Διεθνές έτος φωτός της UNESCO

Τα υπόγεια κελάρια και διάδρομοι της παλιάς γερμανικής ζυθοποιίας Linden -η οποία έκλεισε το 1979- στη γερμανική κωμόπολη Oύνα, μετατράπηκαν σε ένα πρωτότυπο μουσείο ειδικά αφιερωμένο στο φως ως καλλιτεχνικό μέσο. Το 2015 είναι επίσης διεθνές έτος φωτός της UNESCO. Το «Τούνελ των Δακρύων» του εικαστικού Κιθ Σόνιερ -στη φωτογραφία- δίνει έμφαση στο βαθύ κόκκινο φωτισμό.

Το υπόγειο μουσείο της Ούνα καλύπτει μια τεράστια έκταση χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων. Οι τοίχοι του δεν θυμίζουν σε τίποτα τους λευκούς, μινιμαλιστικούς τοίχους άλλων μουσείων και χώρων τέχνης. Οι ειδικοί φωτισμοί κυριαρχούν παντού στον χώρο. Η συγκεκριμένη φωτοεγκατάσταση του Γιαν φον Μίνστερ φέρει τον τίτλο «Εγώ», μια κατάδυση από το φως στο βαθύ σκοτάδι.

Ο Τζέιμς Τάρελ ξεκίνησε από την Αριζόνα των ΗΠΑ για να παρουσιάσει δείγματα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας στην ιδιαίτερη γερμανική έκθεση. Το έργο του με τίτλο «Floater 99» τραβά τα βλέμματα των επισκεπτών. Αρχιτεκτονικά σχήματα μοιάζουν να δυαλύονται μέσα στο βαθύ μπλε και μωβ. Οι επισκέπτες αισθάνονται ότι και οι ίδιοι «χάνονται» μέσα στο φως.

Ο γάλλος εικαστικός Φρανσουά Μορελέ επέλεξε να παρουσιάσει του έργου του «No and Neon» στους χώρους ενός παλιού δωματίου που λειτουργούσε ως ψυγείο. Νέον χρώματα διαχέονται στον χώρο οριζόντια, κάθετα και διαγώνια δημιουργώντας ευφάνταστους γεωμετρικούς συνδυασμούς και δίνοντας την αίσθηση ότι ο χώρος αλλάζει σχήμα.

Ο Κρίστιαν Μπολτάνσκι παίζει με τις σκιές αλλά και το συναίσθημα φόβου και άγχους που προκαλούν. Μάγισσες, διάβολοι και άλλες τρομακτικές φιγούρες παρευλάνουν στους τοίχους σαν παιδικός εφιάλτης. Μια αναφορά του Μπολτάνσκι στο Ολοκαύτωμα αλλά και στο μεσαιωνικό κυνήγι των Μαγισσών.

Kάποτε στον χώρο αυτό γίνονταν οι ζυμώσεις της μπύρας. Σήμερα η γερμανίδα εικαστικός Κριστίνα Κούμπις έχει μετατρέψει τον ίδιο χώρο σε μια υπερσύχγρονη εγκατάσταση χρησιμοποιώντας μαύρο φως και 127 ηχεία. Ο ήχος διαχέεται μέσα στο μαύρο φως, δημιουργώντας την αίσθηση μιας σκοτεινής θάλασσας.

Οι πειραματισμοί στη βάση φυσικών φαινομένων είναι το στοιχείο εκείνο που κάνει τον Όλαφουρ Ελίασον να ξεχωρίζει. Ο δανός καλλιτέχνης εστιάζει στη σχέση τέχνης και επιστήμης. Καθώς οι επισκέπτες περπατούν κατά μήκος του σκοτεινού διαδρόμου, δεξιά κι αριστερά βλέπουν νερό να εκτοξεύεται ψηλά. Με μία ειδική τεχνική φωτισμού κάθε σταγόνα φαίνεται να ανεβαίνει προς τα πάνω σε αργή κίνηση.

Θέμα της αυστριακής εικαστικού Μπριγκίτε Κόβαν είναι η αλληλεπίδραση φωτός και χρόνου. «Η ταχύτητα του φωτός σε 11 μέτρα» είναι ο τίτλος της εγκατάστασης που παρουσιάζει στο ιδιαίτερο γερμανικό μουσείο, στην είσοδο μάλιστα της έκθεσης. Το έργο αυτό με έντονο φωτισμό νέον και αυστηρές γραμμές είναι και το μόνο που βρίσκεται πάνω από το έδαφος.