Ενδέχεται το Αφγανιστάν να γίνει δεύτερο Ιράκ;
28 Απριλίου 2008
«Οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τις ηγετικές ικανότητες του Καρζάι, την ανικανότητά του ή και την απροθυμία του να χτυπήσει αποφασιστικά τη διαφθορά και το εμπόριο του οπίου» παρατηρεί σήμερα η βρετανική εφημερίδα The Guardian με αφορμή την αποτυχημένη απόπειρα κατά του Αφγανού προέδρου Καρζάι:
«Οι Ταλιμπάν είναι πλέον παρόντες και στις περιοχές που ελέγχει η κυβέρνηση και εφαρμόζουν ήδη την τακτική των ανταρτών του Ιράκ με επιθέσεις ομάδων αυτοκτονίας και στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Χωρίς σαφώς καθορισμένη στρατηγική εναντίον των εξεγερθέντων, η οποία θα συμπεριλαμβάνει και τους Ταλιμπάν, ενδέχεται το Αφγανιστάν να γίνει δεύτερο Ιράκ.»
«Τρωτό και αδύναμο το κράτος»
«Οι Ταλιμπάν επισήμαναν, έστω και εάν δεν πέτυχαν τον στόχο τους, ότι το κράτος είναι τρωτό και αδύναμο» γράφει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung: «για τον πρόεδρο Καρζάι η κατάσταση είναι πλέον στην κυριολεξία ιδιαίτερα απειλητική. Διότι ο λαός του είχε μόνον ένα λόγο για να τον ψηφίσει: τις υποσχέσεις του για ασφάλεια και τάξη.
Τίποτε δεν είναι πιο απογοητευτικό για τους Αφγανούς, από τις μη υλοποιηθήσες υποσχέσεις. Τίποτε πια δεν δεσμεύει τώρα την νομιμοφροσύνη τους.»
«Η επίθεση στην Καμπούλ κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης ενδέχεται να αποτελεί την πρεμιέρα μιας καμπάνιας βίας» σημειώνει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera:
«Ο Καρζάι, ο οποίος επιθυμεί του χρόνου να ζητήσει πάλι την λαϊκή εντολή για να κυβερνήσει, πιέζεται από όλες τις πλευρές.
Η Δύση τον κατηγορεί για αδυναμία και εκείνος αντιδρά με κριτική κατά του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών υπολογίζοντας έτσι στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης των Αφγανών.
Η κρίση στο Αφγανιστάν κινδυνεύει να καταστεί μη ελεγχόμενη.»
Η τουρκική πρωτοβουλία διαμεσολάβησης
Τέλος με τίτλο «Η κληρονομιά των Οθωμανών» δημοσιεύεται στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung ανάλυση για τον ρόλο του διαμεσολαβητή που επιθυμεί να αναλάβει η Τουρκία μεταξύ Συρίας και Ισραήλ:
«Οι ΗΠΑ παρακολουθούν τη νέα πρωτοβουλία της Άγκυρας με δυσπιστία, διότι ήδη η Τουρκία από τον Φεβρουάριο του 2006 που κάλεσε στην Άγκυρα τον στρατιωτικό εκπρόσωπο της Χαμάς διέπραξε μέγα ολίσθημα για την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη.
Επιπλέον η Συρία και το Ιράν, χώρες με τις οποίες η Τουρκία έχει στενές σχέσεις, κατατάσσονται από τους Αμερικανούς στις χώρες-ταραξίες.
Για την προσφάτως απελευθερωθείσα από τις αμερικανικές υπαγορεύσεις τουρκική εξωτερική πολιτική οι δύο αυτές χώρες είναι όμως γείτονες, με τους οποίους οφείλει να συνεργαστεί για την αντιμετώπιση κοινών κινδύνων όπως π.χ. των Κούρδων ανταρτών.
Το μήνυμα που στέλνουν αυτές οι τουρκικές διαμεσολαβητικές κινήσεις είναι ότι η Τουρκία καθίσταται τώρα πολυτιμότερη για την Ευρώπη.»