Ένας διαφορετικός ποδοσφαιρικός αγώνας

Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Πρόκειται για τη διεξαγωγή ενός διεθνούς αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ των ομάδων ποδοσφαίρου τυφλών Ελλάδας και Γερμανίας. Ήταν μια ιδέα του Γενικού Προξενείου της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη. «Αποκόμισα εμπειρίες πού ούτε τις φανταζόμουν. Εντυπωσιάστηκα από  το αίσθημα ασφάλειας των ατόμων με οπτική αναπηρία στην κίνηση τους στο χώρο, πως προσανατολίζονται. Όπως μου είπε ένας Γερμανός παίκτης, όταν ξεπερνά αυτόν τον φόβο να περπατήσει στον κενό χώρο, αυτό σημαίνει για αυτόν πραγματική ελευθερία», επισημαίνει, μιλώντας στην Deutsche Welle, o αναπληρωτής γενικός πρόξενος της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη Κάρστεν Μούλερ, που είναι και ο εμπνευστής της δράσης.

Για την γερμανική ομάδα το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσε την έναρξη της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο, στο Μπέρμιγχαμ της Μ.Βρετανίας τον Αύγουστο, όπου η ελληνική ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί.

Σκοπός είναι η συμπερίληψη

Το ποδόσφαιρο τυφλών δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το κανονικό ποδόσφαιρο που όλοι γνωρίζουμε. Περίτεχνες ενέργειες και δυνατές μονομαχίες μεταξύ των τυφλών ποδοσφαιριστών Ελλάδας και Γερμανίας προσέφεραν συναρπαστικό θέαμα και δυνατές συγκινήσεις στο κοινό, που παρακολούθησε τα δύο παιχνίδια στο Αθλητικό Κέντρο Μίκρας. Για την ιστορία, η Γερμανία επικράτησε και στους δύο αγώνες με 1-0, με την ελληνική ομάδα να στέκεται επάξια απέναντι σε έναν σαφώς καλύτερο αντίπαλο.

Σε ότι αφορά τους κανόνες: Κάθε ομάδα αποτελείται από πέντε παίκτες εντός γηπέδου, εκ των οποίων ο τερματοφύλακας δεν έχει προβλήματα όρασης και δεν μπορεί να εγκαταλείψει την περιοχή του. Οι παίκτες -εκτός του τερματοφύλακα- φορούν ένα είδος οφθαλμεπιδέσμου, για να εξασφαλίζεται η ισότητα μεταξύ τους, ενώ η μπάλα  φέρει ειδικό ηχητικό μηχανισμό, ώστε να γίνεται αντιληπτή από τους παίκτες. Το γήπεδο εμβαδού 40x20 μέτρων περικλείεται από προστατευτικό περίβλημα, ύψους περίπου ενός μέτρου. Κάθε ημίχρονο διαρκεί 15 λεπτά με χρονομέτρηση. 

«Θα μπορούσαμε να πετύχουμε και άλλα τέρματα, είχαμε πολλές ευκαιρίες ως το τέλος. Έπρεπε να προσαρμοστούμε στο γήπεδο, να βρούμε ρυθμό και να ενδυναμώσουμε το ομαδικό μας παιχνίδι και νομίζω τα καταφέραμε», δήλωσε στην Deutsche Welle o αρχηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου τυφλών της Γερμανίας,  Αλεξάντερ Φάνγκμαν. Αγωνίζεται από το 2006 και είναι υπεύθυνος αθλητικής ένταξης στην Κρατική Αθλητική Ένωση της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Για το μέλλον της συμπερίληψης ατόμων με αναπηρία είναι συγκρατημένα αισιόδοξος. «Πιστεύω ότι γενικά η κινητοποίηση για την εκπλήρωση της ατομικότητας του καθενός γίνεται σεβαστή και βοηθάει τα άτομα με αναπηρία», μας εξηγεί. «Είναι σημαντικά τα εργαλεία προσβασιμότητας, ελπίζω η κατάσταση να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο».

Ο Δήμος Ζαχαρός είναι ένας από τους παλαιότερους παίκτες της ελληνικής ομάδας ποδοσφαίρου τυφλών. Έχασε την όραση του στα 21 του έτη. «Όσο με βαστούν τα πόδια μου θα παίζω», λέει χαρακτηριστικά συνεχίζοντας: «Αν παίξεις ποδόσφαιρο ως τυφλός είναι κάτι εξωπραγματικό, η αδρεναλίνη είναι στα ύψη, η ικανοποίηση, όλα είναι πραγματικά απίστευτα». Σε ότι αφορά τα θέματα συμπερίληψης είναι αρκετά προβληματισμένος. «Τα άτομα με ειδικές ανάγκες περνάμε πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πάρα πολλά βήματα στα θέματα προσβασιμότητας. Υπάρχουν τεράστιες ανισότητες που όσο περνάει ο καιρός αντί να μειώνονται μεγαλώνουν», λέει χαρακτηριστικά.

Τι χρειάζεται να έχει κάποιος για να παίξει ποδόσφαιρο τυφλών; «Να μη φοβάται. Είναι ένα άθλημα που έχει μια επαφή, που ξεπερνάς τις δυνατότητες σου. Αυτό που έχουμε ως αντίληψη για ένα άτομο με οπτική αναπηρία είναι με ένα μπαστούνι ή με ένα σκύλο-οδηγό σε μια καθημερινότητα να αντιμετωπίζει προκλήσεις, δυσκολίες, εμπόδια. Όταν μπαίνει όμως στον αγωνιστικό χώρο, αφήνει το μπαστούνι ή το σκύλο-οδηγό, τρέχει αυτόνομα, συνεργάζεται μαζί με άλλους και σκοράρει σε τερματοφύλακες που βλέπουν. Είναι κάτι μαγικό, ένα συμπεριληπτικό άθλημα», λέει χαρακτηριστικά ο Ηλίας Μάστορας, πρόεδρος του Τμήματος Ποδοσφαίρου Τυφλών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αθλημάτων Τυφλών (IBSA).

Το ποδόσφαιρο τυφλών σε Ελλάδα και Γερμανία

Στη Γερμανία το ποδόσφαιρο τυφλών διαδίδεται τα τελευταία χρόνια. «Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν ακόμα στη Γερμανία για το άθλημα. Όσοι ήρθαν σε επαφή με αυτό εντυπωσιάζονται, γι’αυτό και οργανώνουμε τέτοια παιχνίδια», αναφέρει  ο Ρολφ Χούσμαν, μάνατζερ της Εθνικής Γερμανίας Τυφλών. Το ποδόσφαιρο τυφλών έγινε περισσότερο γνωστό στη Γερμανία όταν σε αθλητική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης (ARD) βραβεύτηκε ως «το γκολ του μήνα» ένα τέρμα από το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τυφλών.

Επίσης, διεξάγονται αγώνες επίδειξης σε γερμανικές πόλεις. «Έχω εντυπωσιαστεί με τη γενναιότητα των τυφλών ποδοσφαιριστών. Εντυπωσιάζομαι από τις ικανότητες τους στο ποδόσφαιρο, αλλά και πως ζουν με την αναπηρία τους στην καθημερινότητα τους. Πιστεύουμε ίσως ότι οι τυφλοί άνθρωποι είναι απελπισμένοι. Οι άνθρωποι μας δεν είναι έτσι, έχουν μια ωραία ζωή», αναφέρει ο Χούσμαν.

«Το ποδόσφαιρο τυφλών  είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ομαδικό άθλημα και καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να το αναδείξουμε. Όπως ο σημερινός αγώνας, να δώσουμε ευκαιρία στους αθλητές μας να αγωνιστούν με ομάδες με υψηλότερο επίπεδο. Δεν είναι εύκολο», τονίζει η Ιωάννα Καρυοφύλλη, Προέδρος της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες. Η Ομοσπονδία έχει τη στήριξη του Υφυπουργείου Αθλητισμού, αλλά αυτό πολλές φόρες δεν είναι αρκετό. «Σε αυτές τις δύσκολες εποχές, αν δεν υπάρχει ένας μεγάλος σημαντικός χορηγός, είναι αδύνατον οι αθλητικοί φορείς όπως εμείς να φέρουν εις πέρας το έργο τους», επισημαίνει.

«Μια μπάλα για όλους»

Τα παιδιά με οπτική αναπηρία δε μπορούν να δουν μια μπάλα, μπορούν όμως να την ...ακούσουν. Χάρη στη πρωτοβουλία του Ηλία Μάστορα «Α ball for all», μια ειδική μπάλα, πιο ασφαλής για παιδιά με οπτική αναπηρία, που ζυγίζει 250 γραμμάρια, μπαίνει σε μια σχολική τσάντα ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. «Η μαγεία πίσω από αυτή μπάλα είναι ότι δεν πωλείται, αλλά δωρίζεται. Εδώ και πέντε χρόνια κουδουνίζει σε 213 χώρες και περιοχές σε όλον τον κόσμο», λέει ο Μάστορας, που προγραμματίζει σειρά βιωματικών δράσεων στο Euro της Γερμανίας, την επόμενη χρονιά. «Στόχος μου είναι αυτή η μπάλα να κουδουνίσει σε κάθε σπίτι και σχολείο, όπου φοιτά παιδί με οπτική αναπηρία», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Διογένης Δημητρακόπουλος