Διαδρομές θανάτου στη Μεσόγειο

Ο Μοχάμεντ και η οικογένεια του ήταν τυχεροί. Ο πρόσφυγας από την Παλαιστίνη κατάφερε να διασώσει την εννιάχρονη κόρη του Αζεέλ και τη γυναίκα του έπειτα από τη βύθιση του αλιευτικού που τους μετέφερε. «Δε γνωρίζω πως τα κατάφερα να τις βρω μέσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να κρατηθούν από τα χαλάσματα του πλοίου.» διηγήθηκε στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, αφού επιβιβάστηκε σε ένα από τα πλοία της οργάνωσης των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα».

Λιγοστεύουν οι ελπίδες για επιζώντες

Γύρω στους διακόσιους ανθρώπους αγνοούνται και 381 έχουν διασωθεί έπειτα από το ναυάγιο του αλιευτικού σκάφους βόρεια των ακτών της Λιβύης, ενώ ανασύρθηκαν είκοσι πέντε νεκροί. Οι ελπίδες για να βρεθούν ζωντανοί δεν είναι πολλές καθώς σύμφωνα με μαρτυρίες εθελοντικών οργανώσεων που προσέτρεξαν σε βοήθεια, οι περισσότεροι βρίσκονταν στο αμπάρι του πλοίου όταν συνέβη το κακό. Το πλοίο είχε υπεράριθμους επιβάτες και μόλις που πληρούσε τις προϋποθέσεις για να ταξιδέψει. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες σταμάτησε την πορεία του μετά από λίγες ώρες, επειδή εισήλθε νερό στον κινητήρα του σκάφους και εν συνεχεία ανετράπη, διότι οι επιβάτες μαζεύτηκαν όλοι σε μια μεριά του πλοίου, για να κάνουν σήμα σε ιρλανδικό στρατιωτικό πλοίο, τη στιγμή που πλησίαζε.

«Είναι πολύ φοβισμένοι άνθρωποι και γι'αυτό αντιδρούν έτσι μόλις βλέπουν σωστικά συνεργεία» λέει χαρακτηριστικά η Μελίσσα Φλέμινγκ, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε για τους Πρόσφυγες.(UNHCR).Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η Διεθνής Οργάνωση για τους Πρόσφυγες (IOM), έως τα τέλη Ιουλίου της φετινής χρονιάς, υπήρξαν 2000 θανάτοι στα ανοιχτά της Σικελίας. Η διαδρομή από τη Λιβύη στην Ιταλία γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη εξαιτίας των αδίστακτων διακινητών. «Είναι τόσο αδιάφοροι για την ανθρώπινη ζωή και φιλοχρήματοι, που επιβιβάζουν έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων στα πλοία για μεγαλύτερο κέρδος» επισημαίνει η κα Φλέμινγκ.

Ο Μοχάμεντ και η οικογένεια του είχαν την τύχη να διασωθούν από τις ναυαγοσωστικές λέμβους αλλά οι άσχημες εικόνες θα παραμείνουν χαραγμένες στο μυαλό τους. «Όλοι προσπαθούσαν να κρατηθούν ο ένας από τον άλλον για να μείνουν πάνω από το νερό» λέει χαρακτηριστικά ο επιζών Μοχάμεντ. «Έπρεπε να αποφασίσω και βούτηξα στο νερό. Άρπαξα την κόρη μου και την έφερα στην επιφάνεια της θάλασσας για να μπορέσει να αναπνεύσει. Δε θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου..»

Διογένης Δημητρακόπουλος (dpa)