Διωγμένοι από τον πόλεμο Ρωσίας-Γεωργίας

Μονοόροφα λευκά σπίτια με κόκκινες και μπλε σκεπές συναπαρτίζουν τους οικισμούς που απαντώνται κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί από την Τιφλίδα στο Γκόρι. Οι οικισμοί διαμορφώθηκαν για να στεγάσουν τους αποκαλούμενους «εσωτερικά εκτοπισμένους», οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στην Νότια Οσετία κατά τη διάρκεια της ένοπλης αντιπαράθεσης της Ρωσίας με τη Γεωργία τον Αύγουστο του 2008. Η Γεωργία είχε παλιότερα τον έλεγχο της αποσχισθείσας περιοχής. Η Ρωσία από τη μεριά της έσπευσε μετά την απόσχιση της περιοχής να αναγνωρίσει τη Νότια Οσετία ως κυρίαρχο κράτος εγκαθιστώντας εκεί δικά της στρατεύματα με πρόσχημα την προστασία της ανεξαρτησίας της περιοχής και των κατοίκων της. Οι δύο πλευρές αποδίδουν η μία στην άλλη την ευθύνη του πολέμου.

Στη Γεωργία υπάρχουν σήμερα 12 οικισμοί εκτοπισμένων. Σε έναν από αυτούς, το Σάβσβεμπι, που βρίσκεται σε απόσταση 70 χλμ. από τη γεωργιανή πρωτεύουσα, ζουν σήμερα 560 άνθρωποι. Το καλοκαίρι του 2008 πολλοί είχαν βρει αρχικά καταφύγιο στην Τιφλίδα. Στη συνέχεια, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, στάθηκε δυνατόν να μετακομίσουν στο Σάβσβεμπι. Σε κάθε οικογένεια δόθηκε ένα σπίτι 63 τετραγωνικών.

Κατάργηση επιδομάτων

Μία από αυτές τις οικογένειες ήταν κι εκείνη της Γκαλίνα Κελεχσάγεβα, η οποία κατάγεται από το χωρίο Ντίντι Λιάχβι της Νότιας Οσετίας. Σήμερα θυμάται ότι όταν πρωτομπήκαν στο σπίτι, «βρήκαν τέσσερα κρεβάτια, ένα τραπέζι κουζίνας, τέσσερα φλιτζάνια και ισάριθμα πιάτα. Όλα ακριβώς υπολογισμένα για τέσσερα άτομα». Το γεωργιανό κράτος αναλαμβάνει μέχρι σήμερα όλα τα έξοδα επισκευών στον οικισμό. Ωστόσο, οι κάτοικοι πρέπει να πληρώνουν οι ίδιοι για τις κοινοτικές υπηρεσίες που τους παρέχονται. Οι ελλείψεις στο αποχετευτικό σύστημα δεν έχουν ακόμη καλυφθεί, ωστόσο όποιος επισκέπτεται τον οικισμό σχηματίζει την εντύπωση ότι οι κάτοικοι έχουν τα βασικά είδη διαβίωσης.

Οι κάτοικοι του οικισμού θεωρούν πάντως ότι αυτά τα βασικά είδη είχαν αρνητικό αντίκτυπο, καθώς οι κάτοχοί τους στερήθηκαν εξαιτίας τους τις κοινωνικές παροχές που λάμβαναν πρωτύτερα. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Νάσι Μπερουασβίλι, η οποία μαζί με πολλούς άλλους κατοίκους του οικισμού διαμαρτύρεται για τη στέρηση του επιδόματός τους. Ο Βλαντιμίρ Ζουμπασβίλι αναγκάστηκε επίσης να διαφύγει από το χωριό Ντίντι Λιάχβι και εξακολουθεί ακόμη και σήμερα ελπίζει ότι θα επιστρέψει εκεί. Ο Γεωργιανός λέει στην DW ότι διατηρούσε πάντα καλές σχέσεις με τους Οσέτιους και θεωρεί ότι για όλα όσα συνέβησαν μεταξύ των Οσέτιων και των Γεωργιανών την ευθύνη φέρει η Ρωσία. Ο Ζουμπασβίλι δεν παραλείπει να αποδώσει ευθύνες και στα γεωργιανά στρατεύματα, τα οποία όπως λέει εγκατέλειψαν τα χωριά της εμπόλεμης ζώνης, με συνέπεια να εξαναγκαστούν οι απροστάτευτοι κάτοικοι να διαφύγουν.

Amalia Oganjanyan / Markian Ostaptschuk / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος