Γενική απεργία για τις Ισπανίδες καμαριέρες

«Μας μεταχειρίζονται χειρότερα από τα ζώα. Σε εμάς μπορούν πρακτικά να κάνουν τα πάντα» αναφέρει η 52χρονη Αμάλια, καμαριέρα από την Αλικάντε, ένα από τα διάσημα τουριστικά θέρετρα της Ισπανίας. Μιλά στον πληθυντικό αναφερόμενη στις 200.000 καμαριέρες που εργάζονται στον ξενοδοχειακό κλάδο της Ισπανίας πολύ συχνά κάτω από απάνθρωπες συνθήκες εργασιακής εκμετάλλευσης, όπως λέει. Πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και οι ίδιες οι καμαριέρες αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν για τα δικαιώματά τους. Την Κυριακή μεγάλες πορείες διαμαρτυρίας από Ισπανίδες καμαριέρες επρόκειτο να γίνουν σε πολλές ισπανικές πόλεις με σύνθημα «Basta!» και βασικό αίτημα την άμεση βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Ειδικά στις Βαλεαρίδες Νήσους, όπως την Ίμπιζα, οι καμαριέρες δεν θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται σε 48ωρη βάση τα Σαββατοκύριακα στην καρδιά της τουριστικής σεζόν.

«Στοπ» στις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας

Οι πορείες διαμαρτυρίας και οι στάσεις εργασίας οργανώνονται από τον σύλλογο «Las Kellys», που εκπροσωπεί χιλιάδες Ισπανίδες καμαριέρες από διάφορες περιοχές. «Τα συνδικάτα μας βοήθησαν ελάχιστα. Γι αυτό αποφασίσαμε να αυτοοργανωθούμε» αναφέρει η 60χρονη Μαρία Φρεσνέδα, εκπρόσωπος του συλλόγου από την Αλικάντε. Σύμφωνα με την ένωση «Las Kellys» οι Ισπανίδες καμαριέρες υποχρεούνται να καθαρίσουν 20 με 30 δωμάτια ξενοδοχείων τη μέρα και ενίοτε περισσότερα. Ο καθαρισμός κάθε δωματίου διαρκεί 20 με 30 λεπτά. Συχνά οι καμαριέρες πρέπει να καθαρίζουν και άλλους χώρους του ξενοδοχείου. Το άγχος για να τα καταφέρουν είναι τεράστιο, ενώ πολύ συχνά δεν πληρώνονται τις υπερωρίες, που είναι συχνό φαινόμενο. «Ιδιαίτερα δύσκολες είναι οι μέρες με τα πολλά check-out. Τις μέρες εκείνες πολλές φορές χρειαζόμαστε πάνω από μια ώρα για να καθαρίσουμε καλά κάθε δωμάτιο» αναφέρει η 40χρονη Βίκυ, σημειώνοντας ότι πολλοί τουρίστες σε μεγάλα ισπανικά θέρετρα αφήνουν τα δωμάτιά σους σε άθλια κατάσταση.

Το 99% των εργαζομένων που απασχολούνται σε αντίστοιχες θέσεις εργασίας είναι γυναίκες. Οι άνδρες είναι ελάχιστοι. Ωστόσο η δουλειά μιας καμαριέρας είναι βαριά, αφού συχνά πρέπει να μετακινεί έπιπλα ή να σηκώνει βαριά στρώματα κρεβατιών. Σε αυτά προστίθεται συχνά η επιβάρυνση της υγείας τους από τη χρήση απορρυπαντικών με ισχυρές χημικές ουσίες. Πολλές καμαριέρες επίσης αποκτούν χρόνια ορθοπεδικά και μυοσκελετικά προβλήματα. «Χωρίς φάρμακα για τους πόνους, την υπερκόπωση και την κατάθλιψη δύσκολα τα βγάζεις πέρα σε αυτή τη δουλειά» λέει χαρακτηριστικά μια άλλη καμαριέρα. Σε όλα αυτά προστίθενται συχνά τα παράπονα πελατών που δεν είναι ευχαριστημένοι από την καθαριότητα ή η άσκηση πίεση από τους ανωτέρους τους για περισσότερη ταχύτητα στην ήδη επιβαρυμένη εργασία τους.

Πιο επισφαλείς συνθήκες εργασίες μετά την κρίση

Όπως αναφέρουν πολλές Ισπανίδες καμαριέρες οι συνθήκες εργασίες στον κλάδο τους επιδεινώθηκαν εμφανώς μετά τη μεγάλη εργασιακή μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Ραχόι το 2012 εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Με τη μεταρρύθμιση αυτή και την καθιέρωση ελαστικών όρων εργασίας πολλές καμαριέρες αναγκάζονται να δουλεύουν με εξαιρετικά επισφαλή συμβόλαια ορισμένης διάρκειας, που δίνουν στους εργοδότες ευχέρεια απολύσεων και συγχρόνως δεν εξασφαλίζουν κοινωνικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα στις εργαζόμενες καμαριέρες.

Πάντως υπάρχουν αντιδράσεις και από κάποιους ξενοδόχους παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ο ισπανικός τουριστικός κλάδος γνωρίζει νέα άνθηση, καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Ο Αντόνιο Καταλάν διευθυντής της αλυσίδας ξενοδοχείων AC Hotel ζητά έτσι περισσότερα δικαιώματα για τους εργαζομένους στον ξενοδοχειακό κλάδο. «Όταν μια επιχείρηση πρέπει να θυσιάσει το προσωπικό της για να κερδίσει περισσότερα, τότε καλύτερα να κερδίσω λιγότερα», λέει χαρακτηριστικά. Από την πλευρά τους οι τουρίστες στα ισπανικά θέρετρα εμφανίζονται διχασμένοι. Άλλοι δηλώνουν ότι δεν έχουν ιδέα για τις συνθήκες εργασίες του προσωπικού των ξενοδοχείων, άλλοι πάλι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι συμβαίνουν όλα όσα καταγγέλλουν οι καμαριέρες σε μια ευρωπαϊκή χώρα κι άλλοι δηλώνουν ευθαρσώς ότι δεν θέλουν να επιστρέψουν σε ένα ξενοδοχείο, όταν γνωρίζουν ότι εκεί οι εργαζόμενοι υποφέρουν.

Eμίλιο Ράπολντ, dpa

Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη