Το τελευταίο αντίο...

«Καλλιτέχνης, είδωλο και μαχητικό πνεύμα» επιγράφεται εκτενές αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη της λογοτεχνικής ιστοσελίδας kulturkritik.de του πανεπιστημίου του Μάρμπουργκ. Το δημοσίευμα ξεκινάει κάνωντας αναφορά στον αντιστασιακό αγώνα του Θεοδωράκη κατά της Χούντας και ξεδιπλώνοντας παράλληλα το μουσικό του έργο. «Ακόμα και η κατοχή δίσκων ή απλώς το τραγούδι απαγορευόταν. Το φθινόπωρο του 1969 συνελήφθη ξανά, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο του Ωρωπού και βασανίστηκε. Μόνο μετά από μεγάλη διεθνή πίεση του επετράπη, βαριά άρρωστος από φυματίωση, να φύγει εξόριστος στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970. Καλλιτέχνες όπως ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο Άρθουρ Μίλερ, ο Λόρενς Ολιβιέ αλλά και μέλη της γαλλικής κυβέρνησης έκαναν εκστρατεία για την απελευθέρωσή του. Όμως ακόμη και στην εξορία, ο Μίκης Θεοδωράκης παρέμεινε σύμβολο αντίστασης...»

Λίγο παρακάτω σημειώνεται: «Στο έργο του Θεοδωράκη, η πολιτική και η τέχνη ή η αντίσταση και η μουσική δεν μπορούσαν ποτέ να διαχωριστούν... Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Θεοδωράκης αποσύρθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη δημόσια ζωή και αφοσιώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο μουσικό του έργο, ακόμα κι αν κάποιες φορές αναφέρθηκε με μαχητική διάθεση σε θέματα όπως η μεταχείριση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν ή στον πόλεμο στο Ιράκ του 2003». Και το δημοσίευμα καταλήγει: «Στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, ο Μίκης Θεοδωράκης πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 96 ετών, ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ένας Έλληνας λαϊκός ήρωας και ακούραστος αγωνιστής για την ελευθερία και εναντίον της καταπίεσης».

Τίποτα δεν άλλαξε στους προσφυγικούς καταυλισμούς

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την καταστροφική πυρκαγιά στη Μόρια, η Süddeutsche Zeitung αναφέρεται στον καινούργιο προσφυγικό καταυλισμό και γράφει: «Θα έπρεπε να είναι μια προσωρινή λύση και αυτό εξακολουθεί να είναι ένα χρόνο μετά, σε μια περιοχή ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Εκτεθειμένη στον άνεμο, τον ήλιο και την υγρασία. «Η Μόρια ως φυσικό κατασκεύασμα δεν υπάρχει πλέον», λέει ο Κωνσταντίνος Ψυκάκος, συντονιστής Ελλάδας των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» σε τηλεφωνική επικοινωνία με τη SZ, «αλλά ως έννοια συνεχίζει να υπάρχει. Σήμερα, όπως και τότε, πρόκειται για απομόνωση και διαχωρισμό των ανθρώπων».

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και δημοσίευμα της Frankfurter Rundschau, το οποίο επιγράφεται «Ελλάδα: "Απάνθρωπες συνθήκες" σε νέους καταυλισμούς προσφύγων». Η εφημερίδα γράφει: «Η κατάσταση στη Λέσβο εξακολουθεί να είναι καταστροφική για τους πρόσφυγες. Αυτή ήταν μια καλή αφορμή για 45 οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επικρίνουν την ελληνική μεταναστευτική πολιτική. Περίπου ένα χρόνο μετά τη θανατηφόρα πυρκαγιά στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας, τίποτα δεν έχει διδαχθεί από όσα συνέβησαν σύμφωνα με ανάκοινωση της κεντρικής οργάνωσης Ευρώπης (EMA). Σύμφωνα με την EMA, οι προγραμματισμένοι νέοι καταυλισμοί προσφύγων στα ελληνικά νησιά είχαν στόχο να περιορίσουν την ελευθερία κινήσεων των ανθρώπων και να δυσκολέψουν την πρόσβαση των ανθρωπιστικών οργανώσεων στους πρόσφυγες».

Η νέα κυβέρνηση στο Αφγανιστάν

Τέλος, ένα σχόλιο της FAZ για τη νέα κυβέρνηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν: «Ένα υπουργικό συμβούλιο που απαρτίζεται μόνο από μέλη των Ταλιμπάν, ο πρωθυπουργός σε λίστα κυρώσεων των Ηνωμένων Εθνών, ο υπουργός Εσωτερικών, ένας τρομοκράτης που καταζητείται από το FBI, σχεδόν όλοι οι υπουργοί Παστούν και καμία γυναίκα ανάμεσά τους. Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο μακριά από τις ιδέες της Δύσης από αυτή τη νέα μεταβατική κυβέρνηση στο Αφγανιστάν. Δεν ανταποκρίνεται καν στις προσδοκίες που οι ίδιοι οι Ισλαμιστές εξέφρασαν μόλις πρόσφατα. Τουλάχιστον ένα πράγμα είναι σαφές: οι Ταλιμπάν δεν θέλουν να μοιραστούν την εξουσία και οι πιθανότητες είναι ελάχιστες ότι τουλάχιστον κάποιο ίχνος προόδου που έχει φέρει η Δύση στο Χιντουκούς θα επιβιώσει από τη δεύτερη κυριαρχία τους».

Μαρία Ρηγούτσου