Eναλλακτικούς τρόπους διανομής αναζητά το σινεμά

Στην Berlinale το ζητούμενο δεν είναι μόνο οι ουρές του κοινού για να δουν τις ταινίες ή η απονομή της χρυσής Άρκτου ή τα λαμπερά πάρτυ. Το θέμα είναι ακόμα πως βγάζει κανείς χρήματα από αυτή την ιστορία. Κοντά στην Πόντασντάμερ Πλατς στο Βερολίνο λειτουργεί μια γιγαντιαία αγορά της βιομηχανίας του κινηματογράφου. Σκηνοθέτες, παραγωγοί, διανομείς συναντώνται για να πουλήσουν και να αγοράσουν ταινίες.

Στο πλαίσιο αυτό η EFM διοργανώνει τρεις «συζητήσεις της βιομηχανίας» με την συμμετοχή των πλέον επιτυχημένων στον κλάδο, οι οποίοι μιλούν πάνω στις σύγχρονες προκλήσεις. Την περασμένη Κυριακή διοργανώθηκε μια συζήτηση γύρω από τους παραδοσιακούς διανομείς ταινιών και τις εναλλακτικές που υπάρχουν.

Η εξαμελής ομάδα στο πάνελ συζήτησε συγκεκριμένους τρόπους πως οι παραγωγοί ταινιών μπορούν να παρακάμψουν τους ενδιάμεσους για να φθάσουν οι ταινίες τους στο κοινό. Αυτό σημαίνει προβολές σε τοπικό επίπεδο ή ταινίες που θα διανέμονται μέσω ίντερνετ πολύ συχνά μέσω πλατφόρμας όπως video on demand όπως Viewster ή Netfix.

Μικρό μπάτζετ και στοχευμένα στο κοινό

H άμεση διανομή μιας ταινίας είναι εφικτή όταν η εταιρεία παραγωγής αναλαμβάνει τον έλεγχο για την τύχη της. Ο Ολιβιέρ Κέμπφερ από την Μεγάλη Βρετανία και την Parkville Pictures χρησιμοποιήσε μια πολύ παραστατική εικόνα: «Οι παραγωγοί ταινιών μέχρι σήμερα περίμεναν από τους άλλους να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και παραπονιόντουσαν όταν δεν τα κατάφερναν. Θα πρέπει όμως κάποτε να αναλάβουμε μόνοι μας να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και ίσως τελικά γίνουν πιο ευτυχισμένα».

Η ταινία του Κέμπφερ „Borrowed Time“ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πως μπορεί να λειτουργήσει μια άμεση διανομή. Με ένα μικρό προϋπολογισμό μόλις 160.000 ευρώ και ένα φεστιβάλ κοινού απέφυγε τους μεγάλους διανομείς. Κατάφερε έτσι να βρει 25.000 αγγλικές λίρες και το Βρετανικού Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον αντάμειψε για την κίνηση αυτή με άλλες 25.000 αγγλικές λίρες.

Η διαδικασία είχε ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απλοί άνθρωποι που ήθελαν να δουν την ταινία συνέβαλλαν και στη χρηματοδότησή της. Κατάφερε έτσι να συνδέσει με επιτυχία το καλλιτεχνικό με το εμπορικό κομμάτι.

Εναλλακτικές αναζητούν και οι «μεγάλοι»

Και δεν είναι μόνο οι ανεξάρτητοι παραγωγοί οι οποίοι αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους διανομής. Ο Γκάρετ Γιούνγουιν από την Bedlam Film Productions κέρδισε το 2011 ένα Όσκαρ με το „The King´s Speech“. Για την νέα του ταινία "Kajaki", η οποία ασχολείται με Βρετανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν επέλεξε μια νέα στρατηγική. Προσέγγισε φιλανθρωπικές οργανώσεις βετεράνων στρατιωτών και τους πρότεινε ποσοστά από τα μεικτά κέρδη. «Μπορούσα να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω ότι για κάθε λίρα, δέκα πένες θα πήγαιναν για τις φιλανθρωπικές οργανώσεις. Έτσι τους είχα μαζί μου. Και μέχρι σήμερα είναι η μεγαλύτερη πηγή διαφήμισης που έχουμε».

Όλοι οι συντελεστές και παραγωγοί ταινιών συμφώνησαν σε ένα πράγμα: το κλειδί για έναν επιτυχημένο τρόπο διανομής είναι να ξέρεις την ταινία σου και που θα βρεις το κοινό για αυτή την ταινία. Τον δρόμο αυτό πάντως τον έχουν βρει εδώ και χρόνια οι άνθρωποι που φτιάχνουν ντοκιμαντέρ.

Ben Knight / Μαρία Ρηγούτσου