«Έλληνες, τι κάνατε τα δισεκατομμύριά μας»;

Με τον τίτλο «Έλληνες, τι κάνατε τα δισεκατομμύριά μας;» η εφημερίδα Bild προσπαθεί να εξηγήσει στην γερμανική κοινή γνώμη που πηγαίνουν τα χρήματα από τα πακέτα βοήθειας: «Η Ελλάδα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, ενώ ο φόβος να χαθούν τα δισεκατομμύρια της ευρωπαϊκής στήριξης αυξάνεται καθημερινά. Από την άνοιξη του 2010 η Ελλάδα έχει λάβει δύο πακέτα βοήθειας. Περίπου 148 δισεκατομμύρια σε πιστώσεις μπήκαν στα ελληνικά ταμεία. Οι εγγυήσεις του γερμανικού δημοσίου ανέρχονται συνολικά σε 35 δισεκατομμύρια.

Η Bild σας λέει που πήγαν τα χρήματα: Γεγονός είναι ότι ελάχιστα έφθασαν στους απλούς Έλληνες. Από το 1ο πακέτο 73 δισεκατομμυρίων τα 55 διατέθηκαν για την αποπληρωμή του χρέους, ενώ τα 18 διοχετεύθηκαν στην καταβολή μισθών και συντάξεων. Από το 2ο πακέτο 74,7 δισεκατομμυρίων τα 30 πήγαν και πάλι στην μείωση του χρέους, 5 δισ. σε τόκους, ενώ 18 δισ. προβλέφθηκαν για τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών. Τέλος 14 δις διατέθηκαν για αποπληρωμή ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ. Σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χάνονται όλα τα χρήματα. Ο Γερμανός καθηγητής Οικονομικών Μπερντ Λούκε υπολογίζει την πιθανή ζημιά για τη Γερμανία σε τουλάχιστον 25 δισεκατομμύρια. (…)».

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt σχολιάζει τα σχέδια ενοποίησης του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου: «Για να αποφευχθούν οι πανικόβλητες αναλήψεις από τους ευρωπαίους καταθέτες ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και η Κομσιόν προωθούν την ενοποίηση του τραπεζικού κλάδου. Γεγονός που θα σήμαινε όχι μόνο περισσότερη Ευρώπη, αλλά και ένα σημαντικό βήμα προς την δημοσιονομική ενοποίηση.»

Και η εφημερίδα συνεχίζει: «Υπάρχουν όμως δύο μειονεκτήματα: Το πρώτο είναι ότι η ενοποίηση του τραπεζικού κλάδου αφορά όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. και όχι μόνο την ευρωζώνη. Στο όχι της Βρετανίας στο δημοσιονομικό σύμφωνο μπορεί να διαπιστώσει οποιοσδήποτε τι αντιστάσεις θα συναντήσει ένα τέτοιο φιλόδοξο σχέδιο. Το δεύτερο είναι ότι η ενοποίηση του τραπεζικού κλάδου συνεπάγεται την αλληλεγγύη του ευρωπαίου καταθέτη. Πώς μπορούν να πειστούν οι γερμανοί καταθέτες να στηρίξουν ισπανικές τράπεζες όταν ακόμα και για τη σωτηρία γερμανικών τραπεζών προβάλλουν αντιστάσεις;

Όπως και να έχει όμως η ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου είναι ο μόνος τρόπος να σπάσει ο δεσμός μεταξύ κρατών και τραπεζών. Η ανακεφαλοποίηση της ισπανικής τράπεζας Bankia έδειξε ξανά πως δημοσιονομικά ελλείμματα και τράπεζες συμβάλλουν στην όξυνση της ευρωκρίσης. Μόνο μια ανεξάρτητη εποπτική αρχή είναι σε θέση να επιβάλει τη διαφάνεια στους τραπεζικούς ισολογισμούς. Μόνο μια κοινή εγγύηση καταθέσεων θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στις τράπεζες.
Και στην περίπτωση ενοποίησης του τραπεζικούς κλάδου τίθεται ωστόσο το ερώτημα: Πόσο μακριά φθάνει η αλληλεγγύη των ισχυρότερων στους ασθενέστερους; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορούμε να την αποφύγουμε.»

Ευθύνες της ισπανικής κυβέρνησης

Κριτική στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης από την ισπανική κυβέρνηση ασκεί η ισπανική εφημερίδα El Pais: «Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι περιέγραψε την διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση με τα σωστά λόγια: ’Δεν θα μπορούσε να γίνει με χειρότερο τρόπο’. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις άλλες κυβερνήσεις που αντιμετώπισαν παρόμοια κρίση. Οι πολιτικοί υποτιμούν συστηματικά τις κεφαλαιακές ελλείψεις των προβληματικών τραπεζών. Αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα.

Είναι επίσης λάθος της κυβέρνησης να αποδώσει την ευθύνη για την κρίση στο διοικητή της ισπανικής κεντρικής τράπεζας ή στο πολιτικό χάος που επικρατεί στην Ελλάδα. Ο βασικός λόγος για την όξυνση της κρίσης είναι ο κακός χειρισμός της προβληματικής Bankia από την κυβέρνηση.»

Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος
Υπεύθυνη σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου