Αφγανιστάν: αγώνας δρόμου για τις γυναίκες στη βουλή

Τι γίνεται με τις βουλευτικές εκλογές στο Αφγανιστάν; Από τις 20 Οκτωβρίου που διενεργήθηκαν έχουν περάσει πάνω από 3 μήνες και επίσημα αποτελέσματα δεν έχουν ανακοινωθεί. Βέβαια λόγω εκτεταμένης καλπονοθείας η Ανεξάρτητη Εφορευτική Επιτροπή ακύρωσε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους στην επαρχία της Καμπούλ. Κανείς δεν γνωρίζει εάν το αποτέλεσμά τους τελικά θα αναγνωριστεί ή εάν θα επαναληφθούν μαζί με τις προεδρικές, που έχουν προγραμματιστεί για τον επόμενο Ιούλιο.

«Δεν θέλω να τα αλλάξω όλα μονομιάς»

Σημασία έχει ότι από τις εκλογές αυτές, ακόμη κι αν ακυρωθούν, μια γυναίκα 34 χρονών πήρε μια από τις 249 έδρες του Κοινοβουλίου, κάτι όχι και τόσο αυτονόητο για μια χώρα με απαρχαιωμένες κοινωνικές δομές. Πρόκειται για την Μάριαμ Σολαϊμανκχάιλ, που γεννήθηκε στις ΗΠΑ, εγκατέλειψε πριν από 6 χρόνια την καλοπληρωμένη δουλειά της στην Καλιφόρνια για να συμβάλει στην ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου από χρόνιους πολέμους Αφγανιστάν. Κυρίως θέλει να βοηθήσει τις γυναίκες να αποκτήσουν τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. «Δεν θέλω να αλλάξω τα πάντα μονομιάς», λέει. «Αλλά θέλω οι Αφγανές γυναίκες να αποκτήσουν ένα άλλο πρόσωπο. Θέλω να ανοίξω γέφυρες ανάμεσα στη δυτική γυναίκα και τη γυναίκα με μπούρκα. Υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και όταν οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην παιδεία, τότε μπορούμε να αλλάξουμε ένα σωρό πράγματα».

Εύκολο βέβαια δεν θα είναι για τη νεαρή Μαριάμ. Οι αντιστάσεις για κοινωνικές αλλαγές στο Αφγανιστάν είναι μεγάλες και όχι μόνο από την πλευρά των Ταλιμπάν και κι άλλων εξτρεμιστών. Η  Σολαϊμανκχάιλ ανήκει στη μειονότητα των Κούτσι, μια νομαδική φυλή που όπως κι άλλες, στέλνουν εκπροσώπους στη Βουλή. Οι άνδρες της φυλής είναι εξαιρετικά συντηρητικοί, όπως κι άλλοι Αφγανοί. Παρόλα αυτά, όπως αναφέρει η νεοεκλεγμένη βουλευτής, έλαβε μεγάλη στήριξη.

«Δεν μπορώ να πω ότι δεν φοβάμαι»

Ο προεκλογικός αγώνας δεν ήταν βέβαια εύκολος για τη Μαριάμ. Κυκλοφορούσε με θωρακισμένο αυτοκίνητο και συνοδεύονταν από ένοπλους σωματοφύλακες. Τώρα ως εκλεγμένη βουλευτής, είναι ακόμη πιο εκτεθειμένη στον κίνδυνο. «Θα έλεγα ψέματα, εάν σας έλεγα ότι δεν φοβάμαι», λέει. «Αλλά έχω περισσότερο φόβο απέναντι στους ψηφοφόρους μου που έρχονται σε μένα ζητώντας μου βοήθεια.  Με βλέπουν ως ελπίδα και περιμένουν τη βοήθειά μου. Σε περίπτωση που πάθουν κακό, θα ραγίσει η καρδιά μου».

Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για τη νέα βουλευτή, αν και κυρίως στην πρωτεύουσα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται κάποια κινητικότητα. Πολλές γυναίκες μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση ή επιλέγουν κάποια άλλη εκπαίδευση. Στον αγώνα κατά της διαδεδομένης βίας κατά των γυναικών έχουν δημιουργεί κέντρα προστασίας και έχουν προσληφθεί γυναίκες για το επάγγελμα του αστυνομικού. Αλλά και στη ειρηνευτική διαδικασία στη χώρα οι γυναίκες παίζουν έναν όλο και πιο ενεργητικό ρόλο. 

Μπερντ Μους-Μπορόφσκα/ DW

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου