1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW
Τέχνη

Βενετσιάνικη ζωγραφική στο Αμβούργο

16 Μαρτίου 2017

«Η ποίηση της βενετσιάνικης τέχνης» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζεται μέχρι τις 21 Μαΐου στο μουσείο Kunsthalle του Αμβούργου. Αριστουργήματα του 16ου αιώνα με επίκεντρο τον Μπορντόνε.

https://p.dw.com/p/2ZIK7
Deutschland | Ausstellung "Die Poesie der venezianischen Malerei"
Εικόνα: picture-alliance/dpa/A. Heinken

Όλα ξεκίνησαν με μια ανακάλυψη. Όταν η συντηρήτρια έργων τέχνης του Μουσείου Kunsthalle στο Αμβούργο ασχολούνταν με τον πίνακα του Βενετσιάνου ζωγράφου Πάρις  Μπορντόνε (1500-1571) "Η Βησθαβεέ στο λουτρό", η επιμελήτρια Σάντρα Πίζοτ ανακάλυψε έναν «κρυμμένο θησαυρό». «Προσεγγίζαμε όλο και καλύτερα τον τρόπο που ζωγράφιζε ο Μπορντόνε και βλέπαμε πόσο πλούσιο ήταν το έργο του» δήλωσε. Τότε γεννήθηκε η ιδέα να αφιερώσουν μια μεγάλη έκθεση στον Ιταλό ζωγράφο και μεγάλο αντίπαλο του Τιτσιάνο, η οποία διαρκεί μέχρι τις 21 Μαΐου. Δεν πρόκειται πάντως για αναδρομική αλλά για μια παρουσίαση και αντιπαράθεση με άλλα έργα της βενετσιάνικης εικαστικής δημιουργίας του 16ου αιώνα.

Εκατό έργα, λάδια και σχέδια, έχουν συγκεντρωθεί από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Από το Λούβρο στο Παρίσι μέχρι το Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη και το Ουφίτσι στη Φλωρεντία.

«Για πρώτη φορά παρουσιάζονται μαζί τα έργα του Μπορντόνε. Είναι πραγματικά μοναδική αυτή η αναγνώριση του πολύπλευρου έργου του» λέει η Σάντρα Πίζοτ.

Η έκθεση είναι κατανεμημένη κατά ενότητες με θέματα παρμένα είτε από τη μυθολογία είτε από την καθημερινότητα.

Το μοναδικό τοπίο της Αρκαδίας

"Ο Δίας και η Ιώ" του Πάρις Μπορντόνε
"Ο Δίας και η Ιώ" του Πάρις ΜπορντόνεΕικόνα: picture-alliance/dpa/A. Heinken

«Η Βενετία στις αρχές του 16ου αιώνα ήταν μια πλούσια εμπορική μεγαλούπολη, η οποία μέσω του θαλάσσιου εμπορίου είχε αποκτήσει αίγλη και ισχύ» δηλώνει η επιμελήτρια της έκθεσης. Η καθημερινότητα δεν ήταν πάντως απλή. Πόλεμοι εναντίον του Πάπα, πυρκαγιές και λιμοί απειλούσαν τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος ονειρευόταν τόπους ασφαλείς και όμορφους.

Τους τόπους αυτούς φιλοτεχνούσαν οι ζωγράφοι, οι οποίοι αντλούσαν την έμπνευσή τους για παράδειγμα από λογοτεχνικά κείμενα του Οβίδιου ή του Βιργίλιου. «Η Αρκαδία με το μοναδικό τοπίο της αποτελούσε έναν τέτοιο τόπο του πόθου».

Ο Μπορντόνε ωστόσο δεν ενδιαφερόταν τόσο πολύ για τα τοπία όσο για τα ζευγάρια των ερωτευμένων τα οποία ζωγράφιζε σε μεγάλες διαστάσεις και με έντονα χρώματα.

«Το ερωτικό στοιχείο τον μαγνήτιζε και η μυθολογία τον νομιμοποιούσε να ζωγραφίζει γυμνά» εξηγεί η Σάντρα Πίζοτ. Εάν ο Βενετσιάνος ζωγράφος είχε κάποια μούσα, η οποία να προσέγγιζε την ιδανική για αυτόν γυναίκα ή εάν ήταν παντρεμένος όπως ο Τιτσιάνο, δεν το γνωρίζουμε.

Στην έκθεση ξεχωρίζουν η «Η αναπαυόμενη Αφροδίτη» του Πάλμα ιλ Βέκιο από την κρατική έκθεση έργων τέχνης της Δρέσδης ενώ παρουσιάζονται επίσης αρχιτεκτονικά σχέδια, πορτρέτα ανδρών αλλά και «ιδανικών» ωραίων γυναικών.

Καρόλα Γκρόσε Βίλντε / Μαρία Ρηγούτσου