«Δώστε μας λίγη ελπίδα, τζάμπα είναι»…

«Πάμε παιδιά»! Κι αμέσως «άναψε» το Λούξορ, η μικρή αλλά ζεστή αίθουσα εκδηλώσεων της Κολωνίας. Το κοινό, ηλικιακά νεώτερο από αυτό που ήταν στη προηγούμενη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στη Γερμανία πριν δέκα χρόνια. «Τότε το κοινό ψαχνόταν, δεν ήξερε τα νεώτερα τραγούδια, ήταν άλλη γενιά. Μου έλεγαν καλά τα λες, αλλά ρίξε και κανένα Τερζή για να έρθουμε στα ίσια μας. Σήμερα, είστε η νέα γενιά που φεύγετε από την Ελλάδα της κρίσης για να μείνουμε εγώ, ο Παπούλιας, ο Βενιζέλος»…

«Το ένα χέρι νίβει το άλλο»

Τυπικός Μαχαιρίτσας. Αυθόρμητος. Χωρίς φτιασίδια. Λέει αυτό που θέλει να πει χωρίς πολύ σκέψη για το πώς θα ακουστεί. Ανατρεπτικός στο στίχο, ευρηματικός στη μουσική, βαθιά συναισθηματικός στις μπαλάντες του, ξεσηκώνει, αλλά και συναρπάζει. Και ξέρει από την αρχή να πιάνει το σφυγμό. «Τι μηνύματα μας φέρνετε από το Νότο, ‘εκεί που ο έρωτας κάνει κρότο’»; τον ρωτήσαμε κάνοντας αναφορά σε ένα από τα πολύ επιτυχημένα του τραγούδια. «Ό,τι οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο», μας απαντά με τον τίτλο του ομώνυμου άλμπουμ του που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τη συνεργασία πολλών επώνυμων τραγουδιστών από χώρες της Μεσογείου και το Βέλγιο, ένα παλιό όνειρο του Μαχαιρίτσα. «Περνάμε δύσκολα αλλά είμαστε καλά. Αν οι συνθήκες εκεί, επικρατούσαν εδώ ή στη Σουηδία, οι αυτοκτονίες θα ήταν περισσότερες. Αλλά ο καιρός, ο ήλιος, η ενέργεια, δημιουργούν συνθήκες που βοηθούν τους ανθρώπους να αντέχουν. Μέσα στην κατάθλιψή μας διασκεδάζουμε και εξακολουθούμε να τραβάμε μπροστά, δεν υπάρχει κάτι άλλο».

Όμως ο Μαχαιρίτσας δεν ήρθε στη Γερμανία μόνο για τη συναυλία της Κολωνίας. Συμμετέχει απόψε αφιλοκερδώς σε καλλιτεχνική εκδήλωση, που οι εισπράξεις της θα δοθούν στο ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για να καλυφθούν ανάγκες ευάλωτων κοινωνικά ομάδων που δεν έχουν πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη. Η συναυλία γίνεται στην αίθουσα της παλαιάς Όπερας της Φραγκφούρτης με τη συμμετοχή και άλλων καλλιτεχνών. «Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο, ότι μπορούμε να κάνουμε, θα το κάνουμε».

«Φταίμε, αλλά δεν τα έφαγαν όλοι»

Αιώνια οργισμένος με την κατάσταση στην Ελλάδα «με εκείνους που τα έφαγαν» διοχέτευσε και στη συναυλία της Κολωνίας, άλλοτε με λεπτή ειρωνεία, κι άλλοτε μέσα από τους στοίχους των τραγουδιών του, τι πιστεύει ότι πήγε στραβά. Στο μικρόφωνο της Deutsche Welle ήταν χείμαρρος. «Πιστεύετε ότι όλος αυτός ο κόσμος που σηκώνεται το πρωί, το 70% του πληθυσμού, δεν λέω αυτούς που είναι στα πρόθυρα της τρέλας γιατί δεν έχει να φάει, ο περισσότερος κόσμος, που σηκώνεται το πρωί, παίρνει το αυτοκίνητο, ή το μετρό, και πάει στη δουλειά του, πιστεύετε ότι ήταν μαζί με αυτούς που έφαγαν τα λεφτά τόσα χρόνια; Κάποιοι επιτήδειοι, κάποια λαμόγια που λαδωνόντουσαν τους έδιναν τα λεφτά από διάφορα μέρη, τα έπαιρναν, γίνονταν διάφορες κομπίνες. Αυτό το πράγμα γίνονταν και συνεχίζεται να γίνεται. Ήταν τόσο καταιγιστικά τα γεγονότα, που δεν πρόλαβε κανείς να αντιδράσει».

Προσωπική ευθύνη υπάρχει; Ή πάντα φταίνε οι ξένοι που συνωμοτούν εναντίον μας; «Εγώ δεν είπα ότι δεν πέσαμε σε μια ευμάρεια, τα πιπίνια, τα μωρά στην πίστα, η Μύκονος, τα τζιπ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, άλλη τεράστια καταστροφή, συμφωνώ έτσι έγινε. Και όλοι περνάγαμε καλά. Μας έδωσαν τα λεφτά. Αλλά εγώ σου είπα να πάρεις αυτοκίνητο με δόσεις, δεν σου είπα να πάρεις Καγιέν. Σου είπαμε, θα αγοράσεις τηλεόραση πλάσμα, αλλά δεν θα βάλεις σε όλα τα δωμάτια». Και ο Τσίπρας; Είναι ελπίδα για την Ελλάδα; «Μέχρι της απόδειξης του εναντίου, δεν είναι ελπίδα, αλλά κάτι το διαφορετικό. Και το διαφορετικό προκαλεί πάντα ελπίδα». Κι αν είχε μπροστά του τη Μέρκελ, τι θα της έλεγε; «Κάντε μας κάτι να αισθανθούμε λίγο αισιόδοξα, να ζήσουμε. Δώστε μας λίγη ελπίδα, τζάμπα είναι»…

Ειρήνη Αναστασοπούλου