Η εκεχειρία, που επέβαλε η Ουάσιγκτον, συνιστά αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για την ειρήνευση.

Στην Εγγύς Ανατολή η ειρήνευση είναι εφικτή, παρατηρεί η Welt του Βερολίνου. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν ήταν τόσο καλές οι προοπτικές για ειρήνευση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Όμως και οι δύο πλευρές θα πρέπει να είναι σε θέση να δεχθούν οδυνηρούς συμβιβασμούς. Και κάτι τέτοιο απαιτεί ηγετικές ικανότητες, εμπιστοσύνη και ασφάλεια, αγαθά τα οποία είναι δυσεύρετα στην περιοχή. Παρ` όλα αυτά, η κατάσταση δεν είναι ποτέ τόσο ελπιδοφόρα όσο σήμερα. Ο Αραφάτ, ο αιώνιος αντάρτης, δεν υπάρχει πλέον. Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι είναι απαραίτητη η ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους και ο Μπους παίρνει την υπόθεση στα χέρια του. Η εκεχειρία, που επέβαλε η Ουάσιγκτον, συνιστά αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την ειρήνευση. Ο Αμπάς θα πρέπει να μετουσιώσει την υποστήριξη των δημοκρατικών Παλαιστινίων σε πολιτική πράξη. Πέραν της βούλησης χρειάζεται και δύναμη, καταλήγει η εφημερίδα.

Δεν είναι ακόμη σαφές, εάν η συνάντηση του ισραηλινού πρωθυπουργού Σαρόν με τον παλαιστίνιο πρόεδρο Αμπάς ανοίγει νέες προοπτικές για τους δύο λαούς, γράφει η Frankfurter Rundschau. Ωστόσο θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ήταν ιστορική η στιγμή, κατά την οποία οι δύο ηγέτες διακήρυξαν την βούληση τους για εκεχειρία. Στο Σαρμ ελ Σέιχ διαφάνηκε πίσω από την αποφασιστικότητα του Σαρόν και η διάθεση για συμφιλίωση, κυρίως όταν κάλεσε του δύο λαούς να δείξουν το θάρρος και την δύναμη προκειμένου να απεμπολήσουν μη ρεαλιστικά όνειρα.

Για το ίδιο θέμα η ιταλική La Repubblica παρατηρεί: Η δεύτερη Ιντιφάντα τελείωσε με την ήττα των Παλαιστινίων εκείνων που πίστεψαν ότι μια νέα περίοδος βίας θα μπορούσε να επισπεύσει το τέλος της ισραηλινής κατοχής και να βελτιώσει την παλαιστινιακή θέση στις σχετικές διαπραγματεύσεις. Ανάμεσα στους Παλαιστινίους αυτούς είναι και ο Γιάσερ Αραφάτ. Ήταν ένα λάθος, το οποίο πλήρωσαν οι Παλαιστίνιοι με 4 χιλιάδες νεκρούς και 11 χιλιάδες τραυματίες. Θα τηρηθεί η εκεχειρία που κήρυξαν οι δύο πλευρές; Δεν μπορεί κανείς να απαντήσει στο ερώτημα αυτό. Μια ολόκληρη περίοδο συγκρούσεων, επιθέσεων αυτοκτονίας και σφαγών δεν μπορεί κανείς να τερματίσει σε μια μέρα. Και η μέχρι τώρα εμπειρία μας διδάσκει να μην είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι.

Στην σημερινή επίσκεψη του προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη στην Άγκυρα αναφέρεται σε εκτενές της δημοσίευμα η Frankfurter Allgemeine Zeitung: Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης απηύθυνε πρόσκληση στον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, το κόμμα του οποίου ήταν το μοναδικό που είχε υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν στο σχετικό δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση της Λευκωσίας, αναφέρει η εφημερίδα παρακολουθεί με φανερή νευρικότητα την συνάντηση του ελληνοκύπριου αρχηγού της αντιπολίτευσης με τον Ερντογάν και τον επί των Εξωτερικών υπουργό του Γκιουλ. Ωστόσο ο κύπριος πρόεδρος Παπαδόπουλος που οδήγησε με επιτυχία την πλειοψηφία των συμπατριωτών του στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν φρόντισε πάντως να υπενθυμίσει ότι αυτός και η κυβέρνηση τους είναι αρμόδιοι για την διαμόρφωση των θέσεων που αφορούν στο κυπριακό. Στο άρθρο περιγράφεται η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Κύπρο μετά την ένταξή της στην ΕΕ με ιδιαίτερη αναφορά στην άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Και το δημοσίευμα καταλήγει: Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να συζητηθούν σε μια συνάντηση μιας ελληνοκυπριακής κομματικής αντιπροσωπείας με την κυβέρνηση της Άγκυρας. Ωστόσο η αντιπροσωπεία αυτή δεν εκφράζει τίποτε άλλο από μια μειονότητα στο νησί. Μια μειονότητα που είπε "ναι" στο σχέδιο Ανάν για να ηττηθεί από τους οπαδούς του "όχι', οι οποίοι είχαν επικεφαλής τον πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο.