Αυτοσχέδιοι καταυλισμοί στα προάστια του Παρισιού

Η Κάρι μαγειρεύει σήμερα κοτόπουλο με μπαχαρικά στο φουαγιέ του θεάτρου Belle Étoile στο προάστιο Σεν Ντενί του Παρισιού. Η νεαρή αμερικανίδα, αν και βρίσκεται μόνο για λίγες εβδομάδες στη γαλλική πρωτεύουσα, επέλεξε να βοηθήσει πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι ζουν σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς έξω από το Παρίσι. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν φτάσει στη Γαλλία, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν θέση σε κάποια από τα ήδη υπάρχοντα κέντρα φιλοξενίας. Εκατοντάδες άνθρωποι που ζουν σε σκηνές, χωρίς πόσιμο νερό και ρεύμα. Οι συνθήκες διαβίωσης λίγο έξω από την Πόλη του Φωτός είναι άθλιες.

50 σεντ για ένα γεύμα

Η κουζίνα στο θέατρο του Σεν Ντενί σφύζει από ζωή. Μαζί μαγειρεύουν το γεύμα της ημέρας εθελοντές και πρόσφυγες. Ένα πλήρες γεύμα κοστίζει μόλις 50 σεντ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα συστατικά του δεν είναι καλά. Οι εθελοντές φροντίζουν οι πρόσφυγες να παίρνουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Στην κουζίνα του Θεάτρου Belle Étoile συνδράμουν πολλοί.  Μοιάζει σαν ένα γεύμα για φίλους. Μόνο που προετοιμάζονται μερίδες για πάνω από εκατό άτομα. Κάθε μέρα. Γεύματα, τα οποία στη συνέχεια οι εθελοντές μεταφέρουν στους καταυλισμούς.

Η Ναγιεμπούλα είναι 27 χρονών και μέχρι πρόσφατα έμενε και η ίδια σε έναν από τους αυτοσχέδιους καταυλισμούς. «Το καμπ είναι άθλιο. Είναι πολύ σκληρό να μένει κανείς εκεί. Έχει κρύο, είναι βρώμικα. Ξέρω πώς είναι, γι αυτό θέλω να βοηθήσω». Η γαλλική κυβέρνηση στο μεταξύ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που ζουν στους καταυλισμούς. «Αυτή δεν είναι η δική μου Γαλλία» αναφέρει η εθελόντρια Ζόζι. Πρόκειται για μια φράση που ακούγεται από ολοένα περισσότερο Γάλλους. «Το κράτος λέει ότι δεν έχει υποχρέωση να σιτίζει τους ανθρώπους στους καταυλισμούς. Ούτε είναι δική μας υποχρέωση. Αλλά το κάνουμε» λέει ο Φιλίπ, ένας από τους εθελοντές.

Άθλιες συνθήκες διαβίωσης

Οι εικόνα στους αυτοσχέδιους προσφυγικούς καταυλισμούς είναι σοκαριστική. Υπάρχουν παντού σκουπίδια. Όταν φτάνουν οι εθελοντές με τα φαγητά, σχηματίζονται ουρές. Πολλοί ωστόσο φοβούνται καν να βγουν έξω από τις σκηνές. Οι εθελοντές γνωρίζονται με κάποιους από τους ανθρώπους που μένουν εκεί. Ο καθένας έχει την ιστορία του. Οι εθελοντές φεύγουν το βράδυ και οι πρόσφυγες επιστρέφουν στις σκηνές. Γύρω στις δέκα έχει ήδη παγωνιά. Συχνά έξω από το καμπ βρίσκονται κινητά ιατρεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Άλλοτε πάλι ασθενοφόρα μαζί με την αστυνομία φεύγουν με ασθενείς.

Ο Λόρι από τη Σομαλία μένει με άλλα δέκα άτομα σε μια σκηνή. Δεν θέλει να δώσει πολλά στοιχεία για τον ίδιο, λέει μόνο ότι περνά όλη τη μέρα του μέσα στη σκηνή. Περιμένει μόνο το φαγητό ή το βαν των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι που διαβιούν εκεί. Ο Πιέρ Μαρί, γιατρός, λέει ότι συχνά είναι πολύ δύσκολο να έχεις ασθενείς νεαρούς πρόσφυγες. «Είναι μόλις 23 ετών και έχουν σοβαρές ασθένειες ή τραύματα» λέει χαρακτηριστικά. Όπως αναφέρει ο Φρεντερίκ Μπερτράν, συντονιστής του κινητού ιατρείου των ΓΧΣ είναι πολύ δύσκολο για τους εθελοντές γιατρούς να προσφέρουν πρώτες βοήθειες στους ανθρώπους αυτούς και έπειτα να πρέπει να τους αφήσουν αβοήθητους στις σκηνές. Όπως λέει «κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πρόσβαση σε βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, ιδίως σε μια χώρα όπως η Γαλλία». Προς το παρόν, όσο η γαλλική κυβέρνηση αγνοεί την κατάσταση, η μόνη ελπίδα προκύπτει από την κινητοποίηση των εθελοντών.

Αν-Kριστίν Χέρμπε / Σάρα Λόπεζ Σρέερ

Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη