Ελληνοϊταλικό «μήνυμα στην Τουρκία»

Σε ανταλλαγή των οργάνων επικύρωσης για τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας και Ιταλίας προχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας με τον Ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο τη Δευτέρα στη Ρώμη. Η Süddeutsche Zeitung σημειώνει ότι Αθήνα και Ρώμη «στέλνουν κυρίως ένα μήνυμα προς την Τουρκία, η οποία ερίζει για κοιτάσματα φυσικού αερίου με την Ελλάδα». Η εφημερίδα του Μονάχου υπενθυμίζει ότι πριν την υπογραφή της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, τον περασμένο Ιούνιο, «η Άγκυρα και η μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης είχαν οριοθετήσει τα όρια δικών τους ΑΟΖ εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, επικαλούμενες μεταξύ άλλων τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, μία σύμβαση στην οποία ωστόσο η Τουρκία δεν προσχώρησε ποτέ, σε αντίθεση με την Ελλάδα».

Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «μπορεί η διένεξη ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα να είναι, προφανώς, η πιο σημαντική, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο εκκρεμεί μία σειρά συνοριακών διαφορών, που δεν έχουν διευθετηθεί. Για παράδειγμα το Ισραήλ και ο Λίβανος άρχισαν πάλι διαπραγματεύσεις την άνοιξη, μετά από αμερικανική διαμεσολάβηση, με στόχο να οριοθετήσουν τα διαμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορά τους. Και εκεί γίνεται λόγος για υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Η Ελλάδα πάλι συμφώνησε τον περασμένο Οκτώβριο με την επί δεκαετίες εχθρικά διακείμενη Αλβανία να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η διαφωνία των δύο χωρών για τα διαμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορά τους. Για την Αθήνα η Ρώμη είναι ο γείτονας με τον οποίο καταγράφονται οι λιγότερες διαφωνίες. Οι δύο χώρες συμμετέχουν και στο σχέδιο του αγωγού Eastmed, που αναμένεται να μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην Ιταλία μέσω Ελλάδας και Κύπρου- κάτι που η Τουρκία θεωρεί ότι αγγίζει και τα δικά της συμφέροντα».

Αδιέξοδο για το σύμφωνο σταθερότητας;

Η πανδημία έχει αναστείλει το σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ και ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ επιχειρεί να αξιοποιήσει το «διάλειμμα» για να διαπραγματευθεί μία αναθεώρηση (κοινώς: χαλάρωση) του συμφώνου. Ωστόσο, μία πρώτη συζήτηση στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας κατέληξε σε «αδιέξοδο», σημειώνει η Tageszeitung (TAZ). Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) υπό τον Κλάους Ρέγκλινγκ προτείνει να ανεβεί στο 100% του ΑΕΠ το όριο για το δημόσιο χρέος (από 60% που είναι σήμερα). Το Βερολίνο δεν θέλει να δεσμευθεί, λόγω της διαπραγμάτευσης για την κυβέρνηση συνασπισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρόσφατα ο (μελλοντικός καγκελάριος Όλαφ) Σολτς είχε ταχθεί υπέρ της διατήρησης των παλαιών κανόνων. Είναι κυρίως η Γαλλία που προτείνει μια μεταρρύθμιση. Ο Λεμέρ δηλώνει ότι απαιτούνται νέοι κανόνες. Επιθυμία του Παρισιού είναι να επιτευχθεί αυτό στη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας, από τον Ιανουάριο. Στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι η συμφωνία θα επέλθει αργότερα».

«Το Μάαστριχτ έχει αποτύχει»

Τη δική του άποψη για το σύμφωνο σταθερότητας εκφράζει σε συνέντευξή του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) ο Ζοφρουά Ρου ντε Μπεζιέ, επικεφαλής της μεγαλύτερης εργοδοτικής οργάνωσης της Γαλλίας Medef. «Το Μάαστριχτ έχει αποτύχει», δηλώνει ο ντε Μπεζιέ. «Και αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, οι κανόνες ήταν υπερβολικά αυστηροί. Δεύτερον, δεν είχαν και νόημα. Γιατί να είναι 3% το κριτήριο για το έλλειμμα; Ήταν μία γραφειοκρατική απόφαση. Δεν λέω ότι δεν χρειαζόμαστε κανόνες, γιατί έχουμε πρόβλημα χρέους. Αλλά χρειαζόμαστε κανόνες που είναι κατανοητοί και μπορούν να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα που επικρατεί σε κάθε χώρα».

Απαντώντας σε ερώτηση για το «φρένο χρέους» που προβλέπει η Γερμανία για τον κρατικό προϋπολογισμό, ο επικεφαλής της Medef επισημαίνει: «Χρειαζόμαστε κανόνες, οι οποίοι όμως πρέπει να αφήνουν και περιθώρια για να αναπνεύσουμε. Είναι λάθος να θέτουμε ανελαστικούς στόχους. Και στις δύο μεγάλες κρίσεις των τελευταίων ετών -την ευρωπαϊκή κρίση χρέους και την κρίση του κορωνοϊού- οι ευρωπαϊκοί κανόνες για το χρέος δεν μας βοήθησαν…»

Γιάννης Παπαδημητρίου