80 χρονών έγινε ο Νόαμ Τσόμσκι
10 Δεκεμβρίου 2008
Γεννήθηκε από γονείς εβραίους σε μια γειτονιά της Φιλαδέλφειας στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ που ζούσαν Ιρλανδοί καθολικοί και Γερμανοί μετανάστες.
Έζησε από κοντά τον φανατισμό και τον αντισημιτισμό. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια γλωσσολογία και από το 1955 είναι καθηγητής Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης.
Θεωρείται ο πιο ρηξικέλευθος γλωσσολόγος του 20ου αιώνα.
Είναι ο πατέρας της «γενετικής γραμματικής» και ανέπτυξε την θεωρία ότι η γλώσσα είναι έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους, διότι δεν είναι κάτι επίκτητο, αλλά καθορίζεται γενετικά. Δηλαδή έχει σχέση με τη βιολογία και την ψυχολογία και μόνον έμμεση σχέση με το περιβάλλον, την ευφυΐα ή τη μόρφωση.
Αυτές τις απόψεις παρουσίασε πρώτη φορά βιβλίο του «Συντακτικές Δομές» το 1957. Την πιο πρόσφατη μορφή της θεωρίας του τη βρίσκουμε στο έργο του «Θεωρία Αρχών και Παραμέτρων».
Ο Αμερικανός γλωσσολόγος έγινε όμως διάσημος στο πλατύ κοινό, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, με τις διαμαρτυρίες του κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και τη φυλάκισή του το 1967 μετά από μια διαδήλωση στο Πεντάγωνο.
Ο 80χρονος σήμερα Τσόμσκι εξακολουθεί να είναι ένας από τους πλέον δυναμικούς επικριτές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, της οικονομίας της αγοράς, του καπιταλισμού και γενικά της κοινωνικής αδικίας.
Η δημοτικότητά του αυξήθηκε κατακόρυφα σε ολόκληρη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τον πόλεμο στο Ιράκ και κυρίως στις διαδηλώσεις εναντίον του.
«Η 11η Σεπτεμβρίου είναι η επιτυχής επανάληψη της απόπειρας του 1993»
Το 2002, όπου το κίνημα κατά του πολέμου εναντίον του Ιράκ δυναμώνει και στη Γερμανία, ο Τσόμσκι έδωσε συνέντευξη στην Deutsche Welle τονίζοντας ότι η 11η Σεπτεμβρίου ήταν απλώς η επιτυχής επανάληψη παρόμοιας απόπειρας του 1993:
«Το 1993 έγινε η πρώτη επίθεση στους δίδυμους. Τότε προσπάθησαν ομάδες που είχαν επαφή με την Αλ-Κάιντα να ανατινάξουν τους δίδυμους, το κτίριο του FBI και το κτίριο των ΗΕ. Επικεφαλής αυτής της απόπειρας ήταν ένας Αιγύπτιος ισλαμιστής που είχε εκπαιδευτεί από τους Αμερικανούς στο Αφγανιστάν για να χτυπήσει τους Ρώσους. Η 11η Σεπτεμβρίου είναι η επανάληψη αυτής της προσπάθειας, που στέφθηκε με επιτυχία».
Στο ερώτημα από που πηγάζει το μίσος των ισλαμιστών κατά των ΗΠΑ, ο Τσόμσκι απάντησε:
«Η αλλαγή στη στάση των ισλαμιστών έναντι των ΗΠΑ ήρθε από τη στιγμή που οι ΗΠΑ απέκτησαν βάσεις στη Σ. Αραβία και στήριζαν δικτατορικά καθεστώτα της περιοχής που κατά την γνώμη τους δεν ήταν ισλαμιστικά.
Έτσι πολλοί αντίπαλοι των ισλαμιστών, δυτικοθρεμένοι δικηγόροι και μάνατζερ, είναι κατά της αμερικανικής πολιτικής των τελευταίων 50 χρόνων.
Οι άνθρωποι αυτοί αγαπούν τον αμερικανικό τρόπο ζωής, αλλά μισούν τις ΗΠΑ γιατί εμποδίζουν τις χώρες τους να απολαύσουν τα επιτεύγματα της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Από το Πακιστάν μέχρι την Αίγυπτο οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν την αμερικανική πολιτική. Τέλος όλες οι μυστικές υπηρεσίες από το FBI μέχρι τη γαλλική μυστική υπηρεσία διαπίστωναν ότι μια αμερικανική επίθεση κατά του Ιράκ θα ενισχύσει το δυναμικό αυτό, είτε πρόκειται για κινήσεις, είτε για πεποιθήσεις.»
«Τα θύματα ανταπέδωσαν μικρό μέρος της βίας που βίωσαν μέχρι σήμερα από τη Δύση»
Στην διαπίστωση πως μπορεί όμως να εκληφθεί αυτό το βαθύ τραύμα της πληγωμένης, εθνικής αμερικανικής συνείδησης;
Πως μπορεί να ερμηνευτεί η ατμόσφαιρα ενός "δίκαιου πολέμου" που επικρατούσε το 2002 στις ΗΠΑ, ο Νόαμ Τσόμσκι διευκρίνισε ότι:
«Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι εμείς είμαστε η αιτία πρόκλησης ενός παγκοσμίου φόβου, επομένως προκαλείται ανακλαστικά μέσα μας μεγαλύτερος φόβος.
Φόβος για κάποιους εχθρούς που θέλουν να εξαλείψουν την Αμερική από προσώπου γης.
Και αυτό διότι πρώτη φορά στην ιστορία στράφηκαν τα κανόνια εναντίον μας.
Πρώτη φορά εκείνοι που παραδοσιακά ανήκαν στα θύματα ανταπέδωσαν ένα μικρό μέρος της βίας, που μέχρι τώρα βίωναν από τη Δύση, και ασφαλώς πρόκειται για ένα μεγάλο σοκ.»
Ο Νόαμ Τσόμσκι είναι πολυγραφότατος, έχει γράψει πάνω από 70 βιβλία, εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ κάνει συχνά διαλέξεις σε πανεπιστήμια, σε εκδηλώσεις ακτιβιστών κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, κατά του ρατσισμού, της συρρίκνωσης της πολιτικής συμμετοχής και της συστηματικής αποπολιτικοποίησης του πολίτη.
Τα πιο γνωστά του έργα είναι: «Η βιομηχανία κατασκευής υπηκόων», «Η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων», «Ο έλεγχος των ΜΜΕ», «Ο νέος στρατιωτικός ανθρωπισμός», «Η κουλτούρα της τρομοκρατίας» και «Παγκοσμιοποίηση: προοπτική ή απειλή;»