένως μοιάζουν με Ρώσους. Σε κανέναν δεν μπορούν να αποδοθούν ευθύνες μόνο επειδή είναι Ρώσος ή μιλά ρωσικά. Όποιος καλεί σε βία συγκρούεται με την συνταγματική τάξη. Αυτό ισχύει για κράτη, αλλά και τον καθένα από εμάς».

Will Smith: «Χωρατατζής, βίαιος, βραβευμένος με Όσκαρ»

Με τίτλο «Γουίλ Σμθ: Χωρατατζής, βίαιος, βραβευμένος με Όσκαρ» η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει όσα συνέβησαν την περιβόητη νύχτα των 94ων βραβείων Όσκαρ στο Λος Άντζελες. H εφημερίδα του Μονάχου παρατηρεί: «Μέχρι την τελική ευθεία της τελετής απονομής κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ένα βίαιο επεισόδιο επί σκηνής. Και σίγουρα όχι από τον Γουίλ Σμιθ, τον διάσημο και αγαπητό σε όλους ηθοποιό. Όταν όμως ο παρουσιαστής Κρις Ροκ έκανε ένα κακόγουστο αστείο για την σύζυγο του αμερικανού ηθοποιού Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, η οποία πάσχει από αυτοάνοσο νόσημα, ο Γουίλ Σμιθ ανέβηκε στην σκηνή και τον χαστούκισε. Λίγο αργότερα ο διάσημος ηθοποιός βραβεύθηκε με Όσκαρ και στην ευχαριστήρια ομιλία του ζήτησε συγγνώμη από την Ακαδημία Απονομής των Όσκαρ όχι όμως και από τον παρουσιαστή. Το κοινό χειροκρότησε όρθιο τον Γουίλ Σμιθ.

Μέχρι και λίγο μετά την τελετή απονομής όλα έδειχναν ότι ο Γουίλ Σμιθ μπορεί να υπολογίζει στην επιείκεια του Χόλιγουντ αν εξαιρέσουμε ίσως την σύντομη καταδίκη της βίας από την Ακαδημία. Αυτή η απώλεια αυτοελέγχου μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών στέλνει ωστόσο ένα μοιραίο μήνυμα. Καθιστά τον Γουίλ Σμιθ φωνή ενός παρωχημένου τύπου ανδρισμού, τον καθιστά πρόβλημα για την αμερικανική αφροαμερικανική κοινότητα, την οποία εκείνος αρέσκεται να εκπροσωπεί υποδειγματικά και παράλληλα καταστρέφει, ίσως μια για πάντα, την εικόνα του πάντοτε χαμογελαστού και εύθυμου χαρακτήρα».

Στέφανος Γεωργακόπουλος