Φράνσις Μπέικον. Ο ζωγράφος του αθέατου χώρου

Ο Φράνσις Μπέικον δίχως αμφιβολία είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς εικαστικούς του εικοστού αιώνα. Πολλά από τα έργα του έχουν πωληθεί σε τιμές ρεκόρ. Πάνω από 40 πίνακες του βρετανικής καταγωγής Ιρλανδού ζωγράφου παρουσιάζονται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Στουτγάρδης μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου 2017.

Το διάσημο τρίπτυχο του Μπέικον με τίτλο «Sweeney Agonistes» χαρακτηρίζεται από μια σκοτεινή, φιλμ νουάρ ατμόσφαιρα. Φιγούρες που μόνο κατά προσέγγιση θυμίζουν ανθρώπους, ένα περίεργο εσωτερικό σπιτιού, αίμα, αποπνικτική νύχτα, όλα παραπέμπουν σε κάτι κακό.

Τα έργα του Μπέικον (1909-1992) είναι γνωστά για το αίσθημα αδιεξόδου και ασφυξίας που εκμπέμπουν. Στο πορτρέτο του Τζορτζ Ντάιερ ο χώρος μοιάζει να στενεύει, σαν να μην υπάρχει διαφυγή. Ο Μπέικον έπαιξε πολύ με την αρχιτεκτονική του χώρου σε πολλά από τα έργα του.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό πορτρέτο της τεχνοτροπίας Μπέικον. Ένας άνδρας βυθισμένος στο σκοτάδι. Μόνο η μπλε κουρτίνα δημιουργεί μια κάποια ελπίδα διαφυγής. Η προοπτική δεν έχει καμία θέση στον εικαστικό κόσμο του Μπέικον, ενώ η ανδρική φιγούρα παρά την κραυγή μοιάζει σχεδόν αόρατη.

Η Ιζαμπέλ Ρόσθορν, στενή φίλη του Μπέικον, στέκεται στη μέση μιας αρχαίας παλαίστρας. Το πρόσωπό της είναι κυβιστικό και παραμορφωμένο. Στο βάθος πολεμούν δύο ταύροι και ένα αυτοκίνητο μοιάζει να κινείται. Ο χώρος μοιάζει ασφυκτικά περίκλειστος και η Ιζαμπέλ στέκει μπροστά από όλα αυτά αδιάφορη.

Πάνω σε ένα οβάλ κιγκλίδωμα ακροβατεί μια μητέρα και το παιδί της. Ο πίνακας του 1965 είναι επηρεασμένος από το έργο του διάσημου φωτογράφου Έντουαρντ Μάιμπριτζ. Κατ' εξαίρεση εδώ ο Μπέικον χρησιμοποιεί την προοπτική με έναν ιδιαίτερο τρόπο ώστε να προσλαμβάνει παραμορφωτική διάσταση.

Η χοροθεατρική περφόρμανς «Φράνσις Μπέικον» πρωτοπαρουσιάστηκε στη Στουτγάρδη το 1993, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πρωτοπόρου εικαστικού. Η παράσταση αυτή έχει μείνει στην ιστορία μεταξύ άλλων και για την ερμηνεία του σπουδαίου βραζιλιάνου χορογράφου και χορευτή Ισμαέλ Ιβό.