«Adieu Monsieur le Président»

Στο σκοτάδι τυλίχτηκε χθες ο Πύργος του Άιφελ, δείγμα πένθους για τον θάνατο του «τελευταίου γάλλου πολιτικού αυτού του αναστήματος», όπως τον αποκαλούν γερμανοί σχολιαστές.  Ενός πολιτικού που ξεκίνησε ως νέος την πολιτική του δράση στους κομμουνιστές, δραστηριοποιήθηκε αργότερα κατά του πυρηνικού εξοπλισμού για να βρεθεί τελικά στην αγκάλη των συντηρητικών. Και όταν το 1995 εξελέγη για πρώτη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η πρώτη του πράξη ήταν να ξαναρχίσουν οι πυρηνικές δοκιμές στην ατόλη Μουρουρόα και μάλιστα ακριβώς 50 χρόνια μετά τη ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα για να εισπράξει από τους γερμανούς αριστερούς μποϋκοτάζ των Γκολουάζ και του κρουασάν.

Κατονόμασε τη συνευθύνη της Γαλλίας στις διώξεις των Εβραίων

Αυτές κι άλλες ψηφίδες της 40χρονης πολιτικής του καριέρας υπενθυμίζουν οι γερμανικές εφημερίδες αποχαιρετώντας τον Ζακ Σιράκ. Η εφημερίδα die Welt τον αποχαιρετά με τον πρωτοσέλιδο τίτλο, «Adieu Monsieur le Président». «Το μεγαλύτερο πολιτικό του λάθος ήταν η διάλυση της Βουλής το 1997» επισημαίνει ο σχολιαστής της. «Μετά την ακύρωση, υπό την πίεση του δρόμου, των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που σχεδίαζε, ο Σιράκ ήλπιζε ότι η συντηρητική του κυβέρνηση θα έβγαινε ενισχυμένη μετά από νέες εκλογές. Το σχέδιο δεν του βγήκε και τα επόμενα 4 χρόνια πρωθυπουργός ήταν ο σοσιαλιστής Λιονέλ Ζοσπέν». Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung υπενθυμίζει και μια «πρωτιά» του Σιράκ. Ήταν ο μόνος πρώην γάλλος πρόεδρος που καταδικάστηκε το 2011 σε φυλάκιση 2 χρόνων με αναστολή για οικονομικές ατασθαλίες στο μακρύ διάστημα που διετέλεσε δήμαρχος Παρισίων. Ο αρθρογράφος της όμως δεν περιορίζεται μόνο εκεί. «Όποιος θέλει να κάνει απολογισμό της θητείας του θα πρέπει να σημειώσει ότι απέφυγε τις περισσότερες φορές την πόλωση» επισημαίνει. «Τήρησε μια πολιτική γραμμή σε πολύ μεγάλη απόσταση από τους ακραίους δεξιούς. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος που το 1995, φρέσκος ακόμη στο Μέγαρο Ηλυσίων, κατονόμασε με τρόπο σαφή την κοινή ευθύνη της Γαλλίας στις διώξεις των Εβραίων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Ο ίδιος σχολιαστής δεν ξεχνά να αναφέρει και το «μεγάλο όχι» το 2002 στον τότε πρόεδρο Μπους τζούνιορ, να συνταχθεί στον πόλεμο κατά του Ιράκ, ακολουθώντας τη στάση του τότε καγκελαρίου Σρέντερ. Τέλος η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine τον αποκαλεί «τελευταίο δημοκρατικό μονάρχη» που με το νεανικό του ύφος κατάφερνε να επικοινωνεί χωρίς ίχνος αλαζονείας με τους απλούς ανθρώπους χωρίς να δείχνει ότι βαριέται. Που δεν υπήρξε ποτέ φειδωλός στα χειροφιλήματα γυναικών ή στα φιλιά στο μάγουλο των αρρένων επισκεπτών του και που συνεχώς υποστήριζε την συνεννόηση ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, ακόμη και στη γαστριμαργία με ένα ποτήρι μπύρας μαζί με τον καγκελάριο Χέλμουτ Κόλ.

Η Γκρέτα διχάζει

Κατά τα άλλα, οι γερμανικές εφημερίδες, αλλά κι άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ασχολούνται με το «φαινόμενο Γκρέτα Τούνμπεργκ», που διχάζει σιγά-σιγά όχι μόνο τους χρήστες του διαδικτύου, αλλά και τους σχολιαστές. «Ένας καλλιτέχνης την ζωγραφίζει σαν την θηλυκή έκδοση του Φραγκίσκου της Ασίζης» γράφει χαρακτηριστικά η Frankfurter Allgemeine Zeitung, «στα μάτια μιας σκιτσογράφου φαντάζει ως μια οργισμένη φιγούρα Μάνγκα που με γουρλωμένα μάτια ζητά τον λόγο από τους ισχυρούς φωνάζοντας. Και μια φεμινίστρια την παρουσιάζει με σφιγμένο πρόσωπο ως ένα οργισμένο κορίτσι που αλλάζει τον κόσμο. Η Γκρέτα Τούνμπεργκ δεν είναι πια το 16χρονο κορίτσι από τη Σουηδία που με το σύνθημα «σχολική απεργία» κάθεται έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο και καταγγέλλει την πολιτική για το κλίμα. Είναι στο δρόμο για να γίνει από εικόνα της αντίστασης σε χαλκομανία της κουλτούρας μας».

Η βουλγαρική εφημερίδα Trud είναι πιο επικριτική. «Ποιος ωφελείται από αυτήν τη μαζική υστερία;» διερωτάται. «Το πρότζεκτ Γκρέτα  έχει ως απαρχή τη σοβαρή διατάραξη της παγκόσμιας οικονομίας. Κάθε κερδοσκόπος θα πέταγε από τη χαρά του βγαίνοντας με γεμάτες τις τσέπες από μια τεχνητή κρίση για το κλίμα. … Πρόκειται για μια προσπάθεια ενταφιασμού της παγκόσμιας βιομηχανίας ενέργειας  και αναζήτησης εναλλακτικής … στην κορυφή αυτoύ του παραλογισμού τοποθετήθηκε ένα 16χρονο κορίτσι που δεν έχει την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται».

Αντίθετα η δανική Politiken την υπερασπίζεται. «Αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων επικρίνουν την Γκρέτα για την παθιασμένη της κριτική» υπογραμμίζει. «Πολλοί ενήλικες την βλέπουν ως ακραία ακτιβίστρια για το κλίμα. Αλλά κάνουν λάθος, γιατί παραβλέπουν ότι πρόκειται για μια βαθιά σύγκρουση γενεών, μια εξέγερση ανήκουστη μέχρι τώρα».

Ειρήνη Αναστασοπούλου